Soğuk Esen Rüzgar (Tamamlandı)✔

6. Bölüm: benimle çıkar mısın?

Multimedya :Toprak

----------Ecemsu'dan----------

Radyoda ki şarkıya eşlik ederek okula gidiyorduk. Okula gittiğim de kimse yoktu. Babamın bugün iyimserliği tutmuştu ki beni o, okula getirdi. boş sınıfta oturdum. Daha 1. Derse yarım saat vardı. Bende kafamı sıraya koydum ve gözlerimi kapattım.
Sıraya birinin oturduğunu fark ettim. Duru olduğunu düşündüm ve "Duru kanka günaydın, toprağa söyledin mi onu sevdiğini. " dedim. Cevap gelmeyince kafamı kaldırdım ve '' duru sana di-yo-r..... um'' Allah kahretsin bu savaştı. Ne diyeceğimi bilemeyerek "ıııı şey b-bu duyduğunu kimseye söylemezsin dimi?"
Savaş donuk bir şekilde kıpırdamadan duruyordu. Bir kaç kere "Savaş savaş" diye seslensem de tepkisizdi.
Ne vardı bunda şaşıracak.Artık endişelenmeye başlamıştım. Sonunda savaş tepki vermişti. Ama gözlerinden yaşlar akarak.

''savaş.. iyi misin?'' onun ağlamasına kıyamıyordum.Erkekleri ağlarken görürsem ben de ağlardım böyle bir ruh hastalığım vardı. Hele ki bu kişi Savaş 'sa... Bu yüzden bende ağlamaya başladım.
Sarılmak istiyordum. Onun bu hali beni üzerken ben bu durumu değerlendirip sarılacaktım. Onu teselli etmek her zaman yanında olduğumu göstermek istiyordum.

Kokusunu içime çekebiliyordum. Ona sımsıkı sarılmıştım. Belki en çok istediğim şey gerçekleşti. Savaşla çok yakınız, teni tenime değiyor, nefesini çok daha yakından hissediyorum, kalp atışlarını bu kadar yakından duyabiliyorum. Onu teselli edemiyordum belki ama ona öyle bir sımsıkı sarılmıştım ki.... kelimelerin kifayetsiz kaldığı zamandı.

Ne kadar süredir böyle kaldığımızı fark etmedim ama hala savaşın neden böyle bir tepki verdiğini merak ediyordum. Bu yüzden Savaş a;
"Savaş bak seni anlatman için zorlamayacağım ama ne zaman istersen anlatabilirsin endişelenmeye başladım çünkü. " dedim. Savaş benden biraz ayrıldı ve "konuştuklarımız aramızda kalacak dimi? " dediğinde kafamı olumlu anlamda salladım savaş da devam etti "Ecemsu ben durudan hoşlanıyorum." Bu sözünden sonra yaşayan bir ölüydüm ben. Zihnimde tekrar tekrar canlandırdım aynı kelimeyi 'ben durudan hoşlanıyorum'. Nefes alamıyordum.
Gözyaşlarımı tutamadım ve damla damla düşmeye başladılar soğuk zemine.
Aslında bizim ömrümüz kelebeklerin ömründen bile daha az.
Kalbim parçalar haline bürünmüştü. Neden hayat bir kere normal bir şekilde gitmiyordu. Neden bir kere de 'sen onu seversin o başkasını' lafı yanlış çıkmıyordu? Her seferinde doğru olmak zorundamıydı?
Donuk bir şekilde duruyordum. Savaş beni kendi halime getirmeye çalışıyordu. "Ecemsu Ecemsu. " diye bağıran sesi boğuk boğuk geliyordu kulaklarıma.
En sonunda kendime gelebildim ve elimin tersiyle gözyaşlarımı silip çantamı aldım.
Ayağı kalkıp kapıya doğru ilerleyecektim ki savaş kolumdan tutup kendine hızla çekti bende dengemi kaybettim ve üstüne düştüm.
Tam kalkacakken tanıdık bir ses buna engel oldu " Günaydın genç-l" ses kesildiğinde o yöne doğru baktım.
Bu Duru'ydu. Bizi böyle görmesi hiç iyi değildi. Ben hemen Savaşın üstünden kalktım. Ne diyecektik şimdi Duru'ya, Savaş kolumdan çekti bende üstüne düştüm mü? Ahahah gerçekten durunun buna inanıcağını mı düşünüyorsunuz? Buna ilk okul çocuğu bile inanmazdı.
Ben ne diyeceğimizi düşünürken Savaş;
"Du-Duru sen bizi yanlış anladın göründüğü gibi değil "dedi. Ah hayır şimdi işi daha çok berbat etmişti. Bir film klasiği gibi oldu. 'Göründüğü gibi değil' ne göründüğü gibi değil sanki bizi yatarken yakaladı tövbe tövbe.
Duru; " Hıhı evet bende zaten malım. Hiç birşeyi anlamam. " gibi saçma sapan bir şey söyledi.
Ben lafa girdim ve; "Duru biz Savaşla sevgiliyiz." Dedim ikisi de bana şaşkın şaşkın baktı. Savaş bana öldürücü bakışlarını atarken çok korksam da belli etmemeye çalıştım.
Duru " hayırlı olsun. hı o zaman ben sizi başbaşa bırakayım hiç rahatsız olmayın kaldığınız yerden devam edin. " dedi bir yandan ikimizin sevgili olduğunu söylediğim için seviniyordum acaba gerçeği öğrense Savas'a karşı bir şeyler hissedermiydi? Bir yandan da Savaşın vereceği tepkiden korkuyordum.