Soğuk Esen Rüzgar (Tamamlandı)✔

2. Bölüm: Bay garson

--------Savaşın ağzından--------

Sabah olduğunda yerimden kalkıp elimi yüzümü yıkamaya lavaboya gittim. Çıktığımda içerden Nehir teyzenin sesi geliyordu.
"Ben Savaşı çok seviyorum. Ama o bana bir kere bile anne demedi. Bunu hemen demesini beklemiyordum ama dört yıl geçmesine rağmen hala bana Nehir teyze diyor. Kalbimi çok kırıyor. Anne demese bile biraz şevkat gösterse. Çok mu bencilim Serkan? "
Boğazım da ki kuruluğu gidermek için yutkundum ve babamın vereceği cevabı bekledim.
"Bencillik ile alakası yok. Doğal olarak senin ona verdiğin değeri sende ondan bekliyorsun fakat Savaş öyle biri değil. Seni sevdiğine eminim ama bunu göstermeyi istemez. "
Konuşmayı daha fazla dinlemeyip kutunun içinden siyah pantalonumu,  siyah deri montumu ve beyaz tshirtümü çıkardım.
Uzerimi çabucak giyinip içeri girdim.
"Günaydın baba, günaydın a-anne. "
Nehir teyze bana şok olmuş bir şekilde bakıyordu. Sonra yüzünde hüzünlü bir tebessüm oluştu.
"Günaydın o-oğlum " dedi sevecen bir şekilde.
Babam da bana gülümseyip "Hazırsan çıkalım oğlum eşyaları eve yerleştirdikten sonra benim restorantta kahvaltı yaparız. " dedi.
Kafamı tamam anlamında salladım. Telefonum diğer odadan çalmaya başladı. Koşarak gidip aldım. Arayan hakan dı.
-Alo Savaş.
+Efendim Hakan.
-Neredesiniz? Bir çıkamadınız evden.
Kaşlarım havaya kalkarken oturma odasına gidip camdan baktım. Bizim tayfanın hepsi kaldırımda oturmuşlardı.
+Noldu? Kavga mı var yoksa?
-Ne kavgası? Saçmalamayı bırak ve hadi inin aşağıya. Eşyaları 3 kişi yerleştiremez herhalde. Bizim tayfaya ihtiyacınız olacağını düşündüm.

Gözlerim dolmuştu. Benim için yaptıklarını hiç bir zaman unutmayacaktım.

-Hadi ağlamanın sırası değil şimdi. Kapıyı aç eşyaları yükleyelim.

Telefonu kapattım ve dış kapıyı açmak için düğmeye bastım.
Babam benim kapıyı açtığımı görünce
"Hayırdır. Yine şu serseri arkadaşların seni dışarı mı çağırıyor?" dedi.
"Of baba saçmalama. Çocuklar bana yardıma gelmişler. Neden onlar hakkında böyle düşünüyorsun? "
"Haa. Tamam pardon özür dilerim. Bilmiyorum sigara içtiklerini duydum inşallah sana böyle bir alışkanlık bulaştırmazlar. "

Evet babam sigara içtiğimi bilmiyordu ve bilse benim ağzıma s*çardı.

Kapının çalmasıyla mutlu bir şekilde kapıyı açtım. Başta hakan olmak üzere bizim tayfanın hepsi buradaydı.
Içeri davet ettim ve eşyaları tek tek dışarda bekleyen büyük kamyona yerleştirdik. Bununla da kalmayıp Cem ve Hakan babalarının arabasını alıp hep beraber arabaya doluştular. Yeni evimize eşyaları taşımaya yardım edeceklerdi.
Babamın arabasına bindiğimde yine şu radyosundan Ankara'nın bağlarını açtı. Her arabaya bindiğinde 1 kere olsun dinlerdi. Hayır Ankaralı da değiliz ne bu sevda anlamıyorum.
Arka koltukta ben sürücü koltuğunda babam ve yanında da Nehir teyze vardı.
Yarım saatlik yolculuktan sonra yeni evimizin kapısının önündeydik. Ev gerçekten güzeldi. Bir kaç kez babamla görmeye gelmiştim. Ama taşınmayacağımızı sanıp hiç önemsemezdim. Iki katlı bahçeli bir evdi. Üst katında 2 oda alt katında 4 odası vardı. Üst kata tabiki de ben yerleşecektim.

Arabadan indik ve eşyaları taşımaya başladık. Büyük olan eşyaları bir düzene koymuştuk. Ama giysiler, ayakkabılar, kitaplar, mutfak eşyaları henüz yerleşmemişdi. Onları da kahvaltıdan sonra kutulardan çıkarıp yerleştirebilirdik. Işler bittikten sonra babam kamyoncu adama biraz para verdi. Bizim çocukları bırakmadı ve restorantta hep beraber kahvaltı yapacağımızı söyledi.
Zengin değiliz, fakir de değiliz. Kendi ihtiyaçlarımızı karşılayacak kadar bütçemiz. Orta halli.
Babamın küçük bir restorantı var. Iş yeri iflas edince annemin bilezikleriyle açmıştı bu restorantı. Her çeşit yemek vardı.
Arkadaşlarım böyle bir teklifi istemese de çok ısrar etmem nedeniyle kabul etmişlerdi. Hep beraber restoranta gittik. Restorant baya kalabalıktı bu yüzden bizimkiler masaya geçerken ben onların yanından ayrılıp müşterilerle ilgilenmeye başladım. Birden ön masadan " bakar mısınız? " diyen sesle masaya doğru ilerledim. Bu ses bana tanıdık gelmişti sanki.