Glams pov;
"Baby,Have you heard about the news?"tanong sa akin ni win paglabas ko ng bathroom.
"And what is it baby."paglalandi ko sa kanya.sanay naman na siya sa akin eh.ganyan kami magharutan.
"I heard that your....your mom was sick."aaminin ko nabigla ako,dahil simula naman ng bumalik ako ay di pa ako gumagawa ng hakbang upang makita sila.natatakot lang ako dahil wala pa akong tiwala sa aking sarili.gusto kong makita nilaa ng produkto ng ginawa nilang pang aalipusta at pagtatakwil sa akin."babe,..are you okay?sorry if I..."
"Shhh,I'm okay win,and about mom?well I already expected this to happen...it's there karma,...haha...baby,dont look at me that way,"natutuwang pang aasar ko sa kanya."and I hope that you stop stalking my family,they will only give you negative aura."pagpapatuloy ko.
"How could you say this to your own family?yes I understand you glam that you've been through the darkest way of your life because of them...but that will never be an acceptable reason for you to cursed them for your whole life."medyo may inis na turan ni win.
"Win,I know that you lifted me up when I was down on my knees and begging for love and respect from them,and I thank you for that with my whole life....yes your right that my mom dont deserved what is happening on her right now...but what about me win?*sob*...do I deserved to be treated by them like a trash?for how many years win that I've try to hide the real me for them,I obey everything for there satisfaction,but what happen?they trashed me,they spit on my face,and threw words that cut deeper than a knife and worst,I am not one of there family member anymore....dahil itinakwil nila ako."doon ko na pinakawalan ang kanina pang luhang pinipigilan ko...ilang beses ko na bang sinabi na ayoko ng umiyak kung para rin lang sa kanila.
"Sorry baby,stop crying...."niyakap niya ako habang patuloy lang ako sa pag iyak.
"You know how much I really want to forgive them win...but everytime I see them... all memories came back...*sob*and how am I goin to forgive if they dont even bother to asked for it,are they searching for me?if I am okay?if I'm still alive....no!coz all they want is to gain respect from other's untill there death..because they think that I will be the one to ruin that dignity they have because I am a FAG!"naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya sa akin at ramdam ko doon ang awa niya sa pinagdadaanan ko.
"Glam,sorry please calm down,I'm not goin to mention them anymore if thats what make you feel better."tumingin ako sa mukha niya at nagtama ang aming mga mata.kita doon ang pang unawa niya sa akin na dapat ay ang mga magulang ko ang nagbibigay sa akin...sila dapat ang sandalan ko sa mga ganitong pagkakataon.akala ko noon ay matutulad ang kwento ko sa mga nababasa ko,na matatanggap ng pamilya ko ang pagkataong meron ako.pero hindi nangyari yun.dahil daig ko pa ang isang kriminal para sa kanila.
Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa bisig ng taong di ko kadugo pero itunuring akong higit pa sa isang kaibigan.isang KAPAMILYA.
--------------
Nagising bandang hapon na at dahil wala si win,siguro ay inaasikaso ang venue ng concert na gaganapin sa darating na linggo.kaya tinawagan ko na lang siya upang magpaalam na pupunta ako sa construction site.dahil ayoko naman na mag alala pa ito sa akin.
Pagdating ko roon ay nakita ko si jarred na nakatayo pero nanonood lang ito sa mga nagtatrabaho particularly kay kuya.kaya nilapitan ko siya.
"Excuse me,but I think you dont belong to this project anymore."turan ko rito na pumukaw sa iniisip niya.
"Am ms. Glam kayo pala."nahihiyang sagot nito.
"Kung maari lang sana ay umalis ka na rito dahil baka makaistorbo ka lang sa mga nagtratrabaho."pagmamaldita ko.
"Ah si...."
"Good noon ms. Glam.,pasensiya na po kayo kung isinama ko pa dito si ang kapatid ko."singit ni kuya,natahimik ako dahil sa sinabi niya,mas tinuring talaga niyang kapatid ang gagong to kaysa sa akin.
"K-kapatid?"tanging nasabi ko.
"Ag oo nga pala,di mo pala alam.ampon na si jarred ng mga magulang ko,dahil nawala ang bunso namin at hanggang ngayon..."pinutol ko na ang sasabihin nito.
"Bakit di niyo hinanap?nawawala pala."tanong ko,I composed my self para di nila isipin na di ako kumportableng pag usapan ang nakaraan at hindi naman nila alam na ako ito.
"Dahil siya ang kusang umalis,kaya dapat siya ang bumalik."matigas na sagot ni kuya.naikuyom ko ang kamao ko dahil kita ko pa rin ang galit sa mukha niya na dapat ay ako ang nakakaramdam.
"Baka naman ayaw niyo na siyang tanggapin dahil sabi mo nga ay bakla din siya katulad ko."
"Excuse me but I think that was personal...at ayoko ng pag usapan pa yun."sagot ni kuya sa akin na ikinainit na ng ulo ko.di ko kayang pigilin pa ang galit ko.
"Then I want you too out here!"bulyaw ko na ikinataka nila.
"Glam!"malakas na sigaw sa akin ng taong papalapit sa kinaroroonan namin."whats happening here?"tanong nito at agad akong hinawakan sa kamay.kasama nito si engr. Jeofrey.
"Sir,di ko po alam pero bigla na lang siyang nagalit,we are just talkin about my brother who's missing."sagot ni kuya sa tanong ni jeofrey.
"Glam,come on I'll bring you home."inakay na ako ni win paalis sa lugar pero lumingon ako muli.
"When I go back here tomorrow,I dont want to see that guy anymore mr. Jeofrey."galit na turo ko kay jarred.
Yumuko na lang si kuya samantalang nakatingin lang sa akin si jarred.na parang may pilit binabasa sa aking mga mata.
Medyo kinakabahan ako sa ikinikilos lately ni jarred kaya mas maganda na rin na mawala siya rito upang di na siya mag usisa pa kung sakali mang may nalalaman na ito.siya ang dahilan kung bakit naging masalimoot ang buhay ko.kaya ipaparamdam ko sa kanya kung paano ang masaktan.
Bago kami tumalikod ay tinignan ko rin si jarred ng puno ng galit at sabay ngisi.na lalong ikinakunot ng noo niya.hintayin mo lang ang kayang gawin ng baklang to jarred velasco at sisiguraduhin kong pagsisisihan mo na nakilalala mo pa ako.
Ng makarating kami sa hotel ay nagtungo na ako sa silid at pasalampak na nahiga.wala akong ganang kumain at alam kong maiintindihan ni winston yun.
