Κορίτσι για..το σπίτι!

Part 12

Το επόμενο πρωί τον βρήκε να κοιμάται. Απάνω στο πάγκο του μπαρ.."Ιάσονα ξύπνα. Είναι 6 η ώρα το πρωί"του είπε η Βασιλική. Άνοιξε αργά τα μάτια του και κοίταξε γύρω του. "Που είμαι;"ρώτησε και ανακάτεψε τα μαλλιά του. "Στον παράδεισο"τον ειρωνεύτηκε. Έβγαλε ένα βογκητό πόνου και έπιασε το κεφάλι του. "Κάποιος ήπιε τον Βόσπορο εχθές"του είπε τραγουδιστά ενώ σκούπιζε. "Παρα πολύ αστείο..έχεις κανένα ντεπόν;"της είπε. Τον κοίταξε. "Είσαι τυχερός που έχω"του είπε και περπάτησε προς την τσάντα της. Του το έδωσε με ένα ποτήρι νερό και την ευχαρίστησε. "Φεύγω, αντίο."της είπε και την φίλησε στο μάγουλο. "Και όπως είπαμε!"του φώναξε καθώς απομακρυνόταν. Αναστέναξε. "Τι θα κάνω με αυτούς τους δύο;"μονολόγησε και συνέχισε το σκούπισμα.

Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε και μπήκε μέσα. Το σώμα της βρωμούσε τσιγαρίλα και αλκοόλ. Έβγαλε το παλτό από πάνω της και περπάτησε ως τα σκαλιά βαριεστημένα. Όταν ακούμπησε με το χέρι της, το κάγκελο άκουσε κλειδιά στην πόρτα και ξαφνικά πάγωσε. "Τι κάνεις εσύ εδώ;"άκουσε την φωνή του και γύρισε. "Το ίδιο θα σε ρωτούσα και εγώ"του απάντησε. "Εγώ ήμουν σε μπαρ"της είπε. "Και εγώ"ανασήκωσε τους ώμους της ελαφρά. Την κοίταξε καχύποπτα. "Έτσι;"την ρώτησε και την έδειξε με την παλάμη του, από πάνω μέχρι κάτω. "Ναι. Τι πρόβλημα έχουν τα εσώρουχα;"τον ρώτησε και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος. Ανασήκωσε τα φρύδια του. "Το έκανες με άλλον;"την ρώτησε και με δύο βήματα ήταν κοντά της. "Και εσύ τι πρόβλημα έχεις;"τον ρώτησε και ανέβηκε τις σκάλες γρήγορα και κλείστηκε στο δωμάτιό της. Πέρασε το χέρι του,νευρικά, μέσα από τα μαλλιά του. Δεν μπορούσε να καταλάβει. Ξεφύσηξε και ξάπλωσε στον καναπέ.

Τον ξύπνησε μια μελωδία. Δεν το είχε ξανακούσει. Έμοιαζε με ραπ. Σηκώθηκε και τεντώθηκε. Πλησίασε στην κουζίνα και την είδε να πλένει κάτι κατσαρόλες, με τις μπιτζάμες της αυτή τη φορά. Την άκουσε να το τραγουδάει "Δεν υπάρχει τρόπος, αλλά υπάρχει λόγος πρέπει να τα καταφέρω. Είναι μεγάλος δρόμος, πρέπει να αφοσιωθώ κυρίως σε όσα δεν ξέρω. Δεν έχω μάθει όμως τίποτα παραπάνω, μονάχα να υποφέρω. Μικρός που είναι ο κόσμος την βγάζω όπως όπως, η ζωή μου είναι το κόκκινο φωτάκι στο μπουρδέλο. Το παίρνω με το 3 και το δίνω με το 5 άρα 5g την ημέρα 25 όλα στο χαρτί γλυτώνω -2 για κάθε γραμμάριο άρα κέρδος την ημέρα ένα γραμμάριο ακόμα. Πουλάω και πουλάμε γενικά ενώ γύρω μου βολτάρουνε τα περιπολικά, στο σχολείο είχα μείνει μόνο μαθηματικά, έκανα μόνο τις πράξεις που θα μου βγάλουνε λεφτά. Και όσο πεινάς δεν έχει νόημα η ημέρα, η ζωή μου ταινία εγώ λείπω από την πρεμιέρα. Είναι δύσκολο το να τα βγάλεις πέρα, σέβομαι όσους μεγαλώσαν χωρίς πατέρα. Εγώ έτυχε να γράφω μουσική και δεν είμαι μόνος εδώ, είμαστε πολλοί και ο σκοπός είναι γεμάτο πορτοφόλι, όλοι πεθαίνουμε αλλά δεν ζούμε όλοι. Πως με ξέρουν νομίζουν..αλλά δεν με γνωρίζουν..το τι κάνω είναι δική μου δουλειά και την ξέρουν μόνο όσοι έχουν μείνει μαζί μου, το τι κάνω είναι δική μου δουλειά, τα λάθη και τα σωστά μου, ο θάνατος και η ζωή μου. Μην κοντύνεις τα πνευμόνια μου, συνείδηση καθαρή σαν τα κορδόνια μου. Δεν έχω χάσει ημέρα από τα χρόνια μου για να έχω να λέω μια ιστορία στα εγγόνια μου, γάμα το τι κάνω, εσύ ρώτα το γιατί όλοι κρίνουμε, κανένας δεν γνωρίζει. Άλλος πονάει για μια αγάπη που έχει χάσει, άλλος μετράει τις ημέρες που του έχουν μεινει για να ζήσει. Κανένας δεν μπορεί να εκτιμήσει, κανένας δεν μπορεί να έρθει μπροστά μου να μιλήσει, όποιος σε χάνει μετά θα σε αναζητήσει, ναι μα το ποτήρι θα έχει ξεχειλίσει. Με θυμάμαι να ψάχνω για την λύση αλλά ποτέ δεν ήταν πάνω μου το πρόβλημα, τα κατάφερα αφού αίμα έχω φτύσει, δεν περιμένω από ένα γαμημένο τηλεφώνημα. Πως με ξέρουν νομίζουν..αλλά δεν με γνωρίζουν..το τι κάνω είναι δική μου δουλειά και την ξέρουν μόνο όσοι έχουν μείνει μαζί μου, το τι κάνω είναι δική μου δουλειά, τα λάθη και τα σωστά μου, ο θάνατος και η ζωή μου." Όταν τελείωσε χτύπησε τον πάγκο με δύναμη και γρύλισε θυμωμένη.

Γύρισε από την άλλη κατεύθυνση και τα μάτια τους συναντήθηκαν. "Τι σου συμβαίνει;"την ρώτησε. Εκείνη δεν μίλησε. Τα δάκρυά της είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται στα μάτια της αλλά δεν τα άφηνε να της ξεφύγουν. Γυάλιζαν και έδειχναν θλίψη, πόνο, οργή.

Δεν μπορούσε να την καταλάβει. "Γιατί δεν βάζεις τον Στέφανο να της μιλήσει; Μπορεί να έχει ψυχικά προβλήματα. Ποτέ δεν ξέρεις"θυμήθηκε τα λόγια της κολλητής του. Μπορούσε να το κάνει; Εκείνη θα το δεχόταν ή θα άρχιζε να φωνάζει και να προσπαθεί να ξεφύγει;

Γύρισε ξανά από την άλλη μεριά και προσπαθούσε να βάλει σε τάξη τα πιρούνια και τα μαχαίρια στο συρτάρι. "Μην πω καμιά κουβέντα."μουρμούρισε και ένιωθε τα χέρια της να τρέμουν. "Σκατά"ψέλλισε και έκλεισε το συρτάρι νευριασμένη. "Πόση ώρα είσαι εδώ;"τον ρώτησε ενώ σκούπιζε τα χέρια της με την πετσέτα. "Αρκετή"της απάντησε και στηρίχθηκε στον τοίχο. "Τι θες;"τον ρώτησε κοφτά. "Να μου πεις τι συμβαίνει..και που ήσουν."της είπε. Εκείνη ξεροκατάπιε και τον πλησίασε. "Όπου θέλω"του είπε με σταθερή φωνή.

Πήγε να φύγει αλλά της άρπαξε τον καρπό βίαια. Την κόλλησε απάνω του. "Δεν θα μου ξεφύγεις"της ψιθύρισε και την ένιωσε να ανατριχιάζει. "Παράτα μας"του είπε και ελευθερώθηκε από το κράτημά του. Περπάτησε με γρήγορα βήματα προς τις σκάλες και άρχισε να τις ανεβαίνει. Τα μάτια του, την έκαιγαν αλλά δεν γύρισε να τον κοιτάξει. Έπρεπε να μάθει για εκείνη γρήγορα..

-----
Γιοο:3 έβαλα τώρα χδ.

Χεχεχε. Για πείτε μου. Σας άρεσε; Αχ, κάνει κρύο.-. Και είμαι κάτω από την πράσινη κουβερτούλα μου. Με τις πράσινες. Τις καρδούλες. ΑΧΝΕ. ΠΡΟΣΚΥΝΑΤΕ:'( όχι πλάκα κάνω. Δεν φταίω εγώ που κυκλοφορώ λες και είμαι καμιά πριγκίπισσα μέσα στο σπίτι. Ορίστε βρε μάνα. Σφουγγαρίζω κιόλας:(..νταξ. Αυτό το τραγούδι όμως έκανα ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΨΩ. Αλλά το έγραψα χδ. Επίσης τα υπογγραμισμένα είναι αυτά που περιγράφουν την ζωή της γενικά;)

Σονγκ: Toquel-Δεν γνωρίζουν

Αυτάααα. ΜΟΝΌΚΕΡΟΣ OUT.♡
#ΝΤΟΝΑΤΣΑΚΙΑ #ΛΟΒΕΕ.♥
-Ροδ:3'