Chasing Sinners (COMPLETED)

Our Love

|Dyena|

Nakakapagod. Talagang napagod ako kay Alliah. She's strong. Ang liksi ng bawat galaw niya at talagang lahat yon ay tinandaan ko. May potential siyang maging sensei. I admire her kahit nayabangan ako sa kanya although na may ipagyayabang talaga siya when incomes to me. Malakas siya. Magaling.

Tahimik kong nilalakad ang pabalik sa main area ng school dahil malayo layo ang pinuntahan namin nila Eythan. Pakiramdam ko two kilometers away yon dahil sa pasikot sikot pa.

After ilang minutes ay nakabalik na ako sa main area ng school. Pagdating talaga sa parteng to, malapit sa Green House, ang tahimik. Totally. Akala mo dinaanan ng multo. At dahil tahimik, napagpasyahan ko munang magstay sa tabi ng isang puno para magpahinga. Nafullforced ako ni Alliah. Lahat ng atake ko, todo bigay talaga pero mukhang useless yon dahil di ko manlang siya nakitaan ng pagdaing. Oh di ba, she's stronger than me. Compare sa rank namin, I'm in Royal and she's an Elite of Eythan. Malayo ang dapat na agwat ng lakas namin. Pero sa sitwasyon namin kanina, dehado talaga ako. Praktisado siya for all years na nagtrain.

Alliah is an Elite and Eythan is an Royal. I'm royal too, but I don't have Elites. Paano ako magkakaroon?

"Bi." Halos lumundag ang heart ko sa gulat ng when I heard his voice behind somewhere but agad naman akong nagcompose at hindi pinahalatang shocks ako. Aba iba na, asarin pa ko ng isang to e- pero imposible palang mag asar siya ngayon. We're not bati kaya.

I show him a cold expression. Yun bang parang hindi ko siya kilala. Wait- kilala ko ba talaga siya? Hindi. Hindi ko nga alam na easy lang sa kanya bumawi ng buhay e. Sanay ba?

"Can we talk?"

Hindi ko siya sinagot. Di ko alam kung tamad ako, wala sa mood, wala masabi o galit ako. Siguro all of the above nalang.

"I'll take your silence means yes." Saka siya naupo sa tabi ko- two meters away from me.

And why I get hurts right now?

Nagdaan ang nakakatanginang minuto ng buhay ko na parehas walang umiimik sa amin. Wtf bakit ganito. KasuraI wanted to touch him again pero bakit pakiramdam ko ang laki na ng agwat namin? We're couple pa naman di ba? Bakit pakiramdam ko hindi ko pa siya kilala?

"I'm sorry." He said. Buti nalang talaga nagsalita na tong unggoy na to kundi napanis na laway ko sa kanya.

"I know... you scared by me... I'm sorry for what you've seen but I'm not sorry for what I did. And yes, I'm sinner too... just like you."

Sinner! Kung lahat ng nandito ay sinner bakit meron pa rin iba sa labas? All people are sinners. Depende ba sa kasalanan? What kind of sins ba para qualified na ipasok dito?

"I don't know why both of us are here although sabi ni manong ay sinners daw ang dinadala niya dito. Anong kasalanan ba ang ginawa ko para makita ang ginawa mo? Kailan ka pa pumapatay? Bat hindi ko alam yan. Sh-t lang. Akala ko kilala na kita. We've been together for almost ten months, Warren. This is one your dark side?"

"Dyena..."

"What rank you are in?"

"Reapers."

Napamura ako mentally. Reapers. D-mn all the reapers.

"Before." He added. I secretly rolled my eyes. "Elite for now on." Nagmayabang pa- now on? So may balak siyang maging parte ng Royals?

"Why you always nawawala this past few weeks?" Okay, humahaba na usapan namin. Siguro I missed talking to him like this ... more than this pa siguro.

"As an Elite, we need to protect our Royals."

Tama naman siya. He's an elite at obligated siyang protektahan ang may hawak sa kanya.

"Who's your Royal?"

"You know him,"

Kung talagang maayos kaming dalawa, pinagsasapak ko na talaga siya e. Payouknow-youknow him pa. Ayaw nalang sumagot ng matino. Ano, manghuhula ako? Iisa lang ba kilala ko?

"Yeah, pahula ko." Then I rolled my eyes.

Pero sa halip na mainis ako, pakiramdam ko maraming nagliparan na paru-paru sa tyan ko ng marinig ko ulit ang mahina niyang tawa.

Ngayon, nagsisisi na akong hindi ko siya tinulungan ng barilin siya ni Eros na muntikan niyang ikamatay. At dahil nandito siya sa Death School, I know he's suffered a lot.

Di na ako nakatiis, nilapitan ko na siya at niyakap ng mahigpit. "I'm sorry."

Naiyak ako. Namiss ko talaga siya. Grabe lang. Ngayon ko lang siya namiss ng ganito. Mukhang nagulat siya, pero niyakap niya din ako at sinubsob ang mukha niya sa leeg ko.

"I don't want to lose you, ever. I don't let them get you away from me."
~~