Really love? ♥(het huis anubis/de vijf) ✔

Hoofdstuk 22

De deur vliegt vrijwel meteen open. In de deuropening staat de altijd hyperactieve Marcel. "Pimmie!!" gilt hij terwijl hij Pim stevig omarmt. Daarna mag ik hetzelfde lot ondergaan. Na ongeveer een kwartier lopen we eindelijk naar binnen toe. Nadat ik de deur achter ons dicht heb gedaan, komen Raph, Marcel, Thomas, Ana en Tineke de woonkamer uitgelopen. Ze lopen allemaal omstebeurten naar Pim toe en geven hem een knuffel, het gaat heel rustig als je het vergelijkt met de enthousiasme van Marcel. Nadat iedereen elkaar omarmt heeft lopen we met z'n allen naar de huiskamer. "Wie is er jarig?" vraagt Pim verward. We lachen allemaal. "Dit is voor jou omdat je weer thuis bent enzo." zegt Raph kortaf. Waarom reageert hij zo chagrijnig? denk ik bij mezelf. Heb ik iets fout gedaan? Ik weet wel dat ik de laatste tijd veel in het ziekenhuis ben geweest en we weinig leuke dingen gedaan hebben, maar ik hou nog steeds zo van hem. Net als in het begin. Hij is nooit uit mijn gedachten, hij is altijd bij me. "Kom je ook zitten Sterre?" onderbreekt Ana mijn gedachten. Ik knik en ga snel naast Marcel op de bank zitten. We blijven een paar uur met z'n allen 'chillen'. "Sterre kan ik je even spreken?" vraagt Raph me. Ik knik en loop vertwijfelend achter hem aan. Ik voel de anderen hun ogen in mijn rug prikken, maar ik negeer het en ik loop achter Raph aan.
We lopen naar de bibliotheek en ik sluit de deur achter me. Raph loopt naar me toe en gaat voor me staan. "Vind je me eigenlijk wel leuk? Leuker dan gewoon leuk?" zegt hij tegen me.
Ik kijk hem met grote ogen aan. Dit is al de tweede keer sinds ik in het huis Anubis woon. "Raph, ik hou van jou, alleen van jou en daar mag niks of niemand tussen komen." zeg ik. Ik zie dat Raph opgelucht ademhaalt en hij sluit me in zijn armen.

De volgende dag

Ik word tegen een uur of tien wakker. Het was een lange avond gister. We hebben gefeest tot 1 uur 's nachts en nu heerst er een rustige sfeer in het huis. Ik sla mijn dekens van me af en stap mijn bed uit. Ik zie dat Ana nog ligt slapen. Ik loop voorzichtig naar mijn bureaustoel en doe mijn badjas aan en ga naar de badkamer. Als ik de badkamer deur open, zie ik dat het raam wagenwijd open staat. Ik ril en loop naar het raam toe. Ik sluit het raam en sluit de deur achter me dicht. Ik loop naar de wastafel en begin mijn tanden te poetsen. Ik voel een koude rilling over mijn rug lopen en het voelt alsof iemand me in de gaten houdt. Ik haal diep adem en draai me met een ruk om. Ik zie niemand, ik haal opgelucht adem en ga verder met tandenpoetsen. Zo snel mogelijk douche ik en ik ga zo snel mogelijk de badkamer uit en ren naar beneden. Als ik de huiskamer open zie ik iemand ingedoken op de bank zitten. "Pim?" fluister ik