Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ:Η Πτώση της Αριστοκρατίας

Κεφάλαιο 15

Μια επιστολή έφτασε στα χέρια του Άναξαρ τα ξημερώματα.Η επιστολή έγραφε:
Μεγαλειότατε Άρχοντα Άναξαρ,

Σας φέρνω καλά νέα.Βρισκόμαστε στα ίχνη της πριγκίπισσας και των συνοδοιπόρων της.
Περιμένουμε τη διαταγή σας.

Πλησίαζαν στο Ουίδορ.
Αφού πέρασαν μέσα από τα τείχη,άρχισαν να οδεύουν προς το παλάτι του Ουίδορ.
Η Ελινέν εδώ και μέρες ήταν θλιμμένη.Δεν άντεχε στη σκέψη ότι εκείνη ήταν υπεύθυνη για το θάνατο των γονιών της.Δεν πρόλαβε να τους σώσει.
Ο Στέφανος και η Λουσίν έβλεπαν ότι κάτι την απασχολούσε.Μπορούσαν να διακρίνουν τη θλίψη στα μάτια της.
"Ελινέν,από τότε που φύγαμε από το Όκφορντ,δεν είσαι ο εαυτός σου.Πες μας τι σε απασχολεί;Είμαστε φίλοι!Μπορείς να μας πεις τα πάντα!"παρηγόρησε η Λουσίν.
Ο Νίνκαν μισογέλασε θλιμμένα με την τελευταία φράση της Λουσίν.Η Λάκσμι τον κλώτσησε στο καλάμι.Η Ελινέν γύρισε και κοίταξε πίσω της.
Ο Στέφανος δημιούργησε πάγο από την εσωτερική του ενέργεια,το δάμασε και πάγωσε το χέρι της Λάκσμι.
Η Λάκσμι σφίγγοντας τη γροθιά της,έσπασε τον πάγο.
"Σταματήστε!"φώναξε ο Στέφανος.
"Λοιπόν,αυτός το προκάλεσε"παραπονέθηκε η Λάκσμι.
"Κόφ'το,Λάκσμι!Κάνε κανά μπάνιο τώρα και μετά κάνε το μάγκα"είπε ο Νίνκαν.
Η Λάκσμι έβγαλε τη γλώσσα της.
Η Ελινέν,αγνοώντας τους,απάντησε στην πρόταση της Λουσίν.
"Νιώθω υπεύθυνη που πέθαναν οι γονείς μου!Αν τους είχα σώσει εκείνη τη στιγμή...Ίσως να γλίτωναν!Και δε θα γινόταν ο Άναξαρ ποτέ άρχοντας,αν ο πατέρας μου τον σταματούσε!Δε πήρα μόνο αυτούς στο λαιμό μου,αλλά και ολόκληρη την Έλναδα".
Οι Ερινύες την κυνηγούσαν.
"Θα δεις που όλα θα πάνε καλά.Ο Ζέϊος είναι με το μέρος μας"ενθάρρυνε ο Στέφανος.
Δεν άλλαξαν τα πράγματα για την Ελινέν.

Πέρασαν από τον κήπο του παλατιού.Ο ήλιος διαπερνούσε τα φύλλα των δέντρων,δηλαδή τις ιτιές,τα κυπαρίσσια.
Υπήρχε πιο πέρα μια λίμνη με κύκνους.
Απλά μαγευτικά.
Έφτασαν στις πόρτες του παλατιού.Η Ελινέν διέκρινε από μακριά ένα οικείο πρόσωπο.
Ήταν μια νεαρή κοπέλα.Γύρω στα δεκαεννιά.Είχε σγουρά μαύρα μαλλιά,όχι και πολύ μακριά και γαλάζια μάτια.Η κοιλιά της ήταν φουσκωμένη.Ήταν έγκυος
Πλάι της ήταν ένα αγόρι δύο χρόνων και στην αγκαλιά της ένα κορίτσι ενός χρόνου.
"Ανδριάνα;"
Μόλις φώναξε το όνομα της νεαρής κοπέλας,εκείνη γύρισε και κοίταξε προς το μέρος τους.
Ήταν η κόμισσα Ανδριάννα,σύζυγος του εξαδέρφου της,πρίγκιπα Ηράκλειου,ανιψιού της βασίλισσας.Παντρεύτηκε την Ανδριάνα στα είκοσί του χρόνια.Τώρα θα ήταν είκοσι δύο.Και αυτός χάθηκε στην πυρκαγιά.Η Ανδριάνα ήταν μια από τους επιζήσαντες στη δυναστεία.
Η Ελινέν πήγε αμέσως να την αγκαλιάσει.Και οι δυο τους έκλαιγαν από συγκίνηση.
"Ελινέν μου,δε φαντάζεσαι τι τράβηξα για να γλιτώσω.Όταν μου ανακοίνωσαν για το θάνατο του συζύγου μου,έχασα τη γη κάτω απλο τα πόδια μου.Ο άρχοντας με ήθελε για παλλακίδα του,αφού γεννήσω,και τα παιδιά μου θα ήταν σκλάβοι του.Έτσι λοιπόν και το έσκασα και έφυγα από το παλάτι.Τώρα πρέπει να προστατέψω τα παιδιά μου!"
Η Ελινέν κοίταξε τα δυο ανίψια της.
"Θα δώσω τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη!"υποσχέθηκε στην κόμισσα.
Αίφνης,ένα "τσιράκι" του Άναξαρ έριξε ένα βέλος στην κοιλιά της Ανδριάνας.Η Ανδριάνα κατέρρευσε.Η Ελινέν πετώντας πάγο,σκότωσε εκείνο το τσιράκι.Το τσιράκι είχε όμως ήδη καταφέρει να σκοτώσει και τα μικρά παιδιά.
Ύστερα,προσπαθούσε να θεραπεύσει με θεραπευτικό νερό την Ανδριάνα.
Οι τελευταίες λέξεις της ήταν:"Πάρε τα βασίλεια πίσω και σπίλωσε το κακό!Είσαι η μόνη ελπίδα της Έλναδας και της δυναστείας.Εσύ θα συνεχίσεις το όνομα των Σιανέων".
Η Ανδριάνα τότε ξεψύχησε.Η Ελινέν άρχισε να οδύρεται.

Την αμέσως επόμενη μέρα,έγινε μια μεγαλοπρεπής δημόσια κηδεία.Όλοι οι άνθρωποι θρηνούσαν.Η κόμισσα ήταν στο ίδιο φέρετρο με τα παιδιά της.Έμοιαζαν σαν να κοιμούνται.Στα μαλλιά και στα χέρια της,είχαν βάλει μαργαρίτες.
Καθώς περνούσε το φέρετρο από μπροστά τους,οι άνθρωποι πετούσαν λουλούδια.
Η Ελινέν ήταν χίλια κομμάτια.Εκείνη τη στιγμή,φωνές αντηχούσαν στο κεφάλι της.
Η φωνή της Ανδριάνας:
Είσαι η μόνη ελπίδα της Έλναδας και της δυναστείας...
Η φωνή του αδερφού της:
Εσύ θα κυβερνήσεις την Έλναδα καλύτερα από μένα!Εσύ πρέπει να γίνεις διάδοχος!
Η φωνή του πατέρα της:
Δεν αμφιβάλλω για σένα,κόρη μου...
Θα ξέρω ότι όταν φύγω θα έχω αφήσει τα βασίλεια σε καλά χέρια...
Η φωνή της μάνας του βασιλιά:
Εσύ είσαι το μέλλον της Έλναδας;
Γιατί,γιε μου,να σε διαδεχθεί αυτή;
Οι φωνές της παρέας στην παραλία,στο Όκφορντ:
Η άχρηστη δεν έσωσε την οικογένειά της!

Έφτασαν στο νεκροταφείο.Παρακολουθούσε τη στιγμή που έβαζαν στο λάκκο το φέρετρο.
Τι έκανες για να προστατέψεις την οικογένειά σου,Ελινέν;Τίποτα.Θα μπορούσες να τους βοηθήσεις.Αλλά δεν το έκανες.Στεκόσουν άπραγη,παρακολουθώντας τους έναν έναν να χάνονται.Αν δε μπορείς να σώσεις τους αγαπημένους σου και να τους προστατέψεις,τι θα κάνεις με όλους τους άλλους;Πόσους ακόμη θα χάσεις,Ελινέν;Πόσους;

Το φέρετρο μπήκε μέσα στο λάκκο.Το πλήθος σιγά-σιγά διαλυόταν.Ώσπου,η Ελινέν ήταν μόνη της μαζί με τους φίλους της.Η Λάκσμι τη χτύπησε φιλικά στον ώμο,λέγοντας:"Όταν μια ζωή τελειώνει,μια άλλη αρχίζει".

Η Ελινέν και οι φίλοι της έφυγαν από το Ουίδορ.Δεν υποψιάζονταν όμως πως κάποιος τους παρακολουθεί.
Επόμενη στάση:Χέλστον.