Κορίτσι για..το σπίτι!

Part 25

(Θέλω αγκαλίτσα. Θα πάρω το μαξιλάρι:'( βασικά θέλει κανένας αγκαλιά; Είμαι διαθέσιμη:3)

Ο ήλιος είχε βγει και εκείνη άπλωνε τα ρούχα. Σιγοτραγουδούσε μια μελωδία που της την είχε μάθει ο πατέρας της..ο μπαμπάς της. Πόσο της έλειπε; Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Το πρόσωπό της ξαφνικά πήρε μια λυπημένη έκφραση και έκατσε στην καρέκλα λίγο για να συνέλθει. Δεν μπορούσε να ξεχάσει την εικόνα του, πριν ξεψυχίσει μπροστά της. Από το πουθενά βούρκωσε και άρχισε να παίρνει βαθιές αναπνοές. Σηκώθηκε αργά απάνω και συνέχισε την δουλειά της για να ξεχαστεί. Μόλις τελείωσε στηρίχθηκε στα κάγκελα και κοίταζε τον ορίζοντα. Πουλιά κελαηδούσαν και πετούσαν. Χαίρονταν τον ήλιο και την ζεστασιά, όσο ήταν ακόμη νωρίς. Πετούσαν χαμηλά. Ήξεραν τι θα ακολουθήσει. Λίγοι το ήξεραν. Ερχόταν μπόρα. Μεγάλη. Ποια ήταν μεγαλύτερη άραγε; Για τα πτηνά ή για εκείνη; Λίγοι το ήξεραν. Πολύ λίγοι..

Μπήκε μέσα και έκλεισε την μπαλκονόπορτα όμως δεν τράβηξε τις κουρτίνες για να μπαίνει φως. Όσο πιο πολύ τόσο το καλύτερο. Γιατί μόνο λίγοι ήξεραν τι θα ακολουθήσει και για πόσο θα ξανά έβλεπε τον ήλιο, το φως, την ζεστασιά..

"Καλημέρα"άκουσε την φωνή του και γύρισε να τον κοιτάξει.

"Ειρήνη..ειρήνη. Ξύπνα μωρό μου"της είπε και την είδε να ανοίγει σιγά σιγά τα μάτια της. Τον κοίταξε και της χαμογέλασε. "Τι έγινε; Που είμαι;"ρώτησε τελείως χαμένη. "Σπίτι μωρό μου"της χάιδεψε το μάγουλο και την είδε να κοιτάζει έξω από το παράθυρο. "Ο ήλιος;"πέταξε ξαφνικά και εκείνος την κοίταξε παράξενος. "Έχουμε Χειμώνα Ειρήνη, όχι Άνοιξη ή Καλοκαίρι"της είπε ήρεμα αν και δεν μπορούσε να καταλάβει την συμπεριφορά της. Κουνούσε νευρικά το πόδι του. "Τι έχεις;"τον ρώτησε. "Τίποτα. Πάμε κάτω;"την ρώτησε απαλά και εκείνη συμφώνησε.

"Πως τα πέρασες εχθές;"την ρώτησε αφού έτρωγαν το πρωινό τους. Τον κοίταξε. "Μια χαρά. Καιρό είχα να βγω με την Αιμιλία"του απάντησε. "Εσύ;"τον ρώτησε με την σειρά της. "Και εγώ μια χαρά"της χαμογέλασε αχνά και συνέχισαν αμίλητοι. Ήθελαν να ρωτήσουν τόσα πολλά ο ένας στον άλλον αλλά προτίμησαν την ησυχία και απλώς να κοιτούνται.

Η ημέρα κύλησε ήρεμα. Έτσι και οι υπόλοιποι μήνες. Βγήκε ο Δεκέμβριος και ήρθε ο Ιανουάριος, ο Φεβρουάριος και ο Μάρτιος. Απρίλιος πλέον και είχε αρχίσει να κάνει ζέστη.

"Παιδιά βαριέμαιιι"είπε η Αιμιλία και ακούμπησε το κεφάλι της στο μπράτσο του Σταύρου. Εκείνος την πήρε στην αγκαλιά του και ακούμπησε το κεφάλι του απάνω στο δικό της. "Θέλετε να πάμε σε κανένα κλαμπ;"πρότεινε η Μαριαλένα και όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. "Θέλετε;"ρώτησε και ο Ιάσονας. "Εγώ δεν έχω πρόβλημα"απάντησε η Ειρήνη και όλοι οι υπόλοιποι ανασήκωσαν τους ώμους τους, σαν να μην είχαν πρόβλημα. "Ωραία, σε ποιο;"ρώτησε ο Στέφανος. "Θέλετε να πάμε στο The Bottle;"ρώτησε ο Σταύρος και όλοι συμφώνησαν.