Great Pretender Meet Mr. Crush

Chapter 39

ALEXANDER POV...

Kakatapos ko lang tawagan si Shane at andito ako ngayon sa labas ng emergency room. Hinihintay yung resulta ng test Kay dad. Though sinabi ng stable na si Dad pero may ilang pag susuri parin silang ginawa Kay Dad.

I am so upset right now. Una dahil sa nangyari Kay dad. At pangalawa dahil Hindi ko nahatid si Shane pauwi. I am so worried about her baka mapano sya. But I can't go to her dahil kailangan din ako dito ng family ko. I can't choose between them kase pareho silang mahalaga sa akin.

I really hope na makauwi ng maayos si Shane at mabuti nalang kasama nya si Jhie kahit papaano ay medyo nabawasan yung pag aalala ko sa kanya.

Shane is really important and very special to me to think na kung pwede ko lang sya ligawan gagawin ko but I'm afraid too. Paano nalang kung hanggang best friend lang ang tingin nya sa akin? Edi sinira ko na yung friendship namin plus mawawala pa sya sa akin? Mas lalong nakakatakot yun. Loosing her is one of my greatest fear.

Masaya nga ako dahil finally after a years of watching her from far ay ngayon nagagawa ko na syang hawakan at protektahan. Akala ko talaga paghanga lang ang nararamdaman ko sa kanya but no, I'm more in love with her. The problem is paano ko sasabihin sa kanya? Hays.

"Hey hijo? Are you alright?" Tanong sa akin ni mommy na ngayon ay katabi ko na. Oo nga pala, OK na kami ni mom ng dahil Kay Shane. She is really something. Nagawa nya naming pag ayusin ni Mom. That's one of the reason why I loved her.

"Yes mom. I'm just worried about dad and...."

"And Shane?" Pagdudugtong ni mom sa sasabihn ko."why don't you go and fetch her? Diba dapat hinahatid mo sya ngayon?"tanong ni Mom sa akin.

"Yeah, but you need me here Mom. And beside I called her already and she says its fine. She understand  and She's with Jhie naman kaya no worry's Mom." Sagot ko Kay mom and fake a smile cause deep inside I really want to go to Shane. I'm just worried about her.

"Oh? Really? I really like Shane anak. Napaka understanding na tao. Kelan mo sya dadalhin ng bahay para naman ma meet ng family natin ng formal ang girlfriend mo?" Tanong ni mom sa akin na ikinasamid ko.

"Mom? She's not my girlfriend yet. She's my best friend." Pangangatwiran ko. Grabe si Mommy diko pa nga na express yung feelings ko eh.

"Oh, I thought kayo na? Haha. Cause the way you look at her? I can say na you love that girl." Pag anunsyo ni mommy.

"Yes I do mom. But I don't know how to express my love to her. I'm afraid, what if she reject me?"  I confessed to mom. Ito lang ang gusto ko sa family namin dahil we are open sa mga bahay bahay na katulad nito. And like what I said my mom is like my best friend too. I can easily count on her.

"Oh, my Alexander is already grown up." Sabi ni mom sabay halik sa noo ko. "But you know what anak? Love is all about sacrifice. Taking a risk. How will you know the answer to your question if you are too afriad to ask her?" Tanong ni mom sa akin.

"And what if she says no?" Balik tanong ko naman Kay mom.

"And what if she says yes? What if she is also in love with you? What if she is s just waiting for you to confess? See anak? There are lots of what if. If you are going to take a risk,  masasagot lahat ng katanungan mo. Anak, it is better to take the risk atleast sinubukan mo. Wala kang mapapala kung magpapadala ka sa takot.  But always remember na what ever happened, Mommy is always here to support you. I love you anak."

"I love you more Mom." Sagot ko sabay yakap Kay mom. And with that conversation between mom and I, napaisip ako. What if Shane feel the same way as mine at hinihintay nya lang akong mag confess sa kanya? Edi ako naka ang pinakamasayang tao sa buong Mundo. Pero paano naman kung Hindi? Hays, ano ba yan naguguluhan na tuloy ako. Ugh. Think positive Alexander.

"Let's go na anak. Nalipat na daw ng room si daddy mo." Pag aaya ni mom sa akin kaya agad na akong tumayo para sumunod Kay mom.

But right now, kahit naguguluhan ako. One thing for sure, aalagaan ko si Shane at poprotektahan. Araw araw Kong ipapadama ang pagmamahal ko sa kanya kahit na isipin nyang ginagawa ko lang yun just because were best friend. Ahhh, fighting Alexander.

