Soğuk Esen Rüzgar (Tamamlandı)✔

22. Bölüm: Emir meselesi

-----------Ecemsu'dan---------

Az önce yanımda olan adam kimdi tanımıyordum. Ama benimle bir bağlantısı olduğu belliydi. Uyandığımda ilk onu görmem en önemli kanıtıydı sanırım.
Içeriye beyaz önlük ile giren doktorumu görünce yüzümde gülümseme oluştu. Doktorumun kafasında çok çalışmaktan sanırım; doğru düzgün saç yoktu ve olan saçları da beyazdı.
Gözleri çökmüş artık hayattan bezmiş bir havası vardı. Ama suratındaki tebessüm hiç silinmiyordu.
Elinde bir kaç dosyayla gelip yanıma oturdu.
"Merhabalar Ecemsu hanım. Kendinizi nasıl hissediyorsunuz? "

"Merhaba. Üzerimden araba geçmiş gibi hissediyorum. " dedim ve kahkaha attım.

Doktor bey "Ecemsu hanım size bir kaç soru sormam ve bazı testler yapmam gerekiyor. " diye endişeli bir şekilde bana baktı.

"Neden? Kendimi iyi hissediyorum ben. "

"Kendinizi iyi hissetmeniz normal. Bedeninizde ki yaralar iyileşiyor. Fakat bir hafıza kaybı yaşadığınızdan şüphem var. "

"Hafıza kaybı mı? Bu imkansız herşeyi hatırlıyorum. Annemi babamı nerde doğduğumu. "

"Peki. En son hatırladığınız şey ne? "

"En son hatırladığım şey arkadaşımın doğum gününden çıkıp eve doğru dönerken biraz içki içtiğim için arabayla kaza yapmıştım. "

Doktor bana düşünceli bir şekilde bakıp "Anlıyorum. Peki Ecemsu hanım biz hangi yıldayız? " dedi.

Bu adam benimle dalga mı geçiyor? Hangi yılda olduğumuzu 1.sınıfa giden çocuk bile bilir.

"2015 yılındayız doktor bey. Ama hangi günde olduğumuzu bilmiyorum. "

Doktor bey dosyaya notlar alırken ben ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.

"Ecemsu hanım sizden kan almam gerekecek. Hafıza kaybı yaşıyorsunuz fakat kalıcımı bilemiyorum. Daha hangi yılda olduğumuzu bilmiyorsunuz. "

"Doktor bey biliyorum 2015 yılındayız dedim ya! " diye bağırdım.

"Biz 2016 yılındayız. "

Bu olabilir miydi? Bir seneyi unutmuş muydum? Koskoca yaşadığım onca şeyi unutmuş muydum? Boğazımda olan yumruyu gidermek için yutkundum. Kapının açılmasıyla gelen kişiye baktım annemdi.

Koşarak yanıma geldi ve sarıldı "Ecemsu kızım nasılsın? " diye sordu.

"Iyiyim anne ama biraz daha beni böyle sıkarsan boğulacağım."

Annem benden biraz uzaklaştı ve "Bekle hemen babanı aramam lazım. Seni çok merak ettik. Ama babanın toplantısı çok önemli olduğu için gönderdim. " dedi.

Gözlerimi devirdim ve bıkkın bir şekilde "Babam beni ne zaman önemsedi ki? Toplantıları her zaman benden çok daha önemli. O yüzden aramana gerek yok anne. Merak etseydi gelirdi ya da arardi o. " dedim.

Annem arama tuşuna bastıktan sonra cevap verdi.
"Kızım olurmu öyle şey? O senin baban. Toplantıları çok olduğu için seninle ilgilenemiyor. Ama seni çok seviyor. "

Kafamı cama çevirip dışarıyı izlemeye başladım. Babam bana hiç şevkat göstermedi hep bana karşı sert ve soğuktu.
'Alo Yunus. Ecemsu uyandı. '
'Toplantın bitti mi? '
'Daha işlerin var yani? '
'Tamam sorun değil. Sen işlerini bitir nede olsa görürsün kızını. '
'Tamam hayatım öpüyorum. '
Annem telefonu kapattığında sinirimden kahkaha attım.
Annem mahcup bir şekilde başını eğdi ve parmaklarıyla oynamaya başladı.
Gözümden gelen bir damla yaşı hemen elimin tersiyle sildim. Hayır asla o adam için ağlamayacaktım.