KARAMSAR

K-14

    Merhaba arkadaşlar hikayeme başlamadan önce bir şey söylemek istiyorum. " @asena_seyma" arkadaşım "LEMYEZEL" isminde bir kitap yazıyor. Gerçekten güzel bir hikaye okumanızı tavsiye ediyorum. Keyifli okumalar :))

    Odamın kapısını hep kapalı tutardım. Ayşe teyzemin çığlıklarının nedeni şimdi belli oldu. İçeri giren maskeli adam resmen kapımı kırmıştı. Korkuyordum hemde çok korkuyordum. Kimdi bu adam? Neydi şimdi bu? Neden gelmişlerdi? Bizden ne istiyorlardı?

     Adam üzerime doğru geliyordu. Telefonumu kaptığım gibi yatağımın diğer tarafından odamdaki banyoya koşmaya çalıştım. Aptal herif saçımdan yakaladı beni. Sağ dirseğimi hemen geriye doğru salladım nereye denk geldi bilmiyorum bile, aynı anda sol bacağımı da geriye doğru kırdım. Tek istediğim şey on saniye kadar zaman kazanıp banyoya gitmekti. İşe yaratmıştı da, saçımı tutan elinin gevşemesi üzerine hemen banyoya koştum ve kapımı kilitledim.

Hemen babamı aradım.
-"Efendim Asya?"

+"Baba çok korkuyorum!"
Ağladığımı o an sesimden fark ettim.

-"Kızım iyi misin? Sakın ol Asya neler oluyor? "

+"Bilmiyorum baba, adamlar var maskeli zorla girdiler eve..."

    Ben konuşmaya devam ederken kapının zorlandığını anladım. Salaklık bende ki telefonu kenara bırakıp banyodaki dolabı kapıya dayamaya çalıştım ama nafile. Çok gecikmeden kapı açıldı. Ben ne olduğunu anlayamadan maskeli adam telefonumu bıraktığım yerden aldı ve kırdı. Ardından hızlı bir şekilde beni sırtına aldı. Aşağı indiğimizde sert bir biçimde beni yere indirdi. Ayşe teyzem elleri bağlı, ağzı bantlı bir şekilde tam karşımdaki sandalyede oturuyordu. Bir süre sonra benim de ondan farkım kalmamıştı.

     Bize ne yapacaklardı? Belki öldürürlerdi. Göz yaşlarım istemsizce akmaya devam ediyordu. Karşımda beş tane aynı maskeyi takmış siyah takım elbiseli adam duruyordu. Korkum git gide artıyordu. Hepsinin belinde silahları vardı. Adamlardan birinin telefonu çaldı ve dışarıya çıktı. Hiç biri konuşmuyordu. Geri geldiğinde elinde bir kağıt olduğunu gördüm. Üzerinde bir şeyler yazıyordu ama benim görüş açıma girmiyordu. Adam kağıdı arkamdaki konsola yapıştırdı ve hepsi teker teker evden çıktılar.

    Ne kadar orada öyle durduk bilmiyorum. Kapıdan bir ses geldi, açıldığını anladım. Ya tekrar o adamlar gelmişse? Yeniden ağlamaya başladım. kendimi durduramıyordum. İçeri giren kişinin babam olduğunu görmemle sanki bütün korkum gitmişti. Babam hemen bizi çözdü. Tek kelime etmeden babama sarıldım. Sessiz ağlamalarım babamın omzunda şiddetli hıçkırıklara döndü.

Cengiz'in gözünden ;

    Asya'nın o sesi resmen kulaklarımda çınlıyordu. Şirketten nasıl çıktım bilmiyorum bile. Kapının önüne geldiğimde şoförümüz yerde baygın bir şekilde yatıyordu. Evin kapısı kapalıydı. Her ihtimale karşı silahımı belimden çıkartarak emniyetini açtım, bahçe tarafından içeri baktım, kimsenin olmadığını anladığımda hemen içeri girdim. Böyle bir durumda evime anahtarları giriyorum olaya bak.

    Silahı arkama aldım, Asya'nın görmesini istemiyordum. Evde başka birinin olup olmadığını bilmediğim için silahı sağ tarafıma koydum. Önce Ayşe hanımın ellerini çözdüm. Sanırım tansiyonu yükselmişti çünkü her an bayılacakmış gibi duruyordu. Onu oturma salondaki koltuklardan birine oturttum. Ahh Asyam biricik kızım... Küçükken de böyleydi biraz ağlasa bembeyaz teni kızarırdı. Ellerini ve ağzını çözer çözmez bana sarıldı, ağlamaları hıçkırıklara döndü. Kollarımın arasında ufak bir çocuktan farkı yoktu. O ağladıkça sanki Canımdan Can gitti. Benim için eşim diye bir şey yoktu artık. Bir kızımı da resmen kaybetmiştim. Asyamdan başka kimsem kalmadı ve onu da kaybetmeye dayanamam.