Until It's Gone || Chanbaek

15~ Forgive.

Hatalarım varsa affola. İyi okumalar~

----------

[Bölüm şarkısı: Umji - The Way.]
[Bölümü okurken şarkıyı dinlemeyeni şapur şupur öperim hiç hoş olmaz bu yüzden dinleyin sizi seviyorum.]

~

"Gri!"

Uzun zamandır görmediği sima, gözlerinin tam içine bakarken Chanyeol'ün yapabileceği tek eylem bilmediği ismini söylemek olmuştu. Yüzüne bıraktığı yara hala duruyordu, bu uzun zaman geçmediğini gösteriyor olmalıydı. Fakat bu kısa zaman, Chanyeol için öyle uzun geçmişti ki! O anda onu hırpalamak yerine gözyaşlarını silmesi gerektiğini anlamış ve Gri'nin özlemiyle yanmıştı.

Ve o bütün zaman boyunca özleminden yandığı çocuğu kapısının önünde bulmuştu.

"Neden geldin?" Chanyeol şaşkınlıkla sorup ona doğru bir adım attığında üstündeki elbisesinin farklı olmasından, elbiselerinin üstüne bol gelmiş olduğuna kadar onu inceledi. Küçük çocuk ise yüzünü eğmişti. "Sadece, seni özlemiştim."

Biliyordu! Chanyeol bu çocuğun onu sevdiğini ve bütün zaman boyunca aynı kendisi gibi onu özlediğini biliyordu. Bunu hissetmişti. İkisinin de farklı yerlerde, aynı yıldızlara bakıp iç çektiğini fark etmişti.

Chanyeol bir şey demeden çocuğun boyuna eğildi ve ona sarıldı. Çocuk da hızla ona sarıldığında Chanyeol elbiseleri sayesinde daha da küçülmüş bedenini kucağına aldı. Chanyeol kısa bir zaman geçmiş olmasına rağmen onu deli gibi özlediğini hissediyordu.

"Ben de seni özledim. Hem de kocaman özledim." Chanyeol çocuğun yüzüne bakarak söylediğinde çocuk şaşırdı. "Gerçekten beni kocaman özledin mi?"

"Evet, hatta o kadar özledim ki, Eunji ile hiç oynamadım." Chanyeol kocaman sırıtıp söylediğinde çocuk atıldı. "Oynamadığını biliyordum! Çünkü seni hep izledim. Görme diye hep ağaçların arkasına saklandım, sen de hiç görmedin beni."

Vay, Chanyeol onu özleminden üzülüp dururken o aslında yakınında mıydı? Chanyeol bunu bilseydi eğer, bütün ağaçların arkasında hiç yorulmadan onu arardı.

"Sana söylediklerim için üzgünüm Gri." Chanyeol konuyu değiştirirken başını eğip söylediğinde küçük çocuk bacaklarını onun beline daha sıkı sardı. Küçük elleriyle Chanyeol'ün eğdiği başını kaldırdı ve aniden dudaklarını Chanyeol'ün dudaklarına değdirdi. Dudağını
nasıl öpeceğini bilmiyordu, bu yüzden sanki yanağını öpüyormuş gibi sesli bir öpücük bıraktı ve yüzünü ondan uzaklaştırdı.

O sırada Chanyeol, eriyip gitmek üzereydi.

O kadar sevimliydi ki! Dudağından öpmesi bile çok sevimliydi ve Chanyeol, Gri'nin onu bir daha öpmeyeceğini söylediğinde, gerçekten öpmeyecek sanmıştı. Fakat işte, Gri onu öpmüştü! Chanyeol çok mutluydu ve kalbi çok hızlı atıyordu.

"Ben de seninle yıldızlara gelmeyeceğimi söylediğim için özür dilerim. Sen benim en çok sevdiğimsin, Chanyeol." Gri Chanyeol'ün yanaklarındaki elleriyle Chanyeol'ün yanaklarını sıkıştırdı. "Bak, babam kızmasına rağmen öptüm seni! En sevdiğim olduğunu anlıyorsun, değil mi?"

Chanyeol bu küçük çocuğun minik kalbinde yaşadıklarına hayrandı. Babasından korkmasına rağmen onun kucağına geliyor ve onu öpüyordu. Chanyeol onun tarafından sevildiğini hissediyor ve bu onu daha da aşk dolu bir hale getiriyordu.