Κορίτσι για..το σπίτι!

Part 13

"Ειρήνη; Ειρήνη άνοιξέ μου"της φώναζε και χτυπούσε με δύναμη την πόρτα. "Μα το θεό, άνοιξε. Τι κάνεις τόσες ώρες μέσα;"έλεγε. "Ρε Ειρήνη!"φώναζε. Δεν έπαιρνε απάντηση όμως..Πολλές κακές σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό του και περπατούσε πάνω κάτω στον διάδρομο νευρικά. Μετά από κάποια λεπτά η πόρτα της άνοιξε και μπήκε σαν σίφουνας μέσα. "Ειρήνη, Ειρήνη θεέ μου είσαι καλά; Τι έκανες τόση ώρα; Κόντεψα να τρελαθώ. Διάφορες σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό μου που μα το Θεό αν δεν άνοιγες θα την έσπαγα την πόρτα. "άρχισε τον μονόλογό του, βάζοντας τραγικότητα στην φωνή του. "Σιγά μωρή Ωραία Ελένη, κούλαρε"του είπε και χαχάνισε. Την κοίταξε. "Εγώ εδώ πέρα πήγα να πεθάνω για χάρη σου και εσύ με κοροϊδεύεις;"την ρώτησε σοβαρός. Εκείνη κοκκίνισε και κοίταξε κάτω. "Συγνώμη"είπε και εκείνος την τράβηξε στην αγκαλιά του. Εκείνη απομακρύνθηκε μιας και τα χέρια του την έκαιγαν. "Μπορείς να φύγεις σε παρακαλώ;"του ζήτησε ευγενικά. Άνοιξε το στόμα του να πει κάτι άλλα το έκλεισε ξανά. Δεν ήξερε τι να πει. Πίεσε τα χείλη του και αποχώρησε κλείνοντας σιγανά την πόρτα πίσω του.

Άφησε το σώμα της να πέσει στο κρεβάτι. Είχε μια θλιμμένη φάτσα. Σκεφτόταν. Είχε αυτή τη δουλειά που την μισούσε, είχε χάσει έναν γονιό και κανένας δεν νοιάστηκε να την πάρει τηλέφωνο. Ούτε καν η αδερφή της, το ίδιο της το αίμα. Τους μισούσε. Μόνο τον πατέρα της λάτρευε. Στα μάτια της μαζεύονται κάποια δάκρυα αλλά δεν τα άφησε να έχουν επιρροή απάνω της. Τα σκούπισε και σηκώθηκε απάνω. Φόρεσε καθημερινά ρούχα και έπιασε τα μαλλιά της σε έναν κότσο.

Περπάτησε το χολ με το συνηθισμένο άσπρο χαλί. "Ουιιιι"φώναζε ενθουσιασμένη καθώς γλιστρούσε πάνω στο κάγκελο ώστε τα πόδια της να βρεθούν στο πάτωμα. Χαχάνισε. "Πσστ. Που έχεις την ηλεκτρική σκούπα, την σφουγγαρίστρα και τα λοιπά;"τον ρώτησε και οι γροθιές της ακούμπησαν στον καναπέ για να στηριχθεί. "Κάτω στην δεύτερη πόρτα. Τα κλειδιά είναι στην κουζίνα μέσα στο συρτάρι με τις πετσέτες."της απάντησε χωρίς να παίρνει τα μάτια του από το παιχνίδι που έπαιζε στην μεγάλη τηλεόραση.

Ακολούθησε τις οδηγίες του και άρχισε να καθαρίζει το σπίτι τραγουδώντας και χορεύοντας όπως έκανε πάντα,ακόμη και όταν έμενε μαζί με την Δήμητρα. "Είμαι μυστήριο τραίνο, δεν θέλω να έχω επιβάτη. Ότι έχω αγαπημένο, αποδεικνύεται απάτη..είμαι μυστήριο τραίνο μα σ' αγαπάω ως το τέρμα κι αν στο γκρεμό σου πηγαίνω..τότε ας πεθάνω για σένα..ας πεθάνω για σένα..".

Ο Ιάσονας χαμογελούσε. Έκλεισε τα μάτια του και την άκουγε. Λάτρευε να την ακούει και ας μην είχε και τόσο καλή φωνή όταν τραγουδούσε. Σηκώθηκε απάνω, παρατώντας το παιχνίδι του στην μέση. Δεν τον ένοιαζε. Είχε κάτι πιο σημαντικό να κάνει.