Until It's Gone || Chanbaek

7~ Rilakkuma.

Hatalarım varsa affola. İyi okumalar~

-----------

Chanyeol sıkıntıyla evinin camından dışarıya bakıyordu. Gri ile beraber yağmurda oturdukları günün üzerinden 4 gün geçmişti ve Gri'den haber yoktu. Chanyeol o küçük çocuğun kendi ağzıyla onu asla unutmayacağını söylediğini duymuştu fakat küçük çocuk Chanyeol'e hiç ulaşmıyordu. Chanyeol sırf onu görmek için bütün ormanlarda korkusuzca geziyordu ama çocuktan bir haber yoktu. Bu açıkçası Chanyeol'ün canını sıkmaya başlamıştı.

Chanyeol elini camın kenarına koyup kafasını cama yasladı ve somurtarak rüzgarlı havada sarsılan ağaçları izlemeye başladı. Bomboş hissediyordu, o küçük çocuk olmadan canı hiçbir şey yapmak istemiyordu.

Chanyeol kararmış hava ve üstüne çöken uyku yüzünden uyuması gerektiğini hissettiğinde yarın Gri'yi bulmak için yapacaklarını düşünüp hemen uyumak istedi. Belki yarın ondan bir haber alırdı.

Chanyeol yaslandığı camdan artık kapanan gözleriyle doğrulacakken dışarıdan ona seslenen birini duymuş gibi oldu. Yanlış duyup duymadığını anlamak için camdan dışarıya baktığında ise ona el sallayan küçük Gri'yi görmesiyle bütün uykusu dağılmış, yüzüne büsbüyük bir sırıtış yerleşmişti.

Bu küçük çocuk gecenin bir köründe neden buradaydı ve Chanyeol onun için tehlikeli olduğunu bilse de geldiği için neden bu kadar mutluydu? Üstelik karanlıktan zor görse de üstünde hep giydiklerinden farklı bir şey olduğuna emindi. Chanyeol onu farklı hallerde görmeye bayılıyordu!

Hızla doğruldu ve camı açtı. "Hey Gri? Ne yapıyorsun orada?" Çocuğa sessizce seslendiğinde çocuk el sallamayı bıraktı. "Seni özledim!"

Vay, beş yaşındaki bir çocuk özlemek nedir bilir miydi? Chanyeol onun yaşına göre küçük boyunu ve büyük kalbini çok seviyordu.

Chanyeol onu gördüğü için kulaklarına kadar gelen sırıtışı ile seslendi. "Ben de seni özledim ama gece buraya nasıl geldin?"

Çocuk güldü. "Kaçtım! Evden kaçtım, yarın babam beni mahvedecek ama bu çok eğlenceliydi."

Chanyeol aniden onun için endişe doldu. Sırf adını söylemesin diye çocuğunu döven bir adam bunun için ona ne yapardı? Chanyeol bu sıska vücutlu çocuğa bir zarar gelsin istemiyordu.

"Babanın sana zarar vermesini istemiyorum, evine dönmelisin." Chanyeol elini hareket ettirip söylediğinde çocuğun sesi soldu. "Fakat seni özlemiştim ve görmeye geldim. Yanlış mı yaptım?"

Çocuğun aniden titreyen sesi Chanyeol'ü telaşa boğdu. "Elbette yapmadın! Eğer beni özlediysen bugün beraber uyuyabiliriz." Chanyeol bunu neden söylediğini bilmiyordu. Sadece o çocuk ile uyumanın ne kadar mükemmel olacağını düşünmüş ve söyleyivermişti işte.

"Bu harika olur! Yuppi, seninle uyuyacağım." Çocuğun az önceki mutsuz sesi bir yıldız gibi parladığında ellerini çırptı. Chanyeol onu mutlu etmenin verdiği mutlulukla kafasını salladı. "Öyleyse beni orada bekle, seni almaya geleceğim."

Chanyeol bunun ne derecede bir tehlike olduğunun farkındaydı fakat umrunda değildi. Ailesi görmeden onu saklayabilirdi. Chanyeol onunla uyumak istiyordu, çünkü bu çocuk çok sevimliydi. Chanyeol onun bir bebek gibi uyuduğuna emindi.

Chanyeol bunun verdiği heyecanla hızlı ve sessiz bir şekilde odasından çıktı ve kapıya gitti. Anahtarı askılıktan alıp kapıyı da sessiz bir şekilde örttükten sonra evin kendi camının olduğu tarafına doğru koştu. Küçük bedeni görmeye başladığında mutluluk ile doluydu.