Κεφάλαιο 13

174 27 3
                                    

Κοιμόντουσαν στα κρεβάτια τους σε ένα πανδοχείο.
Η Ελινέν ήταν λουσμένη στον ιδρώτα,ενώ οι άλλοι κοιμόντουσαν ήσυχα.Μάλλον εκείνη έβλεπε εφιάλτες.Αίφνης,ένα χέρι της χάιδευε τα μαλλιά και παράλληλα ακουγόταν το νανούρισμα που συνήθιζε να τραγουδά στην εξαδέρφη της,την πριγκίπισσα Φιρουζέ.Θα έκλεινε τώρα τα τέσσερα.Παρ'όλα αυτά,ήταν έξυπνη για  την ηλικία της.
Η Ελινέν σηκώθηκε και κοίταξε τριγύρω.Δεν υπήρχε η Λάκσμι,ο Νίνκαν,η Λουσίν και ο Στέφανος.
"Μητέρα;"είπε τελείως αυθόρμητα.
Μπροστά της,διέκρινε μια κουρτίνα που από πίσω της ήταν κάποιοι.Η Ελινέν την τράβηξε.Ήταν οι γονείς της και ο αδερφός της.
"Μαμά;Μπαμπά;Γεώργιε;"
Η Ελινέν τους αγκάλιασε,έναν προς έναν.
"Δεν αντέχω άλλο!Εδώ υπάρχει τόση θλίψη,τόσος πόνος...Φοβάμαι!"
Η μητέρα της με σοβαρό τόνο απάντησε:
:"Όχι, Ελινέν.Εσύ πρέπει να παλέψεις!Δε πρέπει να φοβάσαι ειδικά αυτή τη στιγμή!Πρέπει να 'σαι γενναία!Εσύ θα ενώσεις τα βασίλεια και θα συνεχίσεις το όνομά μας!"
Η Ελινέν έστρεψε το βλέμμα της στον πατέρα της.Είχε ακόμη εκείνη τη μεγαλοπρέπεια στο πρόσωπό του.
"Πατέρα,δεν μπορώ!"
"Μπορείς!Η κόρη μου θα τα καταφέρει!"
Εξαφανίστηκαν.Η Ελινέν έμεινε μόνη της και άρχιζε να κλαίει απαρηγόρητη.
Δεν είχε συνειδητοποιήσει ακόμη ότι όλα αυτά ήταν ένα όνειρο.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ:Η Πτώση της ΑριστοκρατίαςHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin