Femme Forte (girlxgirl)

5

O malum olaydan sonra hiç beklemeden soluğu evde alıyorum. O gün cuma olduğu için pek fazla endişelenmeme gerek yok,
"Egemen'le yüz yüze gelmek Pazartesi gününü yaşayan Gizem'in sorunu" diye kendimi avutuyorum.
Egemen'le yaşadıklarımı unutmak istiyorum ama bir yanım da bunun büyük bir sorun olduğunu fark ettiğinden olsa gerek durum değerlendirmesi yapmam için resmen avaz avaz bağırıyor. Odamdaki saate bakıyorum. Babamın gelmesi ve akşam yemeği yememiz an meselesi.
Derken zil çalıyor.
Odamdaki halının üstüne yığılıp kaldığımı o zaman fark ediyorum. Robotsu hareketlerle yerden kalkıyorum ve kapıyı açıyorum.
"Zeynep?"
Bi' sen eksiktin.
"Iıı, müsait değilseniz eğerr.." Tam ona gitmesini söylemeye hazırlanırken annem çıkıveriyor.
"Aa, Zeynep! Nasılsın kızım, içeri gelsene?"
Zeynep otuz iki dişiyle gülümseyerek cevap veriyor,
"Teşekkürler Sibel Teyze, çok kalmayacağım zaten."
Apartman kapısının sesini duyuyorum.
"Babam..." diyorum.
"Eeee," İçeri giriyor. Yüzündeki gülümseme kaybolmamış.
Gıcık.
Babam eve giriyor.
"Hoşgeldin babacığım." Diyorum.
"Oo, kızım, sen bana ne zamandan beridir babacığım demeye başladın?"
Gülümsüyorum.
"Sanırım şu andan itibaren."
Halinden hoşnut bir kahkaha atıp mutfağa giren babamı izliyorum.
"Ege'yle sinemaya gitmişsiniz." Diyor Zeynep.
Bunu nereden bildiğini sormuyorum bile.
"Yemek yiyecek misin?" Diyorum.
Yüzüne bile bakmıyorum.
Başını sallıyor.
---------------------------------------
"Yani hiçbi'şey hissetmedin öyle mi?" Diyor Zeynep gözlerini kısarak.
"Evet, normal mi sence?"
Zeynep kafasını kaşıyarak önündeki kaseden bir avuç patlamış mısır alıyor,
"Bilmiyorum, ama bu senin ilkin sonuçta, dumura uğramış olman gayet normal."
Elimi patlamış mısır kasesine daldırıyorum.
"Şey, peki sen hiç... Yani, hiç..."
Gülüyor.
"Ben doğru insanı bekliyorum."
Bir an göz göze geliyoruz.
Gözlerinin içinde kayboluyorum. O kadar güzel gözleri var ki...
"Gözlerin çok güzel." Diyor.
Bunu hiç beklemiyordum doğrusu.
Ben bir cevap vermeye hazırlanırken odamın kapısı çalıyor ve içeri annem giriyor. Zeynep'le bana anlamını veremediğim bakışlar atarak,
"Biraz daha patlamış mısır ister misiniz kızlar?" Diye soruyor.
"Hayır." Diyoruz.
Gülümseyerek odadan çıkıyor.
Zeynep hafifçe öksürüyor.
"Şimdi aklıma geldi, erkeklerden hoşlanmayan kızlar olduğunu okumuştum bir yerde, onlardan olabilirsin." Diyor.
"Nasıl yani?" Diyorum.
Beynim almıyor aslında. Benim bildiğim, bana öğretilen aşk, kızlar ve erkekler arasında olan bir şey.
Annemle babamı düşünüyorum.
"Yanisi," Bilgisayarı kucağına alıyor ve biraz düşündükten sonra internete 'eşcinsel' yazıyor. Çıkan ilk siteyi açıyoruz.
O upuzun yazıyı birlikte okuyoruz.
Derin bir nefes alıyorum,
"Hayır, yanlış. Yanlış bu..."
Gözlerim doluyor.
Kendimi bildim bileli ağlamaktan hep nefret etmişimdir. Ama bu durum farklı, çok farklı hemde. Hayatımın erkeği olduğunu düşündüğüm o insanı elde ettikten sonra ona karşı hiçbir şey hissetmemem, bir erkeğe karşı hiçbir şey hissedememem...
"Bak, olabilir bu tamam mı. Öyle yazıyor internette. 'Eşcinsel olunmaz, eşcinsel doğulur.' Diyor herkes. Lütfen böyle yapma."
Sesi titriyor.
"Ben... Egemen'le tekrar öpüşeceğim." Diyorum en sonunda.
"Bence kendine yüklenme. Geri dönüşü olmayan hatalar yapma. Zaten kendini keşfetmiş sayılırsın, bunu kabullen bence."
"Ailem ne der? Beni silerler hayatlarından."
"Bilmiyorum ama ona ilerde karar verirsin. Zaten büyüyünce belki kararların ve çevren de değişir, anlarlar o zaman seni."
Gözümdeki yaşları kolunun tersiyle silip beni yanağımdan öpüyor. Ağlamayı aniden kesiyorum.
"Sence... Benim gibiler var mıdır?" Diyorum yavaşça.
"Neden olmasın ki?" Diyor gülerek. Rimeli akmış.
Bana benim kendime verdiğimden daha fazla değer veren birini Egemen'e yeğlerim.
"Aşk meşk işlerini boşver, okulda sen, ben, Melis hep beraber takılır, dağıtırız ortalığı." Diyor Zeynep.
Odamın kapısı yine çalıyor ve annem Zeynep'e burada kalmak isteyip istemediğini soruyor.
Zeynep kalmıyor.
O günün gecesi yatağımda uzanırken tek düşündüğüm şey bir an önce büyümek. Büyüyünce Zeynep ve Melis'le aynı evde kalacağımızı hayal ediyorum.
Uyuyakalıyorum.