Man or Beast

ijskoude aarde

Ronald begon het bijna te verliezen, terwijl hij met een schep in de bevroren grond aan het graven was. Amy, Samuel en Takari deden hetzelfde. op 3 meter afstand lag het lijk van Rob in een wit laken gewikkeld. hij zou hier begraven worden, hier in de bergen. zelfs het weer leek zich aan te passen aan de omstandigheden. het werd nog kouder en donkerder, en de sneeuw bleef maar naar beneden dwarrelen. Ronald was verkleumd, maar hij wou niet stoppen met graven. 'het is wel diep genoeg...' zei Amy. Ronald zei niks en legde de schep aan de kant. hij ging uitgeput en overmand door emoties zitten op de grond. Amy trok hem overeind. 'als je gaat zitten raak je onderkoeld, Ronald. kom op.' Samuel keek even naar Takari en knikte naar het lijk van Rob. Takari begreep het, en samen tilden ze het lijk in het graf. Amy huilde zachtjes terwijl ze Ronald goed vast hield. 'tot ziens, makker.' zei Samuel. Ronald had medelijden met hem. hij wist dat het verdriet van Samuel nog groter moest zijn dan zijn eigen verdriet. Samuel en Rob waren immers net broers. hij pakte zijn schep weer op en begon het gat dicht te gooien. de rest deed hetzelfde. Rock kwam even later bij hun staan. 'we vinden het vreselijk voor jullie.' zei hij. hij had een houten kruis bij zich. er stond R.I.P Roberts, met daarboven een hertenkop. 'we weten dat hij van jagen hield.' zei Rock erbij. Ronald besefte dat hij nooit had geweten dat Rob eigenlijk Roberts heette. hij wist zoveel niet, hij had hem zoveel beter moeten kennen, dacht hij. 'dankjewel, Rock.' zei Amy, en ze pakte het houten kruis aan. toen omhelsde ze Rock huilend. 'stil maar.' zei Rock sussend. Samuel zette intussen het houten kruis neer op het graf, en bedekte de grond eromheen met kleine stenen. toen werd het even stil. Ronald vroeg zich af of hij iets moest zeggen, maar gelukkig verbrak Samuel de stilte al. 'Rob was meer dan alleen een groepslid.' zei hij. 'hij was een vriend. een makker. zonder hem zouden we in het begin al verhongerd zijn, en verdwaald zijn. het voelde veilig, met hem erbij. hij was...als een broer voor me.' hij zweeg even. 'Rob, je zal gemist worden.' Takari klopte even op de schouder van Samuel toen de speech voorbij was. het was nog even stil, iedereen zat in zijn eigen gedachten. 'laten we maar teruggaan naar de blokhutten.' zei Rock uiteindelijk. 

even later zaten ze met zijn allen bij elkaar in de blokhut. 'wat doen we nu?' vroeg Amy zacht. 'we kunnen hier het best een tijdje blijven uitrusten. een week ofzo. maar daarna moeten we weer verder. we hebben een missie, en Rob zou niet willen dat we dat zouden opgeven.' Amy knikte. 'hebben we wel brandstof?' vroeg Samuel. 'ja.' antwoordde Takari. 'Rock heeft benzine geleverd.' Ronald knikte en staarde voor zich uit. dat was tenminste goed nieuws, dacht hij. ze konden over een week vertrekken, met voldoende voedsel en benzine. ze zouden er een tijdje tegenaan kunnen. maar Ronald werd ruw uit zijn optimistische gedachten gewekt door het geluid van een explosie. ze sprongen overeind. 'wat was dat?' vroeg Samuel. Ronald deed de deur open en een tweede explosie volgde.dit keer zag Ronald wat er gebeurde. ongeveer 200 meter van hem vandaan stonden 2 verwoeste blokhutten in brand. er klonk geschreeuw en hij zag mensen in paniek rondrennen. ze werden aangevallen door...soldaten? Samuel zag het ook. 'het leger!' zei hij. er klonk nog een explosie en nu hoorden ze ook geweerschoten. 'tering!' riep Ronald. hij rende naar binnen en pakte zijn spullen. Rock kwam intussen vanuit de straat naar hun toegerend. 'het leger valt aan!' schreeuwde hij. hij had Ronald's bijl in zijn handen. 'Koab heeft hem scherper gemaakt.' zei hij, en hij gaf de bijl aan Ronald. 'jullie moeten hier weg. neem jullie hond mee, en maak een einde aan deze apocalyps.' hij liep naar buiten. de geweerschoten klonken intussen dichterbij. 'nee, we vechten wel mee!' riep Samuel terwijl Rock voor hun uit rende naar de camper. Rock antwoordde vastberaden. 'nee. dit is onze strijd. jullie taak is om een antivirus te bezorgen.' ze kwamen aan bij de camper. Rock deed de deur open. 'snel!' zei hij. Amy pakte Rock's arm. 'ga alsjeblieft met ons mee!' zei ze wanhopig. Rock glimlachte even. 'jullie zijn sterk. ik geloof met heel mijn hart dat het jullie lukt.' Ronald keek hem aan. hij wist niet goed wat hij moest zeggen. 'als je er op staat om niet mee te gaan....' Rock schudde meteen zijn hoofd. 'ik moet mijn dorp beschermen.' Ronald knikte. 'Rock, ik kan je niet genoeg bedanken voor alles wat je voor ons hebt gedaan.' een explosie onderbrak hem. 'ik hoop dat we elkaar nog eens zien!' Rock omhelsde Ronald even stevig. 'het ga je goed, jongen.' zei hij. toen draaide hij zich om, en rende het brandende dorp in. 'dat overleeft hij niet...' zei Amy vol verdriet. 'snel, we moeten gaan!' zei Ronald, en hij wou net instappen toen hij iemand zijn naam hoorde roepen. hij keek om en zag Koab, de smid, aan komen redden. 'Ronald! ik heb wat voor je!' riep hij. Koab gaf een zak loden balletjes aan Ronald. 'kogels voor je donderbus.' legde hij uit. Ronald keek hem dankbaar aan. 'bedan...' een schot klonk en Koab vloog voorover. achter hem stond een millitair met een automatisch geweer. hij richtte op Ronald, maar werd toen zelf getroffen door een serie kogels uit Samuels pistool. 'FUCK YOU!' schreeuwde Samuel. 'FUCK! FUCK! FUCK!' hij bleef schieten op de man. oh, wat was hij razend. het leger had hem zijn familie afgenomen, en net nu hij een plek had gevonden die hij 'thuis' kon noemen, kwam het leger alles weer verwoesten. Ronald keek even vol afgrijzen naar het roerloze lichaam van Koab en sprong toen de camper in. Samuel volgde hem en ging achter het stuur zitten. hij startte de motor en op dat moment vloog er een kogel door een van de raampjes van de camper. 'rijden!' riep Ronald in paniek. in de spiegel zag hij dat er een groep soldaten aan kwam. en een paar seconden later hoorde hij de kogels inslaan op de stalen platen van aan de buitenkant van de camper. 'jammer voor jullie, dit ding is gepantserd, motherfuckers.' gromde hij. Samuel trapte het gaspendaal in en ze reden vooruit. ze reden steeds verder weg, maar Ronald zag in de spiegel dat een van de militairen iets tevoorschijn haalde wat hij herkende van de games die hij vroeger speelde. een RPG. 'SHIT!' schreeuwde hij, en hij gaf een ruk aan het stuur. Samuel keek hem verbaasd aan en de camper slingerde van de weg. 4 seconden later ontplofte het wegdek. 'dat scheelde niks!' zei Ronald, en Samuel gaf weer gas. 'wat was dat?' vroeg Amy geschrokken. 'raketwerper.' antwoordde Ronald. hij keek in de spiegel. 'ze maken er nog eentje klaar...shiiit!' een tweede raket werd afgevuurd, maar tot Ronalds verbazing was hij niet op de camper gericht. hij sloeg in op de berg links van de weg. een enorme hoop rotsblokken spatte uit elkaar en denderde naar beneden. 'sneller' gilde Amy. Samuel gaf vol gas. 'we halen het niet!' riep Ronald, en hij zag de rotsblokken op de camper afkomen. Samuel versnelde, ze gingen nu 110 km/h. 'daar komen ze!' schreeuwde Ronald, en de rotsblokken raakte de weg. Samuel ontweek met een paar en achter de camper sloegen de grootsten in op het wegdek. Ronald blies zijn adem opgelucht uit. 'oh man...' zei hij, terwijl ze het brandende dorp in de verte achter hun kleiner zagen worden. 'oh man...' herhaalde hij. Rob was weg. het dorp was weg. alle hoop die hij nog had gehad was weg. waarom zou hij nog moeite doen? de wereld was verdoemd....