December 1, 2017
To all GS readers,
Kamusta kayong lahat? Haha. Alam ko na matagal akong nawala. Alam kong may mga nagsawa na sa kwentong to. Alam kong may mga masyado nang nainip dahil utang na loob, 2012 pa tong kwento na to pero di pa rin natatapos.
Pero nagpapasalamat ako dahil kung nababasa mo to ngayon, ibig sabihin ay pinagtitiyagaan mo pa rin ang kwento ko.
Dahil ito ang naging unang kwento ko, napakalapit nito sa puso ko. At aaminin kong napakataas ng pangarap ko para sa GS. Dahil ganun naman talaga, di ba? Masasabi ko na ring anak ang kwentong ito, at wala namang hinahangad ang isang ina kung hindi mapabuti ang kanyang anak.
O di ba? Lakas maka-cliché lines. Haha.
This will be the mark of this story's revival. I know this will be more challenging than ever. Hindi madaling buhayin ang kwentong ito, pero gagawin ko ang lahat para maayos ang kwento niya hanggang maihayin ko sa inyo ang katapusan nito.
Kaya ngayon, humihingi ulit ako sa inyo ng pang-unawa, at pati na rin pansin. Haha. Sana po ay suportahan niyong muli ang kwentong ito. Maraming-maraming salamat po!
Follow niyo ako. Read and vote din po ng mga one shots ko. Haha.
Lovelots,
agirlnamediris XX
BINABASA MO ANG
Guitar Strings
RomantizmMasakit masaktan. Mahirap bumangon. Ngunit laging may isang taong aalalay sayo. Hindi mo man napapansin, pero lagi yang nandyan sa tabi mo.
