Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ:Η Πτώση της Αριστοκρατίας

Κεφάλαιο 38

Τραντάχτηκε όλη η γη.Όλοι πανικοβλήθηκαν,επειδή το τείχος ήταν έτοιμο να γκρεμιστεί.
"Ειδοποίησε τους άλλους!Γρήγορα!"είπε η Λάκσμι στη Λουσίν σε κατάσταση πανικού.
Η Λουσίν έγνεψε καταφατικά.Πήρε τα όπλα της και όδευε προς την μεγάλη κοιλάδα.
Εν τω μεταξύ,οι βόμβες συνέχιζαν να πέφτουν σαν βροχή στα τείχη.

Η Ελινέν ακόμα πολεμούσε.Ο Άναξαρ δαμάζοντας αέρα που τον μετέτρεψε σε νερό,την πέταξε πάνω σε έναν βράχο.Η Ελινέν έκανε ένα μεγάλο άλμα και με  κοντάρι πάγου πήγε να κόψει στη μέση τον άρχοντα Άναξαρ.
Όμως εκείνος αμύνθηκε.
Ο Νίνκαν έτρεχε να τη βοηθήσει,αλλά ο Άναξαρ του έριξε αέρα.Ο Νίνκαν δάμασε πάγο και έφτιαξε ένα τείχος.Όταν ο αέρας "χτύπησε" το τείχος το τείχος διαλύθηκε.
Η Ελινέν πάλευε με νύχια και με δόντια,δίχως σταματημό.Δάμαζε πάγο,αέρα,φύση,νερό.
Η Ελινέν είδε ότι ο Άναξαρ έχασε την ισορροπία του και έπεσε στο έδαφος.Εκείνη πήρε μια βαθιά ανάσα και ύστερα θα τον σκότωνε.
"Δεν κουράστηκες να πολεμάς για εκδίκηση;"είπε εκείνος ακόμα πεσμένος.
Η Ελινέν πήγε να τον σκοτώσει πετώντας του  σπαθί πάγου.Ο Άναξαρ έσφιξε τη γροθιά του και το σπαθί διαλύθηκε.
"Πάρτο απόφαση!Θα πεθάνεις και όλα αυτά δε θα έχουν κανένα απολύτως νόημα.Ή θα παραδοθείς ή θα χυθεί και άλλο αίμα αθώων ανθρώπων".
Την έφερε σε δύσκολη θέση με την τελευταία του κουβέντα.

Η Λουσίν βρήκε τον Στέφανο που πολεμούσε ακόμα.
"Τι κάνεις εδώ;"ρώτησε,ενώ παράλληλα πολεμούσε.Ήταν ξαφνιασμένος που την είδε.
"Ο Άναξαρ μας έστησε παγίδα!Βύθισε όλα τα πλοία μας!Τα τείχη καταρρέουν"απάντησε η Λουσίν.
Ο Στέφανος θορυβήθηκε.
"Πάμε να το πούμε στον Νίνκαν.Μετά θα πάμε στη Λάκσμι!"είπε ο Στέφανος.
Ο Στέφανος όρμησε σε τρεις εχθρούς.Η Λουσίν πολεμούσε πλάι του.
Τελικά πήγαν στον Νίνκαν και του εξήγησαν πως έχει η κατάσταση.
"Και τι θα κάνουμε τώρα;"ρώτησε.
"Θα πάμε να βοηθήσουμε τη Λάκσμι!Εσύ θα 'ρθεις μαζί μας;"είπε ο Στέφανος.
Ο Νίνκαν κοίταξε πίσω του.Η Ελινέν πολεμούσε ακόμα με αυτό το κτήνος.
"Πηγαίνετε εσείς!Εγώ θα μείνω εδώ να βοηθήσω την Ελινέν!"

Δε θα άντεχαν πολύ.Τα τείχη του Σαντορίν θα κατέρρεαν.Η Λάκσμι είχε εξαντληθεί πια.Όπως όλοι.Η Λουσίν και ο Στέφανος πήγαν να την βοηθήσουν.
Δεν μπορούσε ούτε θεραπευτικό νερό να δημιουργήσει,για να πάρει δυνάμεις.Ο Στέφανος και η Λουσίν το έκαναν για αυτήν.
"Δεν θα αντέξουμε για πολύ"προέβλεψε.
Και έτσι έγινε.
Το τείχος κατέρρευσε.Στρατιώτες και  Αντιβασιλείς μπήκαν μέσα στο Σαντορίν.Και έτσι άρχισαν οι σφαγές,οι λεηλασίες,οι βιασμοί,οι αιχμαλωσίες.
Η Λάκσμι,ο Στέφανος και η Λουσίν έτρεχαν για να σώσουν όσους μπορούν και να βρουν ένα καταφύγιο.

Η Ελινέν δεν έπρεπε να αφήσει τον Άναξαρ να νικήσει.
Θα εξαντλούσε  όλες τις δυνάμεις της προκειμένου να ελευθερώσει την Έλναδα από αυτόν.
Ο Νίνκαν έτρεχε να την ειδοποιήσει και παράλληλα πολεμούσε.
"ΕΛΙΝΕΝ!"
Η κόμισσα είδε τον Νίνκαν,παρόλα αυτά συνέχιζε να πολεμά.Μέχρις ότου,ήρθε ένας Αντιβασιλέας.
"Άρχοντα Άναξαρ!Η κατάληψη του νησιού Σαντορίν πραγματοποιήθηκε!"
Η Ελινέν πάγωσε.Ο Άναξαρ ήξερε πως δε θα τέλειωνε η μάχη αν δεν την σκότωνε.
Ο Νίνκαν από μακριά,απλώς παρακολουθούσε,καθώς πίσω του πάλευαν ακόμα μερικοί επιζήσαντες.
Ο Άναξαρ μπήκε στην κατάσταση του Έλληνα.Η Ελινέν έκανε ένα βήμα πίσω,σκόνταψε σε ένα βραχάκι και έπεσε κάτω.
Ήταν τόσο τρομακτικό το θέαμα.Ο πιο κακός άνθρωπος του κόσμου στην κατάσταση του Έλληνα.Τα μάτια του έλαμπαν,αναδύθηκε στον αέρα,δαμάζοντας ταυτόχρονα τα τέσσερα είδη νερού.
Ο Νίνκαν τότε θυμήθηκε.Θυμήθηκε ένα  φρικαλέο πρόσωπο να σκοτώνει μπροστά στα μάτια του τους γονείς του.
Ο Άναξαρ,έχοντας ως όπλο τα τέσσερα είδη νερού,πέτυχε την Ελινέν.
Η Ελινέν άνοιξε τα μάτια της.Η μάχη είχε τελειώσει.Ήταν τραυματισμένη.Ο λαιμός της ματωμένος.Η μύτη της έσταζε αίμα.Σε όλο της το σώμα!Γεμάτη τραύματα!
Η κόμισσα Ελινέν το μόνο πράγμα που αντίκρισε ήταν ο λαμπερός ήλιος.
Και έγειρε το κεφάλι της.