Κορίτσι για..το σπίτι!

Part 20

Έπεσε εξουθενωμένη στο κρεβάτι. Για καλό δικό της, μόνο την έκαιγε με τον βλέμμα του και εκείνη ένιωθε άβολα. Ήταν λες και τότε που την είχε ρίξει. Κοιτούσε το ταβάνι. Τον σκεφτόταν. Έπρεπε να μιλήσει στον Ιάσονα γιατί από εδώ και πέρα, το πιο πιθανόν να έχει πολλά πάρε-δώσε με την Μαριαλένα και τον Άγγελο. Δεν της άρεσε αυτό. Δεν της άρεσε καθόλου. Ένιωθε κουρασμένη και τα μάτια της έκλεισαν.

Ο Ιάσονας μπήκε στο δωμάτιό της και την είδε να κοιμάται. Ήταν τόσο γαλήνια που δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Η κουβέρτα κάλυβε το σώμα της μέχρι την μέση. Το πρόσωπό της γαλήνιο, το στόμα της ελαφρώς ανοιχτό και τα μαλλιά της ανακατεμένα. Στην αγκαλιά της είχε και ένα ,σχετικά, μεγάλο μαξιλάρι. Παραξενεύτηκε. 'Γιατί να το έχει αγκαλιά αυτό;' σκέφτηκε.

Ήθελε να την έχει στο κρεβάτι του, στην αγκαλιά του αλλά δεν ήξερε αν ήθελε και εκείνη..δεν την ρώτησε. Δεν ήθελε να την πιέσει για τίποτα. Βέβαια, αν ήταν δεν θα ερχόταν εκείνη; Ή έκανε λάθος; Έτσι όπως την έβλεπε χαμογέλασε. Ήθελε να της πει κάτι αλλά από την μία το ξέχασε, και από την άλλη δεν ήθελε να την ξυπνήσει. Τελικά λάτρευε τον τρόπο που κοιμόταν. Όχι πως τον μισούσε δηλαδή, προς θεού!

Έκλεισε αθόρυβα την πόρτα πίσω του για να μην κάνει θόρυβο. Ξεφύσηξε και άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες. Αποφάσισε να φτιάξει εκείνος πρωινό σήμερα. Γιατί όχι; Άλλωστε ήταν η κοπέλα του πλέον αλλά και ήθελε να την ευχαριστήσει, τόσες φορές που το έκανε εκείνη. Ανέβηκε απάνω με σταθερά και αργά βήματα για να μην του πέσει τίποτα από τον δίσκο. Και χυθεί. Κανένας καφές. Ήταν λίγο ατσούμπαλος, η αλήθεια είναι.

Χτύπησε ευγενικά την πόρτα με το ένα χέρι, όσο πιο προσεχτικά μπορούσε. Δεν πήρε όμως απάντηση και έτσι μπήκε μέσα. Άφησε το δίσκο, με επιτυχία, απάνω στο γραφείο και άρχισε να χορεύει χαρούμενος που τα κατάφερε. Όμως έπεσε απάνω στην ντουλάπα και έκανε θόρυβο.

Άνοιξε σιγά σιγά τα μάτια της, καθώς δεν είχε όρεξη να ξυπνήσει και άρχισε να κοιτάει γύρω γύρω. Η ματιά της έπεσε στο δίσκο με τα φαγητά και μετά απάνω του που καθόταν σε μια περίεργη στάση και την κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια. Ήθελε να γελάσει αλλά κρατήθηκε. Έσμιξε τα φρύδια της. "Τι κάνεις εσύ εδώ;"τον ρώτησε νυσταγμένη. Εκείνος χαμογέλασε και την πλησίασε. "Πειράζει που ήρθα;"την ρώτησε παιχνιδιάρικα και εκείνη γέλασε και κούνησε αρνητικά το κεφάλι.

Εκείνος γέλασε και την εγκλώβισε από κάτω του. "Δεν μου ξεφεύγεις!"είπε και άρχισε να την φιλάει. Κατέβηκε στο λαιμό της και εκείνη αναστέναζε. Τότε ήταν η ευκαιρία του. Τότε που ήταν αδύναμη κάτω από τα χέρια του. "Μωρό μου..είπα στους γονείς μου ότι θα πάμε από εκεί σήμερα"της είπε και συνέχιζε να την βασανίζει. Πέρασε τα νύχια της από τους ώμους του και τον 'έγδαρε'. Εκείνος ήθελε να κάνει κι άλλα αλλά συγκρατήθηκε. "Λοιπόν; Τι λες;"την κοίταξε και εκείνη έγνεψε. "Ωραία, ας φάμε"της είπε και κατέβηκε από πάνω της, αφήνοντάς την να αποζητά κι άλλο.