Paikot-ikot, Patingin-tingin [isang Tulaserye]

TULA 26: Nalimot-limot, Naglaho-laho

Siguro

sa araw-araw

at paulit-ulit

na kaiisip ko

sa kanya

ako'y nagsawa na

Marahil

hindi ko na siya

mahal

Nawala na

ang pagmamahal

Noon

gusto kong

mahalin siya

nang habambuhay

Ngunit iniwan niya ako

Matagal

Hanggang sa nawala

ang pag-ibig

na aking inialay

Siguro

huli na

ang lahat

nang siya'y

nakipagbalikan

Wala na

ang pagmamahal

Naglaho na

sa aking puso at isipan

Noong siya

ang aking kalawakan

tila isang planeta

ang aking puso

Umikot-ikot

sa taluhabang ligiran

Tiniis

ang matinding

init ng araw

ang pabago-bagong panahon

Hanggang

sa isang

iglap

ni anino niya'y

hindi na matanaw

Sa tuwing naaalala ko

ang aking kabaliwan

ako'y ngumingiti

tumatawa na lamang

Nakaraa'y nagawa ko nang

iwaglit sa aking isipan

Kaya ko na muling

humakbang

maglakbay

muling ilagay

ang ngiti

sa aking mga labi

Sa wakas

tapos na rin

ang mahabang paghihirap

sakit

at pighati

Sa buhay natin

may mga dumarating

Minsan

hindi natin

namamalayan

sila'y bigla na lang

umaalis

Naiiwan tayong mag-isa

kalungkuta'y tinitiis

Subalit

may mga bagong darating

upang magmahal sa atin

nang tunay

nang labis