==========

SHANE POV..

Waaah nakaka inis. Sira yung elevator kaya no choice ako, mag hahagdan ko. Omo. Kaya mo yan Shane. Limang palapag lang naman ang bababain mo. Huhu.OK lang naman sana  maghagdan ako eh. Kaso sa kalagayan Kong ito na naka saklay? Ika ika mag lakad? Anong oras na ako makakarating nito sa baba? Ugh. Kasalanan talaga to ni Alexander the great eh. Hehe Chos, joke lang.

Dahan dahan akong naglakad pababa. Nasa left side ko yung saklay while yung right arm ko ay nakahawak sa railings ng hagdan. Wala ng mga estudyante dito sa fourth floor dahil mag aalas said na din. Hanggang 5 lang kase ang scheduled pag nasa 3rd to 5th floor yung room. While yung pang gabi na until 8 pm ay usually sa 1st floor lang. Kaya ito ako ngayon mag isang nag lalakad.

Wooh, finally nangangalahati na ako ng 4th floor pababang 3rd floor..

Hakbang...

Hakbang...

At saktong paghakbang ko ng  biglang namatay yung ilaw.

0__0

At aaaaaaahhhhhhhh. Babagsak ako sa sahig.

"Got yah." Nakapikit yung dalawa Kong mga mata ng marinig Kong may nagsalita. At tsaka ko lang narealize na Hindi ako bumagsak sa sahig.

"Are you alright miss?" Tanong ulit nya pero nakatulala parin ako. Sakto namang bumukas yung ilaw at pagbukas ng ilaw nakita Kong isang dangkal lang ang layo ng mukha namin.

"Miss?" t tawag nya ulit sa akin.

"Huh? Ah o-oo. Pwede mo nako ibaba."

"Ops sorry. Here." Sabi nya sabay abot ng saklay ko.

"Salamat." Nahihiyang sabi ko.

"Its nothing. Tara buhatin na kita pababa para mabilis tayong makababa. Mukhang namamaga yung paa mo oh." Di sana ako papayag pero ng dahil rin sa sinabi nya bigla ako nakaramdam ng sakit sa paa ko. At pag tingin ko namamaga nga ulit yung paa ko. Tsk. Ano ba yan. Napasama yata ang pag apak ko kanina.

Nakapasan ako sa likod nung lalaking tumulong sa akin na until now diko Alam ang pangalan.

"Ah salamat pala ulit ha. Naabala pa tuloy kita." Sabi ko sa kanya habang pasan pasan nya ako.

"No its OK. Tsaka next time wag ka nang bababa ng hagdan mag isa ha. Yan tuloy imbis na gumaling yung paa mo mas lalo pang lumala." Sabi nya. At dahil wala akong masabi sa hiya. Nag nod nalang ako.

=========

"Salamat sa paghatid ha. Napaka laking abala ko na talaga sayo. Ayaw mo bang pumasok muna sa loob? Dito ka nalang mag dinner?" Pangungumbinsi ko Kay Rey. At least manlang makabawi ako sa kanya. After nya kase akong ipagamot sa nurse ay nag insist syang ihatid ako. Sabi nya magagalit daw sya pag di ako pumayag kaya wala na akong choice kundi magpahatid. Tsaka delikado na rin sumakay ng taxi ngayon mag isa. Ayoko naman abalahin pa si manong para magpasundo dahil Alam Kong nagpapahinga na Ito.

"No, its OK. Maybe next time? I really have to go for sure kanina pa ako hinahanap ni Mom. But promise next time." Nakangiti nyang sabi na ikina tulala ko. Ang gwapo nya kase. Napaka puti at pantay ng ngipin nya. Mas lalo syang gumagwapo pag naka ngiti.

"Alright. Mukhang ayaw mo talaga. So, salamat ha. Maybe next time?" Naka ngiti Kong sagot.

"Yes next time promise. Besides I have your number so I'll call you nalang kung kelan ako free. So Alis nako. Take care miss clumsy." Sabi nito sabay kindat bago umalis.  Loko talaga yun. Rey is really a nice person. Kahit na kaka meet ko palang sa kanya but I can say he's nice.

Papasok nako ng bahay ng maalala ko sa Jhielyn. Hala? Di ko pa pala natawagan si Jhielyn. Lagot.  Agad Kong tinawag si nanay para maalalayan ako paakyat ng kwarto. Baku sana lang di pa natawagan ni Xander so Jhie. /cross finger/