{Daniël}
De deur valt met een klap dicht, langzaam laat ik me, tegen de deur aan, op de grond zakken. Nog steeds klopt mijn hart als een gek, het ongelukje van net heeft me echt doen schrikken. Hijgend sluit ik mijn ogen en probeer ik bij te komen van alles wat er is gebeurd.
Ik denk aan Luna.. Alweer, ik denk gewoon alweer aan Luna.
Ze is het enige waar ik nu aan kan denken.
Langzaam begin ik de nodige twijfels te ontwikkelen..
Zal ik het dan toch maar vertellen?
Móet ik het vertellen?
Hoé moet ik het gaan vertellen?
Zal ze erg boos zijn?
Hoe zal ze gaan reageren?
De vragen razen door m'n kop.. Alles kris kras door elkaar, ik probeer alles op een rijtje te zetten, maar het mislukt. De vragen blijven komen, maar de antwoorden zijn ver te zoeken.
Een zacht getril haalt me uit mijn gedachtes.. Luna❤️.
Wacht wat?! Luna belde me..?
Ik snapte het niet..
Net op het moment dat ik op wou nemen werd het getril afgebroken..oh.
Een teleurgesteld gevoel nam het nieuwsgierige gevoel over.
Een traan verlaat langzaam mijn linkeroog, ik dacht écht dat ze me wou spreken.
Langzaam werk ik mezelf omhoog en loop wankelend de woonkamer binnen, niemand.
Fijn... Wéér alleen.
Ik haatte het om alleen thuis te zijn, vooral nu, ik had mijn moeder nodig. Ze was vrij erg op de hoogte van de situatie tussen mij en Luna, ik kon altijd goed met d'r praten.
Ondanks de wekelijkse ruzies die we hadden, kon ik het aan de andere kant toch wel goed met d'r vinden en het feit dat zij een vrouw is, was soms nog handig ook..
Mijn vader zag ik niet vaak, hij werkte als zakenman overal en nergens.
Een steek van woede schoot door me heen, ik kon mijn vader niet uitstaan, hij liet ons in de steek, hij zorgde voor het geld ja.. Maar dat was ook het enige.
Een vader-zoon band heb ik nooit gehad.. Het doet me dan ook vreselijk pijn om andere wel zo van hun vader te zien genieten, maarja, wat valt er tegen te doen hè?
Niks, helemaal niks.
Het aantal tranen is in middels toe genomen, tientallen tranen bevochtigen mijn wangen, elk met hun eigen verhaal. Mijn wangen gloeien van warmte en het maakt me gek, het maakt me gek hoe warm ik het soms kan hebben terwijl het eigenlijk heel koud is.. Of eigenlijk beter gezegd.. Ik haat het hoe ik zo warm aanvoel terwijl ik het heel koud heb.
Ik loop zuchtend en steunend richting de bank en plof neer, ik leg mezelf in de foetushouding. Zo blijf ik nog een lange tijd liggen, het is fijn en warm. Maar ik besluit toch maar om mijn lig-sessie boven op mijn eigen kamer te vervolgen. Ik hijs mezelf omhoog, grijp wat eten en drinken mee en loop daarna de trap op richting mijn kamer. Net voor mijn deur ga ik onderuit.. In een automatische reactie grijp ik naar mijn hart, kermend van de pijn lig ik op de grond.. Naast me hoor ik het glas melk, dat ik zo net nog vast had, op de grond kletteren. Ik bescherm mijn hoofd in mijn borst, de scherven vliegen me om de oren.
Fuckerdefuck, dit is niet goed..
Wanneer de pijn langzaam afgezakt is, kom ik weer overeind. Ik haast me naar de badkamer en bekijk mezelf.. Bloed.. Mijn oor is hevig aan het bloeden. Ik kijk om me heen en grijp de eerste beste doek die ik vind, bindt het strak om me oor en vertrek daarna de trap weer af.
In de kelder pak ik stoffer en blik en eenmaal boven ruim ik mijn aangerichte schade op.
Elke beweging met mijn hoofd doet ontiegelijk veel pijn, even doorbijten dus. Zo snel mogelijk ruim ik alles op, zuig ik het tapijt nog even en laat me daarna op het bed vallen..
Een scheut van pijn overvalt me en meteen grijp ik naar mijn oor.
Ik blijf een tijdje met mijn hand op mij oor liggen maar dat moment word verstoord door een telefoontje van ..Luna?!
Zo snel als ik kan neem ik op..
