Man or Beast

Peter en Rebecca

'Mijn naam is Peter, en dit is mijn zus Rebecca.' Zei de nieuwe jongen bij het kampvuur. Rebecca lachte even wat onzeker. Ze hadden het lijk van de soldaat weggesleept en in de bosjes gedumpt. Rob had wat konijnen gevangen die ze nu opaten. 'Waar komen jullie vandaan?' Vroeg Ronald met zijn mond vol gebraden konijn. 'We komen uit de stad Groningen,' zei Peter. 'We waren in de Bioscoop toen ze de stad bombardeerden. Het dak stortte in, maar we overleefden het. Toen we door het puin naar buiten kropen, zagen we dat de stad in puin lag. We renden naar ons huis, maar we werden onderweg opgepikt door een groep militairen. Ze sloten ons op in een legertruck, maar de truck crashte aan de rand van de weg. Al die tijd hield de overlevende soldaat ons nog gevangen.' Het was even stil rond het kampvuur. Martin doorbrak de stilte. 'De overheid is zo corrupt als wat,' zei hij luid smakkend en kauwend op zijn stuk konijn. 'Het zou me niks verbazen als ze zelf de apocalyps hebben veroorzaakt, en vervolgens sturen ze maar wat soldaatjes om het volk neer te maaien.' Hij schudde zijn hoofd. 'Waar moet het heen met de wereld, kinders.' Ronald keek naar de bosjes waar het lijk van de soldaat lag. 'Er is niks meer van de wereld over.' Zei hij. 'Alles is naar de klote.' Zijn uitspraak werd ondersteund door een plotselinge brul uit de bosjes. Iedereen sprong overeind. 'Holy shit, de kerel is veranderd in zo'n beest!' Schreeuwde Peter. De takken van de bosjes zwiepten opzij en de soldaat strompelde eruit. Martin pakte zijn donderbus en schoot de zombie vol in de borstkas. De zombie vloog achterover en werd tegen een boom geslingerd. Zijn borstkas was totaal opengereten. Hij bleef roerloos liggen. Martin blies liefdevol op zijn donderbus. 'Dit ding heeft mij nog nooit in de steek gelaten.' Grinnikte hij. Hij wou weer gaan zitten, maar op hetzelfde moment schoot het hoofd van de zombie weer omhoog en begon hij weer te brullen. 'Dit mèèn je toch niet!' Riep Martin. De zombie wou weer overeind komen, maar Ronald pakte zijn zeis en zwaaide hem in de kin van de zombie. De punt van de zeis kwam er uit het voorhoofd weer uit. Ronald zette zijn voet tegen de borstkas van de zombie en trok zijn zeis terug. Het hoofd van de zombie knapte van zijn nek en bleef vastzitten op de zeis. 'Fijn.' Mompelde Ronald. Achter hem hoorde hij Rebecca overgeven. 'Het word tijd dat we een veilige plek vinden.' Zei Ronald. 'Laten we maar gaan.'