Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ:Η Πτώση της Αριστοκρατίας

Κεφάλαιο 24

Ο ναός του Χαστρεβόγκισταχ ήταν ένας από τους πιο λαμπρούς και πιο γνωστούς ναούς,οι οποίοι τιμούσαν τον θεό Ζέϊο και την Ανώτερη Δύναμη.Υπήρχαν και ναοί στην Αλτίδα μεγαλοπρεπείς,αλλά η αρχιτεκτονική των ναών της Αλτίδας ήταν αρχαία(από την εποχή της δυναστείας Λαιγίων).Οι Λαιγίοι ήταν η πρώτη δυναστεία της Έλναδας και ήταν αυτοί που εγκαθίδρυσαν την μοναρχία και εφηύραν τους τίτλους.Μετά από αυτούς,ακολούθησε η δυναστεία των Ισούριων.Ο λαός εξεργέθηκε εναντίον τους,επειδή καταδίκασαν τη θρησκεία του Ζέϊου.Αργότερα,ήρθαν οι Κομνανοί,που πέθαναν όλοι μετά τον πόλεμο των Ελ και των Ανουνάκι.Χρησιμοποίησαν όλοι την κατάσταση του Έλληνα και αφάνισαν ολόκληρη τη φυλή των Ανουνάκι,με αποτέλεσμα και οι ίδιοι να χαθούν.Οι Σιανέοι ακολούθησαν.Πάντως,η θυσία των Κομνανών είχε συγκινήσει τους Σιανέους και φυσικά όλο το λαό.
Εν τω μεταξύ,η Ελινέν διέταξε να ανοίξουν οι πύλες του ναού.
"Είστε έτοιμοι;"ρώτησε.
"Πανέτοιμοι!"αναφώνησε η Λάκσμι.
Οι πύλες άνοιξαν.Οι τέσσερις φίλοι έμειναν άφωνοι.Ο ναός ήταν γεμάτος τοιχογραφίες και ψηφιδωτά.Στην οροφή του ναού απεικονίζονταν τα τέσσερα είδη του νερού:πάγος,αέρας,φύση,νερό.Επίσης,απεικονίζονταν μια λάμψη φωτός,δηλαδή η Ανώτερη Δύναμη , ο "Έλληνας" με φτερά αγγέλου και το λαμπερό πρόσωπο του Ζέϊου που δε φαινόταν πολύ καλά.Στα άλλα μέρη του ναού,στις τοιχογραφίες απεικονιζόταν η ιστορία του νεροδαμάσματος.
"Είναι το ωραιότερο μέρος που έχω δει"είπε ο Νίνκαν.
Οι ναοί στη Νέσεφο ήταν ελάχιστοι και φτωχικοί.
"Θυμάσαι την πρώτη φορά που επισκέφτηκες αυτόν το ναό;"ρώτησε η Λουσίν.
"Μα και βέβαια!Ήμουν μικρή.Περίπου εφτά χρονών"απάντησε η Ελινέν.
"Ελινέν δε θα σταματήσω ποτέ να εκπλήσσομαι όσα βλέπω!"παραδέχτηκε η Λάκσμι.
Ο Στέφανος είδε ότι κάποιος είχρ μπει από την αριστερή πόρτα τπυ ναού.Αυτός που μπήκε,θα είχε μεγάλη εξουσία.
Φορούσε χρυσοκέντητα ενδύματα και στο δεξί του χέρι στο τρίτο δάχτυλο,ένα χρυσόβουλο.Φορούσε και κάτι σαν καλιμάφι με ρουμπίνια και διαμάντια.
"Ελινέν,ποιος είναι αυτός;"ρώτησε ο Στέφανος.
Η Ελινέν γύρισε και κοίταξε.Τον αναγνώρισε.Ήταν ο Αρχηγός Ιερεύς!Ο πατέρας της τον είχε διορίσει.Ήταν ο ιερέας που είχε βαφτίσει τον βασιλιά Θόρν.Η Ελινέν χαμήλωσε το κεφάλι και σταύρωσε τις παλάμες της.Το ίδιο έκαναν και οι άλλοι.
"Δούