Bana Beni Anlat

Beklediyim işaret

Her şeyin sırrı "sabırdır"...

Acıya sabredersen adı "metanet" olur...

Açlığa sabredersen adı "oruç" olur...

İnsanlara sabredersen adı "hoşgörü " olur...

Dileye sabredersin adı " dua " olur...

Duyqulara sabredersin adı "gözyaşı" olur...

Özleme sabredersin adı "hasret" olur ...

Sevgiye sabredersin adı "aşk" olur....

Hz. Mevalana

Yine bu gen her kez kahvaltıdaydı.

Barış . Zafer sana bir sey soyliycem. - beni kenara cekerek

Zafer. Buyur kardesim soyle ne diyceksen

Barış . dÜn bahcede Sevda hanimlar soylerken istemeden duydum. Inciyi istemeye geliyorlarmiş. Tamer beyin ortagi Hakan beyin ogluna

Bu soz yüzüme tokat gibi deydi. Inciyi kaybetmeye bi adim daha yaklasmistim. Hic vakit kaybetmeden onunla budurumu konuşmalıydım. Evet ona sevdiyimi soylemeliydim mutlaka... bir kagit bulup içine içimden gelen şeyi yazdım ve dün hazırladığım kokuyu da bi kiseye koyup bahcede kızılgul kolunun altına yerleştirdim. İnci her sabah bahçede bir az dolanır. Mutlaka görurdu.

İnci.

Bazen kendimi çok bahtsız gibi hiss ederim ama arkadaşlarım Ayten ve Sevgi yanımda oldukları zamansa sanarim ki dunyada benden şanslı insan yoktur. Tüm dertlerimi unutdururlar bana. Yine adeti üzre sabah gözümü açdığım an ilk onları gördüm.

Ayten. Aynanın karşısına geçib kendine baksan korkarsın kızım . Şu haline bir bak, gözlerin şişmiş. Bütün geceni ağladın dimi yine? Hadi kalk giyin bahçeye inelim orda konuşuruz.

5 dakkaya hazırlandım ve birlikde bahçeye indik. Bu gunde yine hava çok güzeli.

Çiçeklerin arasında dolanıyodum. Nerdeyse kızları bile unutmuştum.

Ayten. Yine daldın içlerini..))

İnci. Ne yapıyım , baksana şunların güzelliyine..)) böyle kocaman bi bahçe olmalı..

Sevgi. E burası kocaman zaten...)))

Ayten. O hayalindeki evden bahs ediyo..))

İnci. Çiçekleri kendin yetiriceksin, misal gülün her rengi , her çeşidi. Karanfiller bembeyaz olucak, bi yanda laleler, bi yandada..-

Ayten. Devetabanı..))

İnci. E aşk olsun Ayten...))

Sevgi. Aa şu da ne böyle?

Ayten. Neymiş o? Dur bakıyım neymiş acaba.

Ayten kızılgül kolunun dibinden küçük bir kise buldu. Içinde bir şişe koku ve bi kağıt parçası vardı.

Sevgi. Kime gelmiş acaba?

Ayten. " sorsam söylermiydin?" kağıtda şöyle yazıyordu...ben bu sözlerin kime ait olduğunu biliyordum..)) Ayten ve Sevgi manalı-manalı bana bakıb gülüyorlardı. Utancımdan kıpkırmızı olmuştum

Ayten. Kimden bu? Hem hangi devirde yaşıyoruz ya..))) cep telefonu denilen bi şey var - sanki bilmiyormuş gibi yüzüme sırıtıyodu

İnci. Zafer...))

Şişeni kokladım. Aynı kokuydu..))

"Kızlar nerdesiniz?" dadım bizi çağırıyordu

Sevgi. Hadi gidelim

Cebimden çıkardığım mendili aynı gül kolunun dibine koydum.

Odama çıktım. Yine şişeni kokluyordum. Sanki beni rahatlatıyordu kokusu, tüm dertlerimi unutduruyordu bana. Kapının açılmasıyla şişeyi dolabın rafına koydum.

Sevda hanım. Inci..

Inci. Efendim annecim.

Sevda hanım. Napıyodun?

İnci. Hiç bi şey annecim.kitaplarım dağılmıştıda onları yerleştiriyordum.

Sevda hanım. Bu aksam Hakan beyler bizi axsam yemeyine davet ettiler. E daveti red edersek çok ayıp olur, biliyosun diyimi?

İnci. Siz gitseniz , ben gelmesem?

Sevda hanım. Hiç öyle olurmu kızım. Hepımızı davet etdiler. Hadi benim gözel kızım, ben şimdi gidiyorum aksama hazır ol.

Zaten başka çıkış yolum yoktu. Hem izdivaçtan haberim olduğunu annem bilmiyordu. O söylemeden bildiyimi belli etmek istemiyordum. -" peki anne, hazırlanırım."

Artık hazırdim. Ve annemlerin gelmesini bekliyordum. Babam hala dönmemişti o yüzden şöför aparıcaktı bizi.

Ayten. Bu ne güzellik kızım. Güzelliyiniz gözlerimi kamaştırıyor hanımefendi...))

... aaa noldu sana bir tanemiz

Aytengiller bizim konşuluğumuzda kaıyorlardı o yüzden her zaman yanımdaydı, nerdeyse bu evin kızı gibiydi. Benim anne babamı kendisininkineden çok görüyordu.

İnci. Of Ayten. Hakan beylerin konağına aksam yemeyine davetliymişiz. Baksana bendeki talihe. Tam seviniyim diyorum bi anda huzurum kaçıyor.

Ayten. Belkide hayırlısı budur İnci.. bakarsın taliyin seni bundan sonra çok mutlu eder. Hadi ama asma o güzel yüzünü..((

Sevda hanım. Oooo pek güzel olmuşsun kızım. Eh hadi bakalım. Gecikmeyelim. Annem içeri girdi

Artık Hakan beylerin evine varmıştık . Bizi kapıda mihribanlıkla karşıladılar ve içeri davet etdiler. Içerisi zan etdiyimden de kalabalıktı. Geçib bi kenarda oturduk. Hakan beyin karısı Kübra hanımda annemin yanında oturup ne ise konuşuyordu. Sonra yüzünü bana çevirip." Gözlerimi alamıyorum, pek de güzel maşaallah. Allah nazarlardan saklasın" çok sağ olun efendim...)) dedim, yüzümde süni gülümsemeyle .

Bu günün bitmesini bekliyodum. Nolurdu hepsi rüya olsaydı...

Zafer.

Artık aksam olmuştu . Vakit kaybetmeden kızılgül kolunun yanına geldim, koyduğum emanetim yerinde yoktu. İnsaallah İnci almıştır Allahım. Tam ayrılıyordum ki gözüm yerdeki mendile takıldı. Yuzerinde papatya nakışları işlenmiş beyaz mendili yerden kaldırdım.

" çok şüyür. Söyledi işte, söyledi. " bi anlık yüksek sesle bağırdığımı fark etdim. Etrafıma boylandım, hiç kimse yoktu. Mendili cebime koyup ayağa kalktım. Sevinçten nerdeyse çığlık atıcaktım..))

Işaret geldi. O da beni seviyo..)) bu onun mendili. Allahım şükürler olsun. Artık kutuplar kadar uzakta diyilim. Bir nefes kadar yakınındayım. Onu bana verirlermi? Babama söylesem bir yol bulurmu acaba? O kada soru işareti vardı ki kafamda. Yarın çabuk gelseydi de fıstık ağacın altına gitseydim, İnci de gelirdi dimi. Eyer o da benim hissetdiyimin aynısını duyuyorsa gelir, mutlaka gelir...))