Glams pov;
"So baby,this is the day....are you ready to face them?"patungkol ni winston sa mga taong nanakit at nang alipusta sa akin.
Siya nga pala before anything else,hindi kami nagkatuluyan ni winston but I'm happy na naging magkaibigan kami...bestfriends na nga eh.dahil lahat ng tungkol sa akin ay alam na niya.well,ganito kasi yun.ng dumating kami ng italy ay agad naming inayos ang mga papeles upang doon ko na ituloy ang aking pag aaral,several months past at patuloy lang siya sa panliligaw sa akin...until one day ay pakiramdam ko na parang isang kapatid o nakakatandang kapatid ang nakikita ko sa kanya,his caring,gaya ng ginagawa sa akin noon ni kuya gem noong bata pa ako...pero di ko yun sinabi sa kanya...until sabihin niya sa akin na parang may mali sa pagmamahal na nararamdaman niya sa akin,kaya sinubukan ko siyang pilitin na ipaliwanag sa akin...at yun nga parehas lang pala kami ng nararamdaman,pagkamiss sa kapatid niyang babae ang nararamdaman niya sa akin...akala daw niya na magagalit ako pero isang malakas na tawa lang ang naisagot at ayon pinaliwanag ko rin sa kanya that our feeling are mutual...ang thats why we decided na maging malapit na magkaibigan na lang.
Pero nangako siya sa akin na hindi daw niya ako papabayaan dahil ibibigay daw niya sa akin lahat ng bagay na di niya naibigay sa kapatid niya na ngayon ay di na nila kapiling dahil namatay ito sa malubhang karamdaman.and the rest is history.
"I'm okay...but I'm not sure of my self if I can handle it once weve meet again."sagot ko na naguguluhan.
"Basta tell me kung kailangan mo Ko."pagtatagalog nito dahil tinuruan ko naman na siya.(hehe dudugo kasi ilong ni author kaya intindihin nalang ninyo.imagine niyo na lang ang mga kano kung paano magtagalog.)
"Yes baby,so can we go now?"aya ko rito.ngayon kasi ang meeting namin with the engnr.'s na makakatulong namin sa pabahay na project namin.
Pagdating namin sa venue ay ang taong labis kong kinasusuklaman at dahilan ng lahat ang aking unang nasilayan.siya ang umagaw ng lahat ng meron ako.nanginginig ang kalamnan ko ng makita ko itong parang tanga lang na nakangiti.pero di ko siya pinansin.
Ngunit gaya nga ng ibang kalalakihan(bakla ako kaya di ako kasali sa kalalakihan.)nagpapansin ang ugok at nagpakilala sakin.tinitigan ko ang kamay niya at ng medyo nakatingin na ang iba sa amin ay ngumiti ako sa kanya at tinanggap ko ang pakikipagkamay niya sa akin.
Nabigla ako ng bigla din niyang ipapakilala sa akin ang taong labis na nagpahirap sa akin.si kuya..or should I say si genmer del mundo.nanlambot ang tuhod ko ng makita ko siyang nakangiti sa akin.sabagay di naman niya ako nakikilala.kaya nakipagplastikan narin ako.
Ng matapos ang meeting ay agad na rin kaming umalis,at since medyo pinagpawisan ako kanina dahil nakaharap ko na ang dalawa sa mga taong kinasusuklaman ko,ay nagpaalam ako kay winston na magretouch man lang ya powder room.
Pagkarating ko roon ay agad kong inayos ang sarili.
"Ang kapal ng mukha nila...ngumiti na sila ngayon dahil di na nila magagawa yun sa mga susunod na araw."pagkausap ko sa sarili sa harap ng salamin.pagkalabas ko ay tumunog ang phone ko kaya huminto ako at hinalungkat ang bag ko ng may biglang magsalita na ikinagulat ko.
" ah Shit!anu bang problema mo bat ka nanggugulat!"inis na turan ko dito.
Si kuya pala yun at nakatigtig lang siya sa mukha ko,kaya mas lalo akong kinabahan.nakikilala kaya niya ako?wag naman sana dahil di pa ako nakakapagsimula sa mga nais kong gawin.
Nagmamadali ko siyang tinalikuran ng pakiramdam ko ay may nahulog ako pero di ko na pinag aksayahan pang tignan.
"What took you so long baby?"agad tanong sa akin ni winston."are you okay?"nagaalala pang dugtong nito ng medyo napatulala yata ako.
"Ah yes I'm okay,someone in the hallway waste my time,but its okay."paliwanag ko rito.
"Are you sure?you look pale?"inalalayan niya ako hanggang sa makapasok ako ng car.at doon ay di ko na napigilan ang luha ko.
"Baby,whats wrong tell me?"pagpipilit sa akin ni winston.yumakap ako sa kanya upang doon ay himingi ng lakas ng loob.
Akala ko sa tagal ng panahon ay matibay na ako,pero ito ako at unang araw pa lang ng pagkikita namin ay umiiyak na ako.
"Shhh,I'm always here."pagpapatahan sa akin ni winston.
"I thought that I am strong enough to face them win,I thought that for the long time that I got away from there arms and be free is enough to heal the wounds...but still this hearts and mind is bullshit...I hate this tears because they dont deserve every drop of it,...I want to be strong like an iron or steel,so that I can endure the pain from my past...I dont wanna cry again coz I feel weak whenever tears fall down my eyes.....but tell me win, how am I gonna do that when I cant get out of my past!"lumuluhang paliwanag ko.
"Baby,I understand you...it hurt most specially that your family created this pain and nightmare to you...but please be strong not only for yourself but also for me,I am your bestfriend and I'm in pain whenever you are cryin..I cant afford seeing you like that."naluluha na ring pagpapatahan ni winston sa akin.
"I'll make them suffer."matigas na turan ko sabay pahid ng mga luha ko.kita ko naman na umiling si winston dahil sa tinuran ko.
"Baby,you are an angel for me,and making other people suffer because of what they have done to you is not a good idea."
"Sorry baby but seeing them suffer make me feel better."sagot ko.
"Baby,thats not a better person deeds,instead gawain yan ng mga person who are bitter....only bitter person do revenge.."paliwanag niya muli pero buo na ang loob ko.hindi maalis sa akin ang sakit hanggat di ko sila nakikitang nahihirapan.ginawa nilang miserable ang buhay ko dahil lang sa pagiging bakla ko.sila na pamilya ko pa ang nanguna sa pangaalipusta sa akin.tinitigan ko si winston saka ngumisi,ngumiti naman siya akin,ngunit agad ding nawala yun sa mga salitang bitiwan ko.
"Well I think.....I'm better being bitter,because being bitter makes me feel better."kita ko ang lungkot sa mata niya pero di ko yun pinansin.
"god let him free from this pain....guide him,coz he need you."dinig kong bulong ni winston bago utusan ang driver na iuwi na lang muna kami.
A/N
Naaawa ako kay glam,pero parang mahirap na makita mong nahihirapan ang pamilya mo right?sang ayon ba kayo kay winston na wag nalang ituloy ni glam ang plano nito?hay...
