Chapter 3

37 2 0
                                    

<Georgina POV>

"ano oras matatapos klase mo? :)"
-Ashie

Binaba ko muna ang cell phone ko. Tumahimik ako ng ilang minuto saka ko ulit ito hinawakan. Pumikit ako habang iniisip ko ang sasabihin ko kay Ashley.


Nang maisip ko na ang sasabihin ko,





... binaba ko na ang cell phone ko.


Hindi ako maka-reply eh, wala akong load. Nagamit ko na rin kanina yun SAKLOLOAD, kaya gumamit na lang ako ng Bluetooth thingy na kaming dalawa lang ni Ashie ang nakakapag-konekta.


Kung hindi niya nakuha yun mensahe ko, nako! May sira sigurado yun bluetooth thingy niya. At isa lang ang dahilan kung bakit may sira yun, dahil nakita na naman niya ...


Tumunog yung cell phone ko. Nag-reply siya.


"Itapon mo na nga yan CP mo! Wala ka na naman load! -.- Kita tayo maya sa bench malapit sa garden" -Ashie


Mali pala hinala ko. Sabagay, first day of class pa lang naman ^.^


Sobrang weird ba ng sinasabi ko? Pasensya lang, sadyang abnoy lang talaga kaming dalawa. About dun sa sinasabi ko kanina, saka ko na sasabihin, malalaman niyo rin yun pag binasa niyo itong istoryang ito. Nagmana si Ashley sa writer, sobrang...ayy...wag na lang muna...hehehe... ^.^


Pumasok na ko sa klase ko. Hindi kami magkatulad ng course ni Ashley. Business Administration ang kinuha niyang course, samantalang ako Education.


Nung fourth year high school lang kami naging close ng babaeng yun. Transferee student kasi ako, at dahil FC (feeling close) siya sa lahat, una siyang nakipagkilala sa'kin. Nung time na yun, hindi ko siya feel, masyado kasi siyang energetic. Napaka-high pitch ng boses niya, kaya medyo naiirita ako sa kanya.

Pero isang araw...

*Flash back*

Nakaupo lang ako habang hawak-hawak ang notebook ko. Test kasi namin mamaya sa Physics kaya kailangan ko mag-review.


Nagulat ako ng bigla may nagsalita sa harapan ko.


Ang Mr. Math namin sa klase, si Matthew.


"Tama na ang review. Dapat ni-rerelax mo na lang yun utak mo, para hindi mawala lahat ng ni-review mo" nakangiti niyang sinabi saka umalis.

"T-thanks M-Matt" pahabol kong sabi.


Grabe!!! Kinikilig akooooooooooo
<3 . <3


Paano makakapag-relax itong utak ko kung ikaw na naman ang nilalaman nito? Bulong ko sa sarili ko. Haha. Boom Panes!

Napahawak ako sa magkabila kong pisngi. Nararamdaman kong namumula na ito dahil sa kilig.


"Crush mo si Matt, noh!"


Agad-agad akong napalingon sa taong nagsalita.

It was her, smiling.

***End of flash back ***

At doon nagsimula ang kalandian este ng pagkakaibigan namin ni Ashley. Then, we started to share same thoughts and feelings about our crushes. Noong una nga akala ko, boyfriend niya yung escort namin na si Vincent. Pero, magkaibigan lang daw sila. I even teased her once to him, and she reacted irritably.

"I just see him as my older brother, that's all. Kaya tigil-tigilan mo nga yung pang-aasar sa amin dalawa" she insisted.


Kaya tinigilan ko na rin yun pag-ma-match making ko sa kanilang dalawa.


Habang tumatagal, hindi na lang about crushes ang pinag-uusapan namin, even our personal life. As what other friendship stories, we have gone hang-outs, sleep over in each other's houses, talking even our slightest problem, doing home works together, making and day dreaming our own love stories and so much more.


She is more than a best friend, that's why I always telling her that she's not my bff. Because for me, she is my lost sister that destiny forgets to give me. ^^

Ok. Tama na nga ang ka'dramahan na to. Back to my senses na ulit. :-p


In fairness, na'miss ko talaga yung babaeng yun. Umuwi kasi kami sa probinsya namin sa Cebu. Kaya naman, halos dalawang buwan din kami di nagkita.


Ibinalik ko ang atensyon ko sa librong hawak ko kanina.


It was a book about Hector and his search for happiness written by Francois Lelord na pinahiram sa akin ng kaklase ko.


Nasa dulo na ako ng aking pagbabasa ng huli ng chapter 4 nang mapansin ko ang isang lalaki na nakaupo sa bench na malapit sa pinagtatambayan namin ni Ashley.


Masaya niyang hinihimas-himas ang ulo ng aso na alaga ng guard namin.


Nilalaro niya ang aso na ang alam ko Bantay ang pangalan.


Siguro first year siya, hindi familiar ang face niya ..bulong ko sa sarili ko.

at saka mukhang bago lang siya sa university na to kasi wala siyang kasama maliban kay Bantay.


Hindi ko maalis ang titig ko sa kanya. Ang sarap niya kasi panoorin habang nakikipaglaro kay Bantay.


"Georgie, sino bang tinitignan mo sa baba at ang lawak-lawak ng ngiti mo diyan" panunukso ng isa kong kaklase.

Nabigla naman ako sa sinabi niya. Hindi ko namalayan na nakangiti na pala ako habang pinapanood siya.


"andiyan na si Maam" sigaw ng isa at nagsibalikan na ang lahat sa kanilang upuan.


Ibinalik ko ang aking atensyon sa librong binabasa ko.



Nang isasara ko na, nahagip sa akin ang second lesson ni Hector about happiness.

Lesson no. 2: Happiness often comes when least expected.


I take another glance at him



... and I smile.

HE'S MY UNEXPECTEDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon