Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ:Η Πτώση της Αριστοκρατίας

Κεφάλαιο 17

Η πριγκίπισσα και οι φίλοι της καθόντουσαν στην ταβέρνα ενός πανδοχείου,στο Χέλστον.
Υπήρχε πολύς κόσμος.Βέβαια κάποιοι ερχόντουσαν μόνο για το φαγητό και όχι για να μείνουν.Σε λίγο,η ταβέρνα θα έκλεινε επειδή νύχτωνε.
Η Λάκσμι ρεύτηκε για τρίτη φορά στο τραπέζι.
"Πρέπει να το σταματήσεις αυτό!"είπε η Λουσίν ενοχλημένη.
"Σεβάσου τουλάχιστον την Ελινέν!"είπε  ο Στέφανος.
"Ω ναι!Γιατί πρέπει να σεβαστούμε την πριγκίπισσα!"είπε ειρωνικά ο Νίνκαν.Η Ελινέν τον αγριοκοίταξε.Δε της άρεσε καθόλου η συμπεριφορά του απέναντί της.
"Δεν πειράζει παιδιά!Ελεύθερα"είπε η Ελινέν χαμογελώντας.Το βλέμμα της στράφηκε ξανά στον Νίνκαν.Η Ελινέν τον κοίταξε άγρια και ξινά.
"...Τις περισσότερες φορές φέρομαι σαν κοινή θνητή...Δείτε!"
Και τότε η Ελινέν ρεύτηκε δυνατά.Όλη η ταβέρνα γύρισε και κοίταξε.Η Λάκσμι χειροκρότησε και ζητωκραύγαζε.Η Ελινέν σηκώθηκε θριαμβευτικά από την καρέκλα της.
"Πάω για ύπνο"είπε η Ελινέν.

Δεν ήταν καν μεσάνυχτα και όλοι είχαν αποκοιμηθεί.
Όμως,ο Νίνκαν ξύπνησε από το ροχαλητό της Λάκσμι.Σηκώθηκε από το κρεβάτι και αφού τη κλώτσησε στη φτέρνα,εκείνη σταμάτησε να ροχαλίζει.
Ο Νίνκαν πλησίασε στο παράθυρο.Φαινόταν το δάσος και πέρα μακριά οι φυλακές του Χέλστον.
Ο Νίνκαν είδε από μακριά μια πύρινη φλόγα.Αυτή η φλόγα πέτυχε το πανδοχείο και το κατέστρεψε.Ο Νίνκαν έσβησε τη φωτιά,μπαίνοντας στην κατάσταση του Έλληνα.Στο μεταξύ,οι άλλοι ξύπνησαν.Όσοι βρίσκονταν εκεί,ήταν νεκροί.
"Τι συμβαίνει;"ρώτησε ο Στέφανος.
"Μας πέτυχαν  πύρινες μπάλες κανονιού"απάντησε ο Νίνκαν.
Αργότερα,μια άλλη μπάλα κανονιού,που δεν ήταν πύρινη,πέτυχε τη μεριά τους.Η πρώτη μπάλα χτύπησε την πλαινή πλευρά του πανδοχείου.
Ο Νίνκαν έπιασε την Ελινέν από τη μέση και την τράβηξε προς το μέρος του.Οι υπόλοιποι από τον πανικό τους κατέβαιναν τα μισογκρεμισμένα σκαλιά.
Όταν βγήκαν από το πανδοχείο,υπήρχαν στρατιώτες.
"Όποιος τολμήσει να αμυνθεί,θα του πάρουμε το νεροδάμασμα!"είπε ο στρατηγός.Το να σου πάρουν το νεροδάμασμα ήταν ο πιο οδυνηρός θάνατος.Δεν υπήρχε ούτε  γυρισμός,ούτε θεραπεία.
Οι στρατιώτες έδεσαν τα χέρια της Λάκσμι,του Στέφανου και της Λουσίν.
"Θα το πληρώσετε αυτό σκουλήκια!"είπε η Λάκσμι και παραλίγο να μπει στην κατάσταση του Έλληνα.Τελικά,κατάφερε να ελέγξει τον εαυτό της.Ένας στρατιώτης τη χαστούκισε.Η Λάκσμι πίεσε τον εαυτό της να μην ανταποδώσει.
"Πάρτε τους και ψάξτε το υπόλοιπο πανδοχείο!Βρείτε την πριγκίπισσα!Θα κρύβεται κάπου"διέταξε ο στρατηγός.
Καθώς προχωρούσαν,η Λουσίν της ψιθύρισε:"Θα μας σώσουν ο Νίνκαν και η Ελινέν".
"Μακάρι να γίνει αυτό που λες,Λουσίν"είπε ο Στέφανος.

Στο δωμάτιο,η Ελινέν έτρεμε ολόκληρη.Πήγε να δει τι συμβαίνει.Όμως όταν άκουσαν στρατιώτες,ο Νίνκαν ξανάρπαξε την Ελινέν και κρύφτηκαν σε μια ντουλάπα.Η Ελινέν βρισκόταν σε κατάσταση πανικού.Έκλαιγε με αναφιλητά.Ο Νίνκαν της έκλεισε με το χέρι του το στόμα.
Οι στρατιώτες ανέβηκαν πάνω.Έψαχναν παντού.Ένας πήγε να κοιτάξει στη ντουλάπα.
"Αφήστε το!Δε θα ναι εδώ.Η πριγκίπισσα θα το έσκασε με τον άλλον συνοδοιπόρο".
"Και τώρα πώς θα τη βρούμε;"ρώτησε ένας άλλος.
"Θα έρθει αυτή σε εμάς.Ειδάλλως,οι φίλοι της μεθαύριο θα σταλθούν στον Άναξαρ για εκτέλεση!"
Και έφυγαν.
Ο Νίνκαν και η Ελινέν βγήκαν από την ντουλάπα.
"Τι θα κάνουμε;"ρώτησε η Ελινέν έντρομη.
Ο Νίνκαν μάζευε τα πράγματά του και των άλλων.
"Μάζεψε τα πράγματά σου.Θα μας πάω σε ένα ασφαλές μέρος"αποφάσισε ο Νίνκαν.
Η Ελινέν από το φόβο,δε μπορούσε να κουνηθεί από τη θέση της.Ο Νίνκαν την πλησίασε και την έπιασε από τους αγκώνες.Έτρεμε ολόκληρη.
"Μη φοβάσαι.Δε θα πάθουν τίποτα!Θα τους ελευθερώσουμε.Και δε θα αφήσω κανέναν να σε βλάψει!".

Αργά τη νύχτα,κατέφυγαν σε μια έρημη καλύβα.
Αυτό που έμελλε να κάνουν,ήταν να σώσουν τους φίλους τους.