Man or Beast

Epiloog

Vannacht betrapte ik Samuel. Hij wou Spike doden. Ik had al door dat er iets niet klopte... die blik in zijn ogen. Het was verkeerd. Dit is de perfecte wereld voor hem, en hij zal er alles aan doen om dat zo te houden. Waarschijnlijk komt morgen de confrontatie. Het zal niet makkelijk worden...

-laatste bladzijde uit Rob's dagboek

Ronald ging zitten op de stoel in de hoek van zijn kamer en begon wat te rommelen in zijn rugzak. 'Wat zoek je?' Vroeg Amy vanuit haar bed. 'Het dagboek van Rob.' Antwoordde hij. 'Ik ben benieuwd wat hij hiervan gevonden zou hebben...'

Samuel daalde via de trappen af naar de kelder van het gebouw. Hij had een pistool in zijn hand. Beneden stond een wetenschapper in een witte labjas. De man draaide zich om. 'Sorry, dit is verboden-' verder kwam hij niet. Samuel schoot hem door zijn hart en liep verder. Totdat hij bij het enorme magazijn beneden kwam. Hij zocht tussen de spullen. 'Stikstof flessen, ammoniak, zwavelzuur." Mompelde hij. Alles wat explosief was legde hij op een hoop in het midden van de ruimte. En dat was heel wat, aangezien het vol stond met chemische flessen en tonnen. 'Oke, oke.' Fluisterde Samuel tegen zichzelf. De adrealine gierde door zijn lichaam. Hij zag tussen de planken precies liggen wat hij nodig had: een jerrycan vol benzine. Vanaf de enorme hoop explosieven goot hij een spoor weer terug de trappen op. Hij liep terug naar boven tot de centrale ingang. Daar stond gelukkig voor hem maar 1 wetenschapper. Die keek verbaast op van zijn werk. Hij keek recht in de loop van Samuels pistool. 'Open de deur.' Zei Samuel. De man hief zijn handen in de lucht en liep naar de deur. 'Ik snap dat je geschrokken bent van de experimenten hier,' zei de man. 'Maar dat geeft niks. Leg het wapen maar neer, knul.' Samuel klikte de veiligheidspal weer van zijn pistool als waarschuwing. De man toetste snel een 6-cijferige code in en de deur ging open. 'Leg nu maar-' begon de man, maar de kogel doorboorde zijn hart al. Samuel haalde even diep adem en haalde een aansteker uit zijn broekzak. Hij draaide het vlammetje open en hield het bij het benzinespoor. Het vatte vlam en het vuur volgde het benzinespoor naar beneden. Een alarm ging af, waarschijnlijk het brand alarm. Samuel stond op en rende de deur uit, de koude nacht in.

Met grote ogen las Ronald de laatste bladzijde van Robs dagboek. 'Shit!' Zei hij. 'Waar is Samuel?' Riep hij, en hij sprong overeind. Op dat moment ging het alarm af in het gebouw. Rode zwaailampen gingen aan en Amy kwam uit het bed. 'Wat gebeurt er?' Ze keek uit het raampje. 'Ronald... Samuel rent daarbuiten. Waarom rent hij daar?' Ronald liet het dagboek vallen. Alle puzzelstukjes vielen op zijn plek. Hij had dit moeten voorzien. Hij had waarschuwingen gehad en het genegeerd.. het was te laat. Hij pakte Amy beet. 'Amy, ik hou van je.' Zei hij met tranen in zijn ogen. Amy begreep het niet. Tot ze Ronalds gezichtsuitdrukking zag. Hij stond kalm, alsof hij klaar stond om te...sterven. toen begreep ze het.
'Ik hou ook van jou.' Zei ze en ze omhelsde hem stevig.

Toen kwam de witte flits.
Het gebouw ontplofte.
De vuurbal was tot in de verte te zien.

Samuel keek hijgend achterom naar het exploderende gebouw. Hij had gedaan wat hij moest doen. Er zou geen antivirus komen.
De wereld zou zo blijven, precies zoals hij het wou.

EINDE