Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ:Η Πτώση της Αριστοκρατίας

Κεφάλαιο 22

Αφιερωμένο στη fantasy145 !Σε ευχαριστώ για όλα!Εύχομαι να σου αρέσει η συνέχεια! :-)

Αφού πέρασαν από τα σύνορα του Χαστρεβόγκισταχ και μπήκαν μέσα από τα τείχη,όδευαν προς το παλάτι.Στο Χαστρεβόγκισταχ,ζούσε ο εξάδερφος του βασιλιά,ο δούκας Όλιβερ, με τη γυναίκα του,Βίλμα.Ο Όλιβερ ήταν γιος του αδερφού της μητέρας του βασιλιά.
Κανονικά,η μητέρα του βασιλιά,που ήταν τότε δούκισσα,θα έπαιρνε τα σκήπτρα και θα συνέχιζε το όνομα του οίκου ευγενείας της.Αλλά παντρεύτηκε τον πατέρα του Θόρν του Μέγα.Ο βασιλιάς Θόρν,ο πατέρας της Ελινέν,επειδή ο πατέρας του πέθανε πριν παντρευτεί εκείνος,και σύμφωνα με τις παραδόσεις ο διάδοχος,όταν παντρευόταν ανέβαινε στο θρόνο.Όχι όταν πέθαινε ο βασιλιάς.Ο Θόρν ήταν ο πρώτος βασιλιάς που ανέβηκε ανύπαντρος στο θρόνο.Τη βασίλισσα Κυριακή,τη μητέρα της Ελινέν,την παντρεύτηκε λίγο αργότερα.
Έφτασαν στο παλάτι.Η πριγκίπισσα τους παραχώρησε τα ωραιότερα δωμάτια.
Η Λάκσμι έπεσε στο κρεβάτι.
"Αυτή είναι ζωή!"είπε.
Ο Νίνκαν παραιτήθηκε.Δεν μπορούσε να ψυχολογήσει την παιδική του φίλη.
"Η γιαγιά σου θα διοριζόταν από τον πατέρα της ως η αρχηγός του οίκου τους,αν δεν παντρευόταν τον παππού σου;"ρώτησε η Λουσίν.
"Ναι.Κάπως έτσι"απάντησε κοφτά η Ελινέν.Όποτε μιλούσε για τη γιαγιά της,μιλούσε με μια ψυχρότητα.
"Ζούσε στο Χαστρεβόγκισταχ;"ξαναρώτησε η Λουσίν.
"Βασικά,ζούσε στη Σαδουΐα".
"Και ο εξάδερφος του πατέρα σου;"
"Ναι.Όταν παντρεύτηκε ο πατέρας μου του έκανε ως δώρο ένα παλάτι εδώ".
Στο μεταξύ,ο Στέφανος θυμήθηκε στο άσχετο ότι η Ελινέν τους υποσχέθηκε κάτι το προηγούμενο βράδυ.
"Δε θα μας πήγαινες στο ναό του Χαστρεβόγκισταχ;"τη ρώτησε.
"Στο ναό σε έστεψαν δούκισσα,κόμισσα ή δε ξέρω εγώ τι,σωστά;"ρώτησε η Λάκσμι.
"Σωστά!"
Οι τίτλοι της Ελινέν ήταν οι εξής.
Σήμερον,την 14η ημέραν του μηνός Ιουνίου,απονέμονται στην Αυτού Βασιλική Υψηλότητά της,πριγκίπισσα Ελινέν της Έλναδας,θυγάτηρ του βασιλέως Θόρν του Μέγα και της βασιλίσσης Κυριακής,οι εξής τίτλοι:
1.Δούκισσα Ελινέν του Σκάλτεουανχ
2.Δούκισσα Ελινέν του Όκφορντ
3.Λαίδη Ελινέν του Ουίδορ
4.Κόμισσα του Σαντορίν

Με το χρυσόβουλον του βασιλέως
Βασιλεύς Θόρν της Έλναδας

Με το χρυσόβουλον του Αρχηγού Ιερεύς

"Τώρα που το λες,ναι!"αναφώνησε η Ελινέν.
Ο Νίνκαν σηκώθηκε από τη θέση του και το ύφος του φάνταζε ειρωνικό απέναντί της.
"Τέλεια...Ανυπομονώ!"είπε κοιτώντας και βγήκε πρώτος.

Η Λάκσμι και η Λουσίν μέσα στην άμαξα δεν μπορούσαν να συγκρατηθούν.Χαιρετούσαν βασιλικά,αν και ο κόσμος δεν μπορούσε να δει και πολύ καλά ποιες ήταν.
Ο Νίνκαν και ο Στέφανος τις κοιτούσαν περίεργα.Η Ελινέν βρισκόταν στην μπροστινή άμαξα.
"Παιδιά,δεν ξέρω για σας,αλλά από τότε που γνωρίσαμε την Ελινέν,η ζωή μας έχει αλλάξει προς το καλύτερο!"είπε η Λάκσμι.
"Συμφωνώ!Ει!Πείτε μου τώρα,δεν μοιάζω με πρίγκιπα;"είπε ο Στέφανος.
"Είσαι πιο όμορφος από πρίγκιπα!"είπε η Λουσίν άθελά της.Ο Στέφανος και η Λουσίν κοιταζόντουσαν αρκετή ώρα.Εκείνη είχε κατακοκκινίσει.
"Εννοώ ότι δε χρειάζεται να είσαι πρίγκιπας για να είσαι όμορφος!Πρέπει να εκτιμάς τον εαυτό σου!"δικαιολογήθηκε.Η Λάκσμι ήξερε ακριβώς τι ήθελε να πει η Λουσίν.Και γιατί της ξέφυγε αυτή η κουβέντα.Της Λουσίν της άρεσε ο Στέφανος.Η Λουσίν πάντοτε ήταν ντροπαλή και δεν μπορούσε να εξομολογηθεί αυτό που ένιωθε για εκείνον.
Η ατμόσφαιρα ήταν ψυχρή και σιωπηλή.Ώσπου,ο Νίνκαν έσπασε τη σιωπή.
"Είστε ανόητοι!"
Όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν.
"Πιστεύετε ότι έχουμε έστω μια ελπίδα να νικήσουμε;Ελάτε τώρα,παιδιά!Αυτή ποτέ δεν ήταν ανεξάρτητη!Ποτέ δεν έζησε μόνη.Μονάχα τώρα,που λείπει ο μπαμπάκας της!Και ας υποθέσουμε ότι νικάει!Μόλις γίνει βασίλισσα,εμάς θα μας ξεχάσει!Σάμπως,είμαστε κάποιοι σπουδαίοι;Φτωχοί είμαστε!Δεν έχουμε τίτλους ή χρήματα!Θα μας παρατήσει και μετά θα ζήσει την πολυτελή και "ευτυχισμένη" ζωή της!"είπε με θυμό και με μια δόση πόνου.
"Πώς μπορείς να σκέφτεσαι έτσι για αυτή;Οι Σιανέοι ήταν τίμιοι!Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ντε Σιανέος δεν παντρεύτηκε πλούσια ή γαλαζοαίματη!Παντρεύτηκε την ανιψιά δυο εθνικών ηρωών που ήταν φτωχοί!"υπενθύμισε η Λάκσμι.
"Δε μιλώ για τότε!Για τώρα!Είδατε τι έκαναν οι αριστοκράτες στην οικογένειά μου!"
Η Λουσίν και όλοι τα αρνήθηκαν κατηγορηματικά.
"Όχι!Η Ελινέν δεν είναι έτσι!Ούτε θα γίνει!"
Η άμαξα σταμάτησε.Βρισκόντουσαν έξω από τον πιο εκθαμβωτικό ναό του κόσμου!Η Ελινέν κατέβηκε από την άμαξα και έδωσε διαταγή στους ιππότες να βρίσκονται έξω από το ναό.
Ο Νίνκαν καθώς την κοίταζε,θυμήθηκε τα λόγια που της έλεγε εκείνο το βράδυ στο Χέλστον.
"Δεν έχω ερωτευτεί ποτέ ξανά!Είσαι η πρώτη μου αγάπη!"
"Ποτέ δε θα σε αφήσω!"του είχε πει.
Ο Νίνκαν δεν μπορούσε να ξεχάσει εκείνη τη νύχτα.Αγαπούσε την Ελινέν,αλλά τι τον εμπόδιζε;Μα φυσικά,η δειλία του!Η αντιπάθειά του προς τους αριστοκράτες!Το γεγονός ότι άνηκαν σε δυο εντελώς διαφορετικούς κόσμους!Σε δυο κόσμους,όπου πρέπει να διαλέγεις "τα πρέπει" και όχι "τα θέλω"!Τα πρωτόκολλα και οι τυπικότητες και ο πλούτος χώριζαν τους ανθρωπους...
Παρ'όλα αυτά,είχαν κάτι κοινό.
Είχαν χάσει και οι δυο την οικογένειά τους.