Chasing Sinners (COMPLETED)

Own Blood Tears•

|Dyena|

I live like a normal kid. I did my best to forget those memories. But my best is not enough.

They're hunting me. Those memories are still hunting me. I want to forget all. For a while.

Sa tagal ng panahon na pamumuhay ko with my own self, I learned how to stand on my own feet.

Sinara ko ang tab na binuksan ko. Mafia World. Mabuti nalang at may access pa din ako sa web ng Mafia. At wala pa rin akong balitang nakukuha sa kanila. How they are?

"Why you keep so quiet for long ha? What makes you bother?" Magkatabi kami sa bench dito sa park. Napansin na rin pala niya ang pagiging tahimik ko.

Sa tagal ng panahon na mag on kami ni Warren, ni isang detalye about his family ay wala akong alam. Ang alam ko lang ay Fuentez siya. Family background? Wala. Ni hindi ko nga alam kong buhay pa ang both parents niya e.

"My mom. I miss her."

This is the first time he heard that word mom from me. I saw a little bit of shocked on his face that's why I smiled. "I have my own life far away from this normal life. One day, nagising ako sa bangungot. Lolo said run and hide. Ayoko. I want to run with him. With them. But he's my grandfa, so I obeyed him. I ran with a tears on my cheeks." Nginitian ko ulit siya. "Do you still love me?"

Hinawakan niya ang kamay ko at pinisil ng bahagya. "I don't know what type of life you have before that you needed to run away from them. You looked weak. You've run. But in the other side, you looked strong. Enough to carry the pain from running away from your family. You left them behind those memories. I have the rights to ask you but I wont take it advantages to enter from your past." Nginitian nya ako na nagpagaan ng pakiramdam ko "Magkakasama kayo ulit. Trust."

Oo, magkakasama kaming muli. Dadating yung panahon na makikita ko ulit sila at mayayakap. Kung pwede lang ibalik ang panahon ay ginawa ko na at lalong nagpalakas bago mangyare ang trahedyang yon. Sana nakatulong ako. Sana hindi ako tumakbo. Pero hindi ko makikilala si Warren kung nagkataon. That's why everything happens for a reason. And I will find the reasons.

"Ikaw? Family mo?"

Ngumiti na naman siya sa akin at pinat ang shoulders ko, "They're fine." Yun lang ang sinabi niya bago ipagpatuloy ang panunuod sa mga batang naglalaro dito sa park.

Hindi ako nagmamadaling makilala sila o iharap niya ako sa pamilya niya. Siguro may rason siya kung bakit ayaw niyang mag open ng background about his family. Katulad niya ako. He have reasons too.

**

"Goodnight." Ngumiti lang ako kay Warren matapos niya ako ihatid sa harap ng condominium na tinutuluyan ko. Nagpupumilit pa siya na ihatid ako sa tapat na unit ko pero di na ako pumayag dahil late night na. Kailangan na rin niya umuwi dahil alam kong pagod siya makipaglaro sa mga bata sa park kanina. After kasi namin magusap para sa upcoming birthday ko ay nakipaglaro siya sa mga bata. One week from now, eighteen na ako. Legal age para makulong. Isang linggo na lang din ako sa kamay ng DSWD. How saddd!

Tinanaw ko ang kotse niyang palayo hanggang sa kumaliwa na to at mawala sa paningin ko. Kung hindi pala ako tumakbo noon, hindi ko siya makikilala. Ang swerte niya sa akin. Pabor sa kanya ang pagtakbo.

Tumalikod na ako at naglakad papasok sa lobby. Dumeretso ako sa Elevator at pinindot ang 23th floor bottom. Pagkalabas ko ay sumalubong sa harapan ko ang apat na lalaki. Lahat sila napatingin sa akin. Pero isa lang talaga nakaagaw ng atensyon ko. Nilagpasan nila ako at pumasok na sa loob ng elevator.