Parçalanmış Ruhlar (+18)

12.Bölüm: Ritmi Hisset

BEĞENİ VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM ❤️❤️

Odada son bir kez dolanarak aşağıya indim. Bu ev beni fazla sıkıyordu. Koltuğa yayılarak kanalları gezmeye başladım. Akşam için sabırsızdım ve kalbim göğüs kafesimin içinde çıldırıyordu. Zamanı geçirebilmek ve hemen akşam olması için saati kovalıyordum. Sonunda bulduğum yabancı dizilerden birini izlemeye karar verdim. Hiç değilse böyle vakit geçerdi. Evin zili çalınca umursamadan yayıldım koltuğa. Bu saatte işim olduğunu kızlara söylemiştim. Gelse gelse üvey aile grubu gelirdi. Birkaç topuk sesi salona doğru yaklaşmaya başladı.

"Hala uyuyor musun?" Kafamı sesin geldiği yöne hızla çevirerek, oturur pozisyona geldim. Yüzümde oluşan tatlı hissi bastırmaya çalışıyordum.

"Burada ne işin var?" elini saçlarından geçirip imrendiğim yeşillerini ön plana çıkardı. Son zamanlar da arkadaş grubumuz sayesinde oldukça yakındık.

"Seni görmek istedim." gülümsememin dudaklarımın ucundan başlayıp bütün yüzüme yayıldığını hissediyordum. Ares insanda böyle bir etkiye sahipti. Oturmasını işaret ettim. Ayakkabılarını çıkararak koltuğun yanına bıraktı. Ne yaptığını anlama çalışarak kaşlarımı çattım. Üzerime eğilerek çatılan kaşlarımı düzeltti. Kaşlarımın ortasından parmağını kaydırarak yavaş bir şekilde burnuma vurdu. Ellerimi göğsüne çıkararak arkaya doğru ittim. Aynı zamanda kahkahalar atıyordum. Yeşil gözleri pırıl pırıldı.

"Otur hadi!"

Tişörtünü düzelterek benim gibi oturduğunda yüzümde bir gülümseme belirdi. "Dışarı çıkarız diye düşünmüştüm ama böylede oturabiliriz."

Başımı salladım. Bir şey hatırlamış gibi yüzünü buruşturdu. Yerinde kıpırdandı.

"Barlas'la dışarı çıkacağını duydum?" tek kaşını kaldırarak, başını koltuğun kenarına koydu.

"Öyle oldu." dedim dudağımı ısırarak.

"Bence bugün birlikte takılabiliriz? Barlas sorun etmez." aşağı eğilip yere düşmüş telefonumu eline aldı.

O kadar ısrardan sonra Barlas'ın vazgeçmeyeceğini biliyordum. Kafasında benimle ilgili bir tilki dönüyordu ve onu tamamlamadan durmayacaktı. Ben ise bu amacını öğrenmeden rahat durmayacaktım. "Söz verdim."

Telefonu eline sallayarak konuştu. "Benimle işin olduğunu ve sonra telafi edeceğini söyleyebilirsin."

Telefonu elinden kaparak ana ekranı açtım. "Susmayacaksın değil mi?"

Başını sallayarak genişçe gülümsedi. Böyle olduğundan daha genç ve tasasız duruyordu. Başımı telefona çevirerek rehberden Barlas'ın telefon numarasını buldum ve ara tuşuna bastım. Bir kaç çalmadan sonra açıldı.

"Evet." sesi sert ve bunalmış geliyordu.

"Barlas, benim Alvina" ayağımı ayağının arasından kurtararak tedirgin bakışlarla bağdaş kurdum. " Evet Vina."

"Bugün bir işim var. Planı sonraya ertelesek?" işin ne olduğunu sormadan direk kim olduğuna atladı.

" Kiminle?"

Ares'e bir bakış atarak ellerimle oynamaya başladım. "Ares'le'' telefonda kısa bir sessizlik oldu. Nefesini yavaşça dışarı bıraktığını duydum.

"Güner deme bana!"

"Tam üstüne bastın."

"Çek o zaman ayağını!" cevap vermemi birkaç saniye bekledikten sonra ses alamayınca devam etti. "Hayır, kesinlikle olmaz." Telefonu kulağımdan çekerek vızıldamaya başlayan kulağımı ovdum. Resmen bir dağ ayısı gibi kükremişti.