Man or Beast

nachtmerrie

'Als ik gebeten word, vermoord me dan. Ik wil niet in zo'n beest veranderen.'

Een vrouwelijke zombie kwam uit de begroeiing. Ze rende op Leon af, maar rende vol in een laaghangende tak die in haar buik stak. Ze liep gewoon verder, waardoor haar buik open scheurde en de organen eruit stroomden. Vol walging stond Leon er naar te kijken. Hij draaide zich om naar Ronald. 'Waar je ook mee bezig bent jongen, doe het snel!'
Ronald zat te prutsen bij het hok van spike. Hij probeerde het slot open te krijgen, maar hij werd afgeleid door 3 nieuwe zombies die tevoorschijn kwamen. Leon rende naar het hok toe en trapte in een keer het slot van het deurtje. 'HIER! Schreeuwde hij. 'Nu weg hier! ' spike begroette Ronald met een blaf en rende toen van de zombies af. Intussen steunde Rob de arm van Samuel. Ronald hielp hem, en samen strompelden ze voor de zombies uit. Rebecca rende voor het groepje uit. Ze had tranen van angst. Ze hoorde het geschreeuw van de zombies achter haar en keek achterom. Dat had ze niet moeten doen. Haar voet bleef haken achter een boomstronk, en met een harde klap viel ze voorover. Door de snelheid renden de anderen per ongeluk over haar heen. Peter stopte en wou haar overeind helpen, maar een zombie pakte Rebecca's arm beet. Schreeuwend probeerde ze zich los te trekken.

Amy zag hoe de zombie Rebecca vastpakte, en ze keek naar het mes in haar hand. Ze gooide het met al haar kracht naar de zombie. Het mes doorboorde niet, zoals ze gehoopt had, de schedel van de zombie, maar door de klap verzwakte de zombie en Rebecca kon zich lostrekken. Peter pakte haar beet en snel renden ze verder. Een andere zombie vloog op Leon af, maar die sloeg hem nonchalant weg met een klap van zijn kruisboog. Hij haalde een zakje van zijn riem. Het zat gevuld met kruit. Hij stak er een lont in, stak hem aan en gooide hem naar de zombies. Het zakje ontplofte met een explosie waar het leger jaloers op mag zijn. De groep was al verder gerend, en Leon zelf kon nog maar net op tijd duiken. In de explosie kreeg hij een losgescheurd been van een zombie in zijn gezicht geslingerd. Hij keek er even naar en gooide hem toen weg. Hij kwam overeind en zag dat er geen zombie was overgebleven, alleen een bebloede krater met stukken vlees en organen. 'Geinig.' Zei Leon monter. Rustig liep hij naar de rest van de groep toe.
Ze keken met een mengeling van schok en ontzag naar hem. 'Hoi'. Zei hij droog. Peter begon te lachen en gaf Rebecca een klap op haar rug. 'Dat scheelde niet veel, he beccie?' Rebecca zei niks. 'Rebecca?' Vroeg Peter bezorgd. 'Gaat het wel?' Rebbeca keek op en er liepen tranen over haar gezicht. 'Gast...' zei Leon, en hij wees naar Rebecca's schouder. Er zat een gapende bijtwond. 'Nee...' zei Peter. 'NEE!!' schreeuwde hij. Rebecca begon nu echt openlijk te huilen. Peter omhelsde haar stevig. 'Hou je aan de afspraak...' snikte Rebacca. Peter huilde ook. 'Het is niet eerlijk..' zei hij. 'Doe het nou maar..' zei Rebecca. 'Laat me niet in zo'n ding veranderen....' Peter huilde nu nog harder. Zijn hand ging naar het mes in zijn broekzak. 'Ik hou van je,' fluisterde hij snikkend. 'Ik ook van jou, broertje...' antwoordde Rebecca. Ze omhelsden elkaar nog steeds. Toen stak Peter met al zijn kracht het mes in het hoofd van Rebecca.
'Kolere!' Zei Leon, die nu zelfs ook geschokt leek.
Amy legde haar hoofd huilend tegen de schouder van Ronald. Peter legde het lijk langzaam en voorzichtig op de grond en brulde het uit van verdriet. Rob liep naar hem toe en wou een hand op Peters schouder leggen. Maar Peter draaide zich om en keek naar het pistool in Robs hand. Hij pakte het pistool uit de hand en drukte het tegen zijn eigen hoofd aan. 'PETER NEE!!!' schreeuwde Ronald, en Rob wou hem tegenhouden, maar het was te laat.
Peter haalde de trekker over.
Een knal klonk en als een lappenpop zakte Peters lichaam in elkaar, naast dat van zijn zus.
Ronald stak zijn handen in zijn haar en probeerde rustig adem te halen. Dit moest wel een nachtmerrie zijn. Peter en Rebecca, allebei dood?
Dit moest wel een nachtmerrie zijn...