KARAMSAR

K-25

-"Neler oluyor Asya?"

+"O... Beni bulmuş..."

-"Kim buldu seni kızım? Delirtme insanı!"

+"Toprak..."

-"Bir Toprak'ımız eksikti. O kim?"

+"O..."

-"Asya bana bak! Ben zıvanadan çıkartma! Ya bana adam akıllı şu an burada ne boklar döndüğünü anlatırsın yada babanı ararım, tercih senin."

+"Hayır! Arayamazsın!"

-"Aramamam için tek bir neden..."

+"Babam... Babamın iyiliği için..."

-"Baban ne alaka şimdi? Seni dinliyorum!"

       Her şeyi en başından anlatmaya başladım. Buraya taşınmadan yaklaşık iki yıl önce tesadüf eseri tanışmıştım Toprak'la en azından ben öyle sanmıştım. Sınıf arkadaşımdı, sessiz, sakin, kendi halinde birisiydi. Bir çok konuda yanımda olmuştu, yardımcı olmuştu bana. Sırdaşım olmuştu platonik olduğum çocuğa kadar her şeyimi anlatırdım ona hatta annemi bile sadece ona anlatmıştım ben, en yakın arkadaşımdı yani ben öyle sanmıştım ama ondan da sağlam bir darbe yemiştim ne yazık ki.

     Babamla o sıralar şimdiki kadar yakın değildik, ben babamdan göremediğim ilgiyi ondan görmüştüm, yeri geldiğinde dostum, yeri geldiğinde ağabeyim... Taki bana eskisinden farklı davranmaya başlayana kadar... Önce sigaraya başladı, arada bana da veriyordu, o zamanlar farklı geliyordu işte hayır demiyordum. Sonrasında alkole merak saldı, madde derken ilk tanıdığım çocukla alakası kalmadı. Her gün bir kavgaya karışır ertesi gün bir yerleri mor, şişmiş yada yarılmış bir şekilde gelirdi. O sessiz, sakin, kimseye zararı olmayan çocuk yerini resmen bulunduğumuz semtte bir çok kişinin korktuğu çetenin ele başı olmuştu.

     Aynı okulda ama farklı sınıfta olan bir çocuk çıkışta benimle konuşmak istemişti. Bana karşı duyguları olduğundan bahsetti daha cevap veremeden çocuk yerde kanlar içindeydi. O yapmıştı. Kolumdan tuttuğu gibi okuldan çıkarmıştı beni, depo gibi bir yere gittik, evden bir farkı yoktu. Tek kelime etmeden saatlerce belkide günlerce içti, gitmeme de izin vermiyordu resmen zaman kavramını yitirmiştim. O kadar içmesine rağmen kendisini çok da kaybetmemişti.

    Bir anda ayaklandı her yeri dağıtmaya başladı, bağırmaya başladığında anladım neler olduğunu. Babam tutmuş meğerse onu, kendi yasal olmayan işlerini olur da yakalanırsa şirketin adına leke sürülmesin diye yaptırıyormuş çocuğa, bana okulda göz kulak olması için yakınımdan birisini seçmiş. Keyfinden yakın davranmamış yani bana, hatta çok sıkılıyormuş başlarda benden, sonradan işler istediği gibi gitmemiş. Bana başka bir isimle seslendiği zaman da bir şeyler olduğunu anlamıştım.

    Duyduklarım karşısında şok olmuştum. İnanmak istemedim, babama konduramadım dediklerini. Konuşma bu kadardan ibaret değildi, kaldıramayacağım sözler de sarf etmişti bana karşı , her şeyi düzgün bir tavırla anlatmamıştı. Ara sıra bana başka bir isimle sesleniyordu. Sonradan öğrendim ki bana hitap ettiği isim ölen kardeşinin ismiymiş. Oradan Toprak'ın yakın bir arkadaşı sayesinde çıkmıştım. Bana neden yardım ettiğini anlayamamıştım. Babama gelince; eve geldiğimde bana bir haftadır okul gezimizin nasıl geçtiğini sorduğunda hiçbir şey bilmediğini anlamıştım. Orada olduğumuzu söylemiş Toprak. Babam da inanmış tabi ki, ne de olsa güvendiği(!) çalışanlarındanmış.

     O günden sonra görmek istemediğimi de defalarca söylemiştim ona ama nafile. Her hafta düzenli olarak kendi fotoğraflarım gelirdi kapıya, babam görecek diye ödüm kopardı, bir şekilde yok ettim hepsini. Ona karşılık vermeyeceğimi anladığında bu sefer de okulda anlatırdı ona anlattığım başkasının duymasını istemediğim şeyleri, sırlarımı... Özellikle annemi...