Soğuk Esen Rüzgar (Tamamlandı)✔

35. Bölüm : Yangın

Lütfen bölümü okumadan önce yıldıza tıklayın.
👉👇👇👇👇☆☆☆☆

-
-
-
-
-
-
-

Not : Bölümün içinde uygunsuz şeyler vardır. Ama aşırı değil. Okumak istemeyen okumasın. Uyaralım baştan :**

Ecemsu'dan

Lavaboya üzerimdeki lekeyi çıkartmak için gitmiştim. Yerler çok ıslaktı, bu yüzden elbisemin eteklerinden tutarak,  dikkatli bir şekilde yürümeye başladım.
Musluktan akan suyla elimi ıslattım ve elbisemdeki lekeyi çitiledim. Tam bu sırada bir tıkırtı duydum. Kapıya doğru baktığımda alt tarafdan kibrit fırlatılmıştı. Ben gözlerim kocaman açık bir şekilde baka kalırken yerdeki ıslaklığın su olmadığını anladım.
Kapıdan taraf alev alırken elime su doldurup kapıya doğru gittim. Aleve avucumdaki suyu atmamla biraz azalmıştı. Ama yangın duracakmış gibi değildi. Kapıya vurarak bağırmaya başladım.

"Çıkarın beni buradan. Kimse yok mu?"

Gözlerimden yaşlar gelirken tek düşündüğüm Savaş'dı. O benim kahramanımdı ve her zaman beni kurtarmıştı. Bu durumdayken kurtarması biraz zor duruyor ama...
Yangından olabildiğince uzağa gidip yere çömeldim. Artık bağırmaktan yorulmuştum ve sesim kısılmıştı. Alarm sesiyle yerimden sıçradım. Kesinlikle yangın alarmıydı. Peki kim beni öldürmek istiyordu?
Müzik kapanmıştı ve herkes çığlık sesleriyle kaçışmaya başlamıştı. Sesler giderek yok oluyordu. Çoğu kişinin sesleri yakınımdaydı ama sesim artık çıkmıyordu.

Korkudan ve stresten terlemeye başlamıştım, belki de sıcaktan bilemiyorum...
Açık ve bukle olan saçlarımdan eser yoktu. Hepsi yüzüme yapışmıştı ve ben yüzümden çekecek gücü kendimde bulamıyordum. (Medya)

Öksürük krizine girmiştim dumandan. Ve gözlerim yavaş yavaş kararıyordu. Elimi zemine dayayıp güç almaya çalıştım, ayağa kalkmak için. Tam kalkarken ayağım kaydı ve yere düştüm. Düşmenin etkisiyle kafamı da vurmuştum. Ve ben yangına aldırış etmeden orada gözlerimi kapattım. Tek isteğim ölmeden Savaşı görmekti. Ama bu artık mümkün değildi...

Savaş 'dan

Herkese sormuştum Ecemsuyu. Ama hiç bir lanet olası insan bilmiyordu nerede olduğunu.
Bende aklıma ilk gelen şeyi yaptım. Içeri girdim...

Içeride ateş yoktu sadece duman vardı. Ama bu duman nereden geliyordu? Bulmam gereken buydu. En son tuvalete gittiği için ilk oraya gitmek istedim ve koşarak gittim de.

Kapının altından duman geliyordu. Bu demek oluyor ki yangın buradaydı ve içeride Ecemsu vardı.
Kapı simsiyah olmuştu ve pek de sağlam gözükmüyordu.
Duvarda asılı duran yangın tüpünü görünce Allah'a bir kere daha şükrettim.

Hemen yangın tüpünü elime aldım ve kapıya omuz atarak, zaten sağlam olmayan kapıyı kırdım.
Içerisi ateşten gözükmüyordu. Tanrım ne olur Ecemsuya birşey olmasın!
Yangın tüpünü önüme doğru sıkarak geçmem için yer açtım.

Ecemsuyu ilerde yerde gözleri kapalı bir şekilde görünce iyice korkmuştum.

"Ecemsu! Ecemsu beni duyuyor musun? "

Bağırışlarımın cevabı sadece ateşin çıtırdayan sesiydi.
Ecemsunun yanına koşarak gittim ne yangın ne de yanmak önemliydi artık benim için.
Yere doğru eğilip Ecemsunun nabzını kontrol ettim. Çok yavaş atıyordu. Hemen gitmeliydik buradan.
Suratına yavaş yavaş vurarak uyandırmaya çalışıyordum.