Great Pretender Meet Mr. Crush

Chapter 32

SHANE'S POV ..

Palabas na kami ng hospital at patungo na ng parking lot. Kami yes, kami kase nga diba kasama ko si Alexander the great bumisita kay Reiko.

Speaking of Reiko, naawa talaga ako sa kanya. Ang laki na ng pinagbago ng itsura nya though ilang araw palang naman sya dito sa hospital. I bet each day na tinagal nya dito sa hospital ay mas lalong nanghihina sya.

Di naman namin sya masyadong nakausap dahil madali syang mapagod. Hanggang tango at ngiti lang ang tugon nya sa amin.

Kanina pala bago kami tumuloy ng hospital ay dumaan kami ng National bookstore. Naikwento kase sa akin ng mommy ni Reiko na mahilig sa books si Reiko kaya binilhan ko sya. Kaya ayun kinuwentuhan ko sya agad at natuwa naman sya.

Dahil sa mga iniisip ko. Di ko namalayang nandito na pala kami sa harap ng kotse ni Xander. Bubuksan ko na sana ang pinto ng kotse ng Agad naman nya akong pinagbuksan ng pinto. Wew, gentleman. Sabi ko sa isip ko.

Pagkaupo ko ay di ko na naman namalayang nakatunganga ako. Iniisip ko lang kung gagaling pa si Reiko.

"Hey, do you want to eat first before kita ihatid sa inyo?"

I mean, i know malala na ang cancer ni Reiko, but, for pete sake. Ang bata pa nya kung sakali man na bawiin na sya ng Diyos.

"Shane?"

I know wala akong karapatang pangunahan ang mangyayari. Pero halata namang nahihirapan na si Reiko sa kalagayan nya. Bigla nalang umiiyak dahil sa sakit ng ulo nya.

Di ko namalayang tumutulo na yung luha ko kung di ko pa naramdaman ang palad ni Xander na pinupunasan ang luha ko.

"Sssshhh, stop crying please."sabi nya sa akin. I dont pero agad nya akong niyakap. Gustuhin ko man syang itulak but I dont have the urge na gawin yun. And besides I feel safe nung niyakap nya ako.

Ilan minuto din ang tinagal ng yakapan namin nung kumawala kami sa isat isa. Napayuko naman ako dahil, ewan, parang nahihiya ako. Feel ko tuloy pulang pula na yung pisngi ko.

"Uhh, lets have dinner first bago kita ihatid sa inyo."pagbabasag nya ng katahimikan. Gusto ko sana tumutol kaso nagsalita ulit sya bago pa man ako makapagsalita.

"Please?"at ayun, napatango nalang ako. Uuwian ko nalang siguro si nanay ng food. Kawawa naman si nanay mag isang kakain. Pakshit kase na Xander to, ba't ba kase di ko matanggihan toh.

-------

ALEXANDER'S POV ..

Kanina ko pang napapansing tulala si Shane pagkalabas namin ng hospital kaya naman hinayaan ko nalang muna sya mag isip at wag muna inisin.

Well, mabait pa rin naman ako eh, ehehe. Excempted muna yung araw nato ngayon sa pang iinis ko sa kanya.

Aba, bakit ba ang sarap kaya nyang iniisin ng babaeng dahil pikon. Cute kaya sya pag nakasimangot. Haha.

Pagkasakay ko ng driver seat ay agad ko syang tinanong kung gusto nya bang kumain muna bago umiwi. Alam ko naman kaseng di pa kumakain tong babaeng toh. Durugin ba naman ang carbonara kanina. Tsk.

"Hey, do you want to eat first before kita ihatid sa inyo?" Tanong ko sa kanya habang ini start yung kotse. Nung di sya umimik ay tinawag ko ulit sya."Shane?"