Until It's Gone || Chanbaek

17~ Advent.

Hatalarım varsa affola. İyi okumalar~

--------

[19 Kasım 2016.]

Heechul evinin kapısını açıp sabahın ayazına çıkacakken, aniden önüne çıkan bir engelle güneşi görememişti.

"Neler oluyor?" Heechul karnına dayanan silahı hissederek karşısındaki adama baktığında bedeni gerilmiş, dehşet ve şaşkınlık içinde gözleri büyümüştü. Karşısında ona soğukkanlılıkla bakan bu adam, ona hiç olmadığı kadar yakındı.

"İçeri geç!" Elinde silah olan adam, Heechul'u eve doğru ittirdiğinde Heechul, hiç ısrar etmeden eve girdi. "Sen?" Silahlı adam karnına koyduğu silahla onu yere ittirdiğinde yere düşen Heechul şaşkınlıkla söyledi. "Ölmemişsin."

Sırf bu lanet adam için arkadaşlarının onu sattığını hatırladı sonra. Sırf bu adamın gebermesi için bir bacağı topaldı. Fakat işte, bir hiç yüzünden bu haldeydi. O, ölmemişti.

"Üzüldün, değil mi? Yaşadığımı görmek hayatını sorgulatmış olmalı." Adam ona korkunç bir gülümseme verdiğinde, dedektiflik dönemlerinde donuna kadar araştırdığı bu adamın neden güldüğünü anlayabiliyordu.

Onu öldürmek için gelmişti.

"Hayatımı sorgulamayı uzun süre önce bıraktım, Baekbom." Adı hala aklında kazılı olan adamın adını zikretmek Heechul'u titretirken elinde silah olan adam silahını kaldırmış ve Heechul'un alnını nişan almıştı. "Öyle mi? Güzel, çünkü ben de bıraktım."

Hayır, şimdi ölemezdi! Bu, herkesi alnından vurmayı takıntı haline getirmiş manyak yüzünden ölemezdi. Onun hayatının bir amacı vardı, bu amacı tamamlamadan ölmemeliydi.

Chanyeol, Heechul'un amacıydı. Onun harika bir katil olacağını görebiliyor, bunu düşündükçe bile keyifleniyordu. Chanyeol, kendini hastalığının eline bıraktığında, tam da onun olmasını istediği gibi oluyordu, fakat bu raddeye henüz gelememişlerdi. Bu yüzden, bu topal adam şimdilik yaşamak zorundaydı.

"Hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun." Heechul gülüp söylediğinde, karşısındakinin ona aynı eylemle cevap vermesi korkusunu tetiklemişti. "Hakkında sandığından fazlasını biliyorum, doktor. Ben avımı tanımadan, onu öldürmem."

Şimdi fark ediyordu da, 2016 yılına uyum sağlamış bir insan avcısı en psikopat seri katillerden bile daha korkunç olabilirdi. Onu hafife almamalıydı, ölmemek için çok iyi bir fikir bulmalıydı.

Aniden kafasında beliren bir fikirle gözleri parlarken neredeyse kahkaha atacaktı. Bir taşla iki kuş, diye düşündü kendi kendine.

"Bekle." Baekbom elini tetiğe götürüp Heechul'un canını almak üzereyken Heechul bağırdı. "Seninle bir anlaşma yapalım."

"Gerçekten mi? Beni böyle aptal şeylerle kandırabileceğini mi sanıyorsun? Seninle asla anlaşma yapmam." Baekbom onun bu basit direnişini komik bulup tetiği çekmek üzereyken, Heechul onun bütün bedensel işlevlerini durduracak birkaç kelime söyledi. "Kardeşinin nerede olduğunu biliyorum."

Baekbom elinin ayağının boşaldığını hissediyordu. İçinde, güzel kardeşini bulmak için parlayan ateşin üstüne bir çok ayak basmıştı ve o artık vazgeçmek üzereydi. Fakat bu sözler, onun feleğini şaştırmış, içinde sönmek üzere olan ateşin bedenini yakmasına sebep olmuştu.