Until It's Gone || Chanbaek

1~ Legend.

Hatalarım varsa affola. İyi okumalar~

----------

Herkes kamp ateşinin etrafında toplanmışken, nehirin sesi ortamı daha da korkunç bir hale getirmişti.

"Bu efsane, uzun yıllardır Boseong'un üzerinde kara bulut gibi gezer." Büyük bir abi herkesin bildiği halde her dinlediklerinde korktukları efsaneyi anlatmaya başladığında uzun bacaklarını kendine çekmiş Chanyeol, ona dehşet içinde bakmıştı.

Bu efsane onu gerçekten de korkutuyordu. Büyük ihtimalle gece uyuyamayacaktı.

Herkes pür dikkat efsaneyi anlatan abiye bakarken, büyük çocuk efsaneyi anlatmaya başladı. "Boseong nehrinin tehlikeli ve kapalı yolunun biraz ötesinde bir ev varmış. Bu evin içinde yaşayan aile, bütün bir soyları boyunca avcılıkla ilgilenmişler. Fakat bu hayvan avcılığı değilmiş, onlar insan avlıyorlarmış!"

Yüzüne el fenerini tutup sesini yükselten abiye karşı bir kaç küçük çocuk çığlık atmıştı. Onlardan biri de, 8 yaşına gelmiş olduğu halde korkudan titreye başlamış Chanyeol'dü elbette.

"Hadi ama Chan, bu hikayeden neden bu kadar korkuyorsun? Çocuk gibisin." Yanında oturan Namjoon onunla dalga geçtiğinde Chanyeol onun koluna vurdu. "Korktuğum falan yok, kapa çeneni."

Namjoon tam ona cevap verecekken efsaneyi anlatmaya devam eden abi onu susturdu. "O yolun çıkmaz yol olduğunu bilmeyen avlar, ana yoldan gitmek yerine nehiri görmek için o yola saparlarmış. Ve aniden, pam! Arabalarının tekerleri gizemli bir şekilde patlamış."

Abi ustalıkla sesini kullanırken Chanyeol'ün korktuğunu hisseden babası ona kolunu sarmıştı. "Tekerleri patlayan avların ise yardım isteyecek tek bir şansları var. O da, tam da arabalarının tekerleğinin patladığı yolun karşısındaki korkunç ev."

Abi ayağa kalktı ve ateşin etrafında gezinmeye başladı. Bu Chanyeol'ün daha da korkmasına sebep oluyordu. "Avlar eve doğru giderlerken, onların eve geldiğini gören ve sadece erkeklerden oluşan bu aile, onlar için hazırlıklar yaparlar. İlk önce, avlara kapıyı evin en küçüğü açar ve ona tatlılığını kullanarak güvenini kazanır."

"Hangi çocuk bunu yapar ki?" Chanyeol fısıldayarak babasına söylediğinde babası saçlarını okşadı. "Bu sadece bir efsane Chanyeol. Elbette çocuklar böyle şeyler yapmaz."

"Güvenini kazanan küçük çocuk ona babasını çağıracağını söyler ve o sırada bir abisi ile evlerinin alt katındaki o karanlık odayı hazırlar. Bu arada diğer abi ve baba gelen turistleri bayıltıp karanlık odaya götürürler." Abi gezinmeye devam ederken derin bir nefes alıp devam etti. "Avlarını karanlık odalarında yaklaşık 3 gün aç ve susuz bırakırlar ve bir gün, o odanın ormana açılan diğer kapısını açarlar!"

"Tanrım, bu saçma." Namjoon tıslayıp söylediğinde Chanyeol onu dövmek istemişti ama korkmakla meşguldü.

"Kapının açık olduğunu gören aç ve susuz avlar, koşarak kapıdan çıkarlar fakat onları neyin beklediğini bilmezler. Çünkü kapı oldukça büyük olan bir ormana açılır. Onlar ormanda kaybolurken avcı aile gelir ve sanki bir hayvan avlıyor gibi onları yakalamaya çalışırlar. Ve yakaladıkları anda," Abi Chanyeol'ün korktuğunu bildiği için bilerek Chanyeol'ün önünde durdu ve ona doğru yaklaşıp bağırdı. "Kafalarını keserler!"

"Baba!" Çığlık atıp babasına yapışan Chanyeol'e herkes gülerken babası kaşlarını çattı. "Ya! Yapmayın şunu."

"Bu çocuk çok korkak ya!" Abi korkan Chanyeol'e gülerek yerine yeniden geçerken çemberin en uzak yerinde oturan küçücük bir çocuk konuştu. "Aslında, başlarını kesmiyoruz. Bunu kim uydurmuş? Onları vuruyoruz sadece."