Keyifli okumalar :)
Bugün hastaneden çıkıyorum ama kendimi hiç te iyi hissetmiyorum . Tam olarak iyileşmiş gibi değilim . Geçmişte neler yaşadım , ya da yaşamadım hiçbir şey yok . Çalan kapıyla üzerimi değiştirmeme yardım eden hemşire benim yerime cevap verdi giydiğim buluzun alt kısmını düzeltirken
" gelin " içeriye isminin Destan olduğunu öğrendiğim adam geldi , uyandığımdan beri başımdaydı bana yardım ediyordu . Ama sanırım bundan sonra yalnızdım ne yapacağıma dair en ufak bir fikrim yoktu .
" Hazır mısın ? " dedi bir yandan da beni inceliyordu evet anlamında kafamı salladım şu an konuşmaya takatim yoktu . Yavaşça arabaya doğru yürümeye başlamıştık şimdiden çok yorulmuştum , dizlerim titremeye başlamıştı ayaklarım bu duruma daha fazla dayanamadı bir anda sendeledim yere düşmeden çoktan havalanmıştım
" daha iyileşmedin ağırdan almamız gerekiyor " dedi . Sert yüz ifadesinden ödün vermeden beni sanki öylesine bir şey mişim gibi taşıyordu . Güçlü bir insana benziyordu beni tutan kollarındaki gücü hissedebiliyordum beni taşırken hiç zorlanmıyordu .
" teşekkür ederim " dedim kaşları çatıldı gözlerime bakmadan "neden ?" dedi
şaşırmıştım kıt akıllı mı bu adam hem düşmeme izin vermiyor tutuyor beni teşekkür edince de neden diyor .
" düşmeme izin vermediğin için " dedim sesim çok yorgun çıkıyordu , beni duymuştu sadece 2 saniyeliğine gözlerime baktı sonra yürümeye devam etti cevap bile vermedi . Siyah , güzel bir Audi nin yanına gelmiştik .Yanımıza siyah takım elbise giyen bir adam gelip kapıyı açtı.Destan beni arka koltuğa nazikçe oturtmuştu ama yine de canım acımıştı yüzümü buruşturdum yinede sesimi çıkarmadım . Zaten adama yeterince yük olmuştum , kapıyı kapatıp diğer taraftan binip yanıma oturdu takım elbiseli adam da arabaya binip sürmeye başladı .
Yaklaşık yarım saat sesimi çıkarmadım , evler gözden kayboluyordu, nereye gidiyorduk merak ediyordum sonunda dayanamayıp yavaşça kafamı Destan a çevirdim
" nereye gidiyoruz " dedim
Hiç ses vermedi , adam da tuhaf hani çok geçmeden kocaman bir bahçeye girdi araba . İleride de kocaman bir ev vardı tabi ev demeye bin şahit ister o ayrı mesele . Araba evin önüne gelince durdu kapıyı biraz önce fark etmediğim bir adam gelip açtı Destan hızlıca inip yanıma geldi inmeme yardım etti , kolumdan tutup yürümeme yardım ediyordu kapının önüne gelince zili çalmadan kapı açıldı . Orta yaşlarda bir kadın kapıda duruyordu
" hoş geldiniz Destan bey " dedi bana da bakıp gülümseyerek ardından
" Destan lar mı gelmiş Ayşen ? " diye soran bir kadın çıktı karşımıza Destan dan belki 5 yaş büyüktü öyle gözüküyordu gerçi Destan ın yaşını da bilmiyordum ama kafamda tartınca o da benden bir kaç yaş büyük gibi duruyordu . Ben saçma düşüncelerle boğuşurken kadın
" Hoş geldiniz " diyip bana sarıldı . Beni tanıyor mu diye düşündüm acaba kim olduğumu biliyor muydu ?
" Şey tanışıyor muyuz " dedim
" ah ! tamamen benim hatam kusura bakma seni korkutmadım umarım ben Destan ın ablasıyım ismim Masal "
bu nasıl aile ya maşallah destan , masal sanırım pek gerçeğe inanmıyorlar aklımdan geçen düşüncelere gülümsedim içimden
" memnun oldum ben de ..... " ben de ne ? adımı hatırlamıyordum ki . Cevap vermeyince Destan anlamış olmalıydı
" abla çekilir misin iki saattir kapıda duruyoruz , daha yeni hastaneden çıktı biraz dinlenmesi lazım " dedi . İçimden teşekkür ettim şu an tek istediğim biraz dinlenmekti . Doktor zamanla hafızamın geri geleceğini söylemişti ama ne zaman olacağı tam bir muammaydı . Evin içide en az dışı kadar kocamandı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ateşle Dans (-18)
General FictionYaşadığı bir kaza sonucu hafızasını kaybeden Simay böyle bir acının altından kalkmak isterken geçmişte yaşadığı karanlığa ve acıya ışık tutacaktır. Belki de hayatında yaptığı tek hata geçmişini ve acı hatıraları hatırlamak olacaktır. Kazadan sonr...
