Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ:Η Πτώση της Αριστοκρατίας

Κεφάλαιο 30

Ήταν βράδυ και το καράβι ταξίδευε ακόμη στη θάλασσα των Δώδεκα Νησιών.Μέσα στο καράβι,υπήρχαν πρόσφυγες και οικογένειες,περιπλανώμενοι έμποροι που πήγαιναν και αυτοί στο Σαντορίν.Βέβαια,όλοι ήταν στριμωγμένοι εκεί μέσα.
Είχε φουρτούνα.Τα κύματα ήταν άγρια.
"Σε πόση ώρα θα φτάσουμε;"ρώτησε η Λουσίν την Ελινέν.
"Λογικά σε  μισή ώρα,μία ώρα...Μάλλον αύριο"απάντησε.
Η Λουσίν έβγαλε έναν βαρύ αναστεναγμό.
Ο Νίνκαν και ο Στέφανος παρατήρησαν ότι τους κοιτούσε μια παρέα κοριτσιών.Η Λουσίν και η Ελινέν έβραζαν από θυμό.
Η Λάκσμι,από την άλλη,ήταν στον κόσμο της.Μέχρι που πρόσεξε ότι οι φίλες της είχαν γίνει κατακόκκινες από θυμό.
"Τι έγινε,βρε κορίτσια;"ρώτησε.
"Τίποτα απολύτως!Δε μας βλέπεις;Είμαστε μια χαρά..."είπε η Λουσίν μέσα από τα δόντια της.
"Και δυο τρομάρες;"
"Τι λες,χρυσή μου;Είμαστε με το χαμόγελο στα χείλη!"είπε και η Ελινέν μέσα από τα δόντια της.
Στο μεταξύ,ο Στέφανος και ο Νίνκαν γινόντουσαν όλο και πιο πολύ αρεστοί σε εκείνα τα κορίτσια.Μάλιστα,όταν χαμογέλασαν σε αυτές,εκείνες παραλίγο να λιποθυμήσουν.
Ο Στέφανος σκούντηξε τον Νίνκαν.
"Τι λες;Πάμε να τις πλησιάσουμε;"
Το βλέμμα του Νίνκαν έπεσε πάνω στην Ελινέν,η οποία μιλούσε με τη Λάκσμι και τη Λουσίν.
"Όχι..."απάντησε ψυχρά.
"Γιατί,ρε φίλε;Τι σε έπιασε;"ρώτησε ο Στέφανος εκνευρισμένος.
"Τίποτα δεν με έπιασε.Απλώς,ας κάνουμε υπομονή μέχρι να φτάσουμε στο Σαντορίν.Υπάρχουν και εκεί κορίτσια"είπε τάχα για να δικαιολογηθεί.

Δεν έφτασε ακόμα το χάραμα.Η Ελινέν και όλοι άκουσαν πυροτεχνήματα.Το νησί έμαθε για την άφιξη της κόμισσας.Όλοι στο καράβι κοίταζαν έξω από τα παράθυρα.
"Τι έγινε;Φτάσαμε;"ακουγόντουσαν οι ψίθυροι όλων των ανθρώπων στο καράβι.
Η Ελινέν κοίταξε έξω από ένα στρογγυλό παραθυράκι.Μπορούσε να διακρίνει τους ανθρώπους στα λιμάνια που ζητωκραύγαζαν.
"Νομίζω πως θα πρέπει να φορέσεις τα βασιλικά σου ρούχα"πρότεινε ο Στέφανος.
"Λες;"είπε η Ελινέν και γέλασε.

Το καράβι έφτασε στο λιμάνι το πρωΐ.
Άνθρωποι κούναγαν μαντήλια και βάγια.
Την πριγκίπισσα περίμενε μια στρατιά ιπποτών.
Αφού κατέβηκαν όλοι οι επιβάτες του πλοίου,τελευταίοι βγήκαν οι πέντε φίλοι.
Η Ελινέν φορούσε ένα υπέροχο γαλάζιο φόρεμα και στα μαλλιά της μια τιάρα με διαμάντια και ρουμπίνια.
Χαιρετούσε βασιλικά.
Ο τελάλης προσφώνησε:"Η Αυτού Βασιλική Υψηλότις,κόμισσα Ελινέν του Σαντορίν!"
Μια άμαξα έφτασε και μετέφερε την κόμισσα και τους φίλους της στο παλάτι του Σαντορίν.