Ç.i-40

3.3K 134 24
                                    

"Not" ile başlamak daha iyi olacak gibi öncelikle bölüm gelmedi ki bunun bende farkındayım ama insanız hepimizin bambaşka hayatları var ki haliyle benimde mevcut ve eminim sizlerin tahmin ettiğinizden de başka bir yaşama sahip olduğuma eminim. 

Bir diğer konu da üslup konusu, "yeni bölümü yaz!" tarzı cümleleri gördükçe sinirlerim bozuldu. Sonuçta bu şekilde emrivaki bir şekilde kurulan cümlelere cevap vermeyi bırak o kişileri ciddiye bile almam! 

Bu bölümde sabırla bekleyenlere gelsin ki 2700 kelime oluyor beğenmeniz dileğiyle (:

Keyifli okumalar (:


"babaaa"

Ceylin balo çıkışı kapının önünde bekleyen babasını görünce ellerini açarak koştuğunda selim de hemen onun boyuna inivermişti.

"çok mu özlemiş kızım beni"

"evet kocaman ösledim"

"göster bakalım ne kadar kocaman"

"işte bu kadar" ellerini yana kocaman açıp ayakucunda yükselerek bütün şirinliği ile sevgisini anlattığında Selim dayanamayarak kucağına alıp uzunca öpmüştü güzel kızını. Arkadan gelen Ömer de koşarak babasına sarılınca bir anda sevgi yumağı haline gelmişlerdi. Şebnem bu güzelliği dışarıdan izlerken bir anda karnında hissettiği acıyı belli etmemeye çalışmış ama ardından daha şiddetli gelen bir darbeyle ufak bir inleme kaçmıştı ağzından. Herkes etrafına doluşurken gözü kocasına takılmıştı. Çocuklarından hızla ayrılıp yanına geldiğinde şebnem " ambulans hemen" diyerek kulaklarını dolduran sesini duyunca güvenle kapatmıştı gözlerini.

***

"S-selim"

"sonunda açtın gözlerini iyi misin?"

"bebek o iyi mi?"

"merak etme iyiler"

"çok şükür—bir dakika nasıl iyiler—iyiler derken—çoğul mu kullandın sen kalabalık mı içerisi ne oluyor Selim." Şaşkınlıkla sıraladığı cümleler arasında bir de doğrulmaya çalışınca Selim müdahale gereği duyarak onu geri yatırmıştı.

"sakin ol önce sen bi"

"ya delirtme beni iyiler ne demek?"

"ikiz oluyorlar bir kızımız bir oğlumuz oluyor demek"

Şebnem sadece bakmıştı kocasına. Daha bir tane bebeği zor kabul etmişken şimdi ikiz olacaklarını öğrenmek onun için daha da çıkmaz gelmişti. Bir anda nefes alamadığını hissetmişti. Karşısında gülümseyerek bakan adamı şuan fazlalık gibi görmüş, sanki alacağı bir gram nefesi de o alıyor gibi hissetmişti. Gözlerine bakarak gitmesini isteyemeyeceği için kafasını eğerek fısıldar halde "git" diyivermişti.

"anlamadım şebnem"

"git selim. Yalnız kalmak istiyorum"

"bir sorun mu var şebnem"

"Evet var, ikiz bebek doğuracağım için bir sorun var çık odadan kimseyi görmek istemiyorum"

"Ama!"

"çık selim!"

Bütün hastaneye inletecek şekilde bağırınca selim mecburen çıkmak zorunda kalmıştı. Dışarıda bekleyen özgür ve Almilla'nın yanına gittiğinde bıkkınlıkla boş bir yere oturmuştu.

Çocuğum içinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin