Glams pov;
Matapos kung magluto ay tinawag na ni jarred ang anak sa taas.wala pa sila ate,umalis din ata si papa.kaya pinasabay ko na rin si ate alice sa amin.ayaw ko naman na kami lang tatlo.parang pamilya lang.
Matapos kumain ay nagpaalam ako sa kanila na sa bakuran na muna ako.nagpasya naman ang mag-ama na manood ng t.v sa sala.
Nakaupo lang ako sa bangko na nasa silong ng punong mangga dito sa likod bahay.maliit pa ito ng umalis ako.dalawa kami ni mama na nagtanim nito noon.nagyon ay nagyayabang na ito sa pagtayo at pagusbong.
Bigla kung naalala si win.nung mga araw na andito kami sa pilipinas at masayang naghaharutan bilang isang matalik na magkaibigan,hanggang sa naging kami...naalala ko noon kung paano niya ako sabihan na wag maging malungkot dahil mas nalulungkot siya....pero sana mapatawad niya ako ngayon kung malungkot ako...di ko kasi matanggap na wala na siya.nagbagsakan ang mga luha ko habang patuloy ako sa pag alala ng mga nakaraan namin.
"miss na miss na kita...I love you...until now,I cant forget you,until now this heart is yours,...your so selfish to hide from me your sickness,...*sob*..you endure the pain because you dont want me panic...you want me to smile and be happy everytime without me knowing that you are suffering from this illness...your so selfish*sob*..because you dont let me know from the very beggining that you are suffering from this fucking illness baby,...your so selfish*sob*...coz you didnt let me help you.. You didnt let me prove you how much I love you and I can also do everything I can for you......sana...sana..m-man lang nabawasan ko kahit konti ang paghihirap mo...sana nandito ka pa ngayon at inaalagaan ko...pero andaya daya mo...your so selfish win...your so selfish."pagkausap ko sa sarili habang patuloy ako sa paghagulgol.
Nagulat na lang ako ng may magsalita sa harap ko.nakatakip na kasi sa mukha ko ang dalawang kamay ko.
"why are you crying tita?did someone hurt you?ipapabugbog natin kay daddy."sa kabila ng mga luha na patuloy sa paglandas sa pisngi ko ay napangiti ako.dahil sa tinuran ni gin.
"I'm okay cutie,I'm just missing someone."sagot ko rito.
"sino po yung someone tita?"pangungulit nito sa akin.
"ok...aiya si tito win,siguro pag andito siya,giliw na giliw din siya sayo."wika ko.
"where is tito win?"tanong nito muli.
"he's now in heaven cutie."pinigilan ko ang pumiyok.
"dont be sad tita...tito win will come back."di pa siguro niya naiintindihan ang nais kong sabihin.
"mahal mo talaga siya anu?"muli ay nagulat ako sa nagsalita mula naman sa aking likuran.
"jarred."pagtawag ko sa pangalan niya.
"nakakainggit siya,dahil kahit wala na siya ngayon ay buhay na buhay parin ang alala niya sa puso at isipan mo."pagpapatuloy nito."pero sana Matuto ka ng pakawalan siya gen,alam kong mas nalulungkot siya ngayon dahil nakikita ka niya umiiyak at sinisisi ang sarili sa kanyang pagkawala."di ako nakaimik.
"ayokong manghimasok at sukatin kung hanggang saan ang pagmamahal na meron ka para sa kanya.dahil halata naman sayo ang kasagutan,pero sana matuto ka ring lumimot at pagpatuloy sa buhay.""pagpapatuloy nito.
"paanu ko gagawin yun red?mahal na mahal ko siya at hindi ako naging handa sa kanyang pagkawala."doon ay umiyak akong muli."dumepende ako sa kanya sa lahat ng bagay,kaya ngayon heto ako at di makaahon sa pagkakalugmok."
"yun na nga eh,gen,matuto ka namang pmakiramdam sa paligid mo.dahio di oang ikaw ang nasasaktan sa ginagawa mo."dahil sa inis ko sa sinabi niya ay nabulyawan ko siya.
"anu bang pakialam ko sa mga taong tinutukoy mo!sipa ba ang nandiyan noong panahong si win ang kinakapitan ko!?alam ba nila kung ilang beses akong lumuha!?hindi di ba dahil wala sila noon,kaya wag mong isumbat sa akin ang nararamdaman nila dahil wala silang alam sa pinagdaan ko.tanging si win lang jarred ang naroon at matiyagang nagpasensiya sa kahinaan ko si win lang!"bulyaw ko habang umiiyak.
"oo win ang kasama mo noong nasaktan ka noon,si win ang nagbigay sayo ng panibagong pagasa,yun ay noong andiyan pa siya gen,noong andiyan pa siya sa tabi mo.bakit nasaan ba siya ngayon,di ba iniwan ka rin at siya naman ngayon ang nagbibigay ng mas malalim na sakit diyan sa puso mo.kaya heto kami, kami naman ang bigyan mo ng pagkakataong tulungan kang umahon.wala na siya gen.tanggapin na lang natin yun."sagot din niya sa akin.
"mahal ko siya at hindi ko kaya ang sinasabi mo....dahil wala akong balak na kalimutan siya."nakayukong turan ko habang patuloy sa pagluha.
"hindi o sinabing kalimutan mo siya gen,at hindi ko sinabing wag mo na siyang mahalin.,ang sa akin lang gen ay matuto kang maging masaya muli kahit wala na siya....kung andito man siya ngayon ay alam kong yan din ang sasabihin niya sayo....pagisipan mong mabuti gen bago ka pa sirain muli ng lungkot mo."turan niya bago inaya ang anak na lumisan sa kinalulugaran ko.
Sa tinuean niya ay masasabi kong may punto siya.simula pa noon ay lafi ng sinasabibsa akin ni win na maging masaya kahit di na kami magkasama.yun pala ang ibig niyang sabihin sa mga tinuran niya.masyado lang akong naging kampante na hindi niya ako iiwan.
Siguro nga ay panahon na para palayain ko siya.
"baby,you'll always at my heart,magmahal man ako ng iba, sakali mang may dumating na panibagong magmamahal sa akin,ay hindi parin mabubura ang mga masasayang alala na inukit natin sa ating mga puso't isipan.mahal kita at salamat sa pagmamahal na inalay mo kahit sa napakaikling panahon.tinanggap mo ng buo ang pagkataong meron ako,salamat at paalam."bulong ko sa hangin bago tuluyang pahirin ang mga luha sa akin mata.
A/N
Sa mga nagtataka,tinapos ko na.po ang relasyong win at glam.at itutuloy ko na ang tambalang red at gen/glam....wag na rin po kayong magtaka kung balik genric na pangalang ni glam,dahil balik na siya sa pamilya niya.may mga panibagong character na rin akong ipapasok na.magpapagulo sa relasyong redgen.....in short parang booktwo na po ito.thanks sa mga patuloy na tumatangkilik sa aking mga likhang isip.
