Chapter 13: The Comeback

9 1 0
                                        

Andrew De Luna's POV


"Gago ka pala eh!"


Shit!

Panaginip ba 'un?

Waking up at such a dream... what a nice way to remind me how stupid I was. Thank you, dream! Thank you.

Wait...

Why was it so familiar...?

Oh, yeah, I remember! Hahaha. It was from that time. Ha, sure got Rayce angry!


*FLASHBACK*


"Gago ka pala eh!"

"Rayce?"

"Blaming God for your foolishness? You sure got some nerve, Drew! If you're really that hurt, if you really regret doing all of this, bakit ayaw mong ayusin? Bakit ayaw mong linawin ang lahat kay Stella? Pare, pinapahirapan mo lang 'ung sarili mo... nasasaktan lang kayong dalawa ni Stella."

"Hindi ko akalaing malelektsuran ako ng isang Rayce Rivera. Hahaha. *wipes blood on his lip* But thanks for the punch. Bumalik ako sa ulirat. Hahaha."

"Stop spouting some bullshit. Ang labo mo rin eh. Kanina lang, naiyak ka nang nagsisigaw at nagwawala dito sa CR, tapos tatawa-tawa ka ngayon sa akin? Drew, clearly, 'ung sinabi mong ipinagpalit mo si Stella, hindi 'un totoo. That was just a lie, right? Kasi kung totoo 'un, bakit mukha kang miserable? Pangalan pa rin ni Stella 'ung isinisigaw mo."

"You think?"

"Hindi ikaw 'un, Drew, 'ung mang-iiwan sa ere. You can't do it at all. Hindi man tayo close, pero pare, alam kong hindi mo kayang ipagpalit si Stella. The more I believe that now seeing you like this. Gago ka talaga eh, ano? Hindi ko maintindihan ang mga pinaggagagawa mo ngayon. The more si Stella. Naguguluhan 'ung tao, Drew. Sobra."

"Ang daldal natin ngayon ah. Hahaha."

"Gago ka."

"Sorry."

"What?"

"I said I'm sorry."

"Good to know you're still capable of saying that."

"Heh."

"So bakit hindi mo sabihin 'yan kay Stella?"

"I can't. Two months have passed. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko kapag ginawa ko 'un. Then all of this would've been for nothing."

"All of this? Grabe, Drew. Bakit ba ayaw mo nalang sabihin kay Stella 'ung totoo?"

"I can't... I just can't... *cries* Shit. Tangna. Nakakahiya, crying in front of a man. Hahaha. *sniffs* Thanks, Rayce, for listening to my bullshit. Hahaha."

"Tss. Bahala ka na nga. Ang labo mo talaga. Tara, samahan kita sa clinic. Puro bubog na 'ung kamay mo."


*END OF FLASHBACK*


Bakit ko kaya napanaginipan 'un? Dahil ba bumalik na ako sa Pilipinas?

Pero, buti nalang talaga nakausap ko si Rayce nun, kung hindi, baka lumubog pa 'ung mga bubog sa kamay ko kakasuntok ko sa pader habang nagwawala ako sa CR. Yes, I'm weird. I know.

Guitar StringsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon