Genric's pov;
Tulala akong gumising ngayong umaga.naging bastos ba ako sa harap nilang lahat,kasalanan ko bang maging mahina sa harap nila?parang pakiramdam ko ay bumalik lahat mula sa umpisa ng.makita ko ang.kulay puting piano.alam kong alam ni papa na si win ang nagturo sa akin tumugtog hanggang sa matuto akong tugtugin ang kauna-unahang pyesa na tinuro niya sa akin.siya ang naging inspirasyon ko sa tipa ko ng key sa instrumentong yun.
Naglalakbay ang diwa ko sa nakaraan ng marinig ko ang mahihinang katok mula sa pinto ng aking silid.ni hindi ko rin namalayang may luha na pala ako sa pisngi.agad kung pinahid yun at pinagbuksan ang tao sa likod ng pinto.
"kuya,ikaw pala.goodmorning."bati ko rito sabay ngiti.
"wag ka ng ngumiti kung di mo pa kaya,nagmumukha ka lang tanga."bungad din nito sa akin.
"kuya naman eh."turan ko at di ko napigilan ang hikbi.
Niyakap ako ni kuya hanggang sa.maramdaman kong pinaupo niya ako sa silya sa loob ng aking silid.
"pagpasensiyahan mo na si papa at si yam,nakalimutan siguro nila."
"wala naman silang kasalanan kuya eh.naiinis lang ako sa sarilo ko.isang simpleng piano lang lang umiyak na ako.daig ko ang bata."
"natural lang dahil nasasaktan ka pa rin."tumingin ako kay kuya.nakangiti siya sa akin."pero di mo matatakasan ang sakit bunso kung patuloy mo lang itong iiwasan.harapin mo lahat ng sakit sa nakaraan mo hanggang sa ang sakit ay maging inspirasyon mo upang muling maging masaya...at lahat ng bagay na nagpapaalala sayo sa nakaraan ay maghatid sayo ng ngiti at hindi luha."muli akong yumuko.
"sinusubukan ko kuya pero,bakla ako eh,mahina."turan ko.hinawakan ni kiya ang kamay ko.
"oo bakla ka,pero nasaan na ang baklang napakatapang na humarap sa amin noon?nakita ko sa mata mo noon ang sayang dulot niya sayo.mahal mo siya at mahal ka rin niya,pero ngayong nasasaktan ka dahil wala na siya.mahal ka niya gen,at sobrang masasaktan.siya kung makikita ka niya ngayon na ganyan.bakit di mo.ipagpatuloy ang nasimulan ninyo.kung masaya ka dahil sa pagtugtog mo,bakit di.mo gawin kung para naman sa kanya.sigurado akong matutuwa pa siya."yumakap ako kay kuya,
"salamat."pinahid ko ang luha ko saka humarap kay kuya."tama kayo,dapat ko na siyang pakawalan."patuloy ko.
"good,come breakfast is ready."naunang naglakad si kuya kasunod ako.
Wala si papa dahil pumasok na,di naman papasok si kuya at jarred dahil wala pa daw silang kliyente.si ate naman ay naka uniform na sa pagiging guro niya.
"where's redgin?"tanong ko ng di ko makita ang bata.
"upstairs,tulog pa,napuyat kakaisip sa yo."turan ni ate.
"huh?"salubong ang kilay ko dahil sa sinabi ni ate.
"gustong tumabi sayo ang bata kagabi,tulog na tulog ka yata,di mo ba narinig ang iyak niya?nakita ka kasing umiyak....di nga mapatigil nitong ama niya."paliwanag ni ate.
"sorry,puntahan ko na muna siya.kawawa naman."
"hayaan mo na muna,gigising din yan mamaya."awat sa akin ni red.
"okay."
Nasa likod kami nila kuya at jarred mg marinig namin ang boses ni gin papunta sa kinaroroonan namin.
"goodmorning."bati ko rito,agad naman itong yumakap sa akin.
"tita,bad ka,I knock on your door last night but you Dont open it.your crying,thats why I want to hug you."paglalambing nito.
"shhhh...tita genric is okay now."pagpapatahan ko rito.
"ang lakas maka mag ina ah."tukso ni kuya sa akin.hinampas ko ito sa braso.nakita ko namang nakangiti lang si jarred.
"anung nginingiti-ngiti mo diyan.di bagay sa akin maging ina.umayos ka."biro ko naman kay jarred.
"shhhh...tulog yata ulit.puyat talaga."pagpapatahimik ni kuya sa amin.at nakita kong tulog nga ang bata."akin na dalhin ko ulit sa silid niya."singit ni kuya.
"bat ikaw?eh andiyan ang ama."pigili ko kay kuya.
"ah ikaw na lang gen,magigising yan sigurado pag binuhat ko.maka-ina eh."biro ni red sa akin.
"utot mo,bakla ako."natatawang turan ko.
……………………………
Nakatulog rin pala ako sa tabi ng bata.nagising lang ako ng bandang hapon na.lumabas ako dahan dahan dahil mahimbing ang tulog ni gin.
Tahimik ang kabahayan,nasaan na kaya sila?pagbaba ko sa sala ay napatingin ako sa natatabingan ng kulay puting tela.lumapit ako roon.at inalis ang tabing.wala sa sariling hinaplos ko ang makinis na piano.nagrereflect pa ang sarili ko dahil sa kakinisan nito.umupo ako at pinadaan ang daliri sa mga key ng piano.
Baby,miss na miss na kita,sorry kung huminto ako sa pagtugtog.I love you.wika ko sa sarili at dahan dahanmg nagumpisa sa pagtugtog.ang kauna-unahang pyesa na tinuro niya sa akin.
🎶🎹
My love,there's only you in life
The only thing thats right.
My firstlove,your every breath that I take
Your every step I make.
And I........
i want to share all my love with you,no one else will do.
And your eyes......they tell me how much you care...oohhhh yes...you will always be,my endless love.
Two hearts,two hearts that beat as one
Our love has just begun.
Forever,I hold you close to my arms
I cant resist your charm.
And love,I'll be a fool for you,I'm sure,you know I dont mind
For you,you mean the world to me
Oh..
I know.....I found in you,my endless love....
Oh...oh...ohhhhhh....our love...oh love
I'll be that fool for you....I'm sure,you know I dont mind...
And yes......youre be the only one....coz no one can deny,this love i have inside,I give it all to you
My love....my love....my endless love..
🎹🎶
Matapos ang tugtog ay pakiramdam ko parang ngayon ko lang nailabas muli ang totoong ako,ito ang bagay na gustong gusto ko,ang tumugtog para sa mga tao,lalo na sa taong sobrang nagmahal at minahal ko.kahit wala na siya ay iaalay ko parin sa kanya ang lahat ng musica na kaya kong tugtugin.ganun ko siya kamahal,kagaya ng mensahi ng kanta,ang unang kanta naming dalawa,siya ang buhay ko,siya ang bawat hininga meron ako,at gaya ng pangako namin sa isat isat... Walang katapusan ang pagmamahalan naming dalawa,kahit wala na siya....I love you my baby....you are my endless love.
Pinunasan ko ang natitirang.luha sa aking pisngi,naramdaman ko ang malamig na hangin na.parang yumakap sa akin,gaya ng laging ginagawa ni win tuwing matatapos ako sa pagtugtog.ngumiti ako dahil alam kong narito siya ngayon nakangiti sa muli kong pag alay sa kanya ng kanta....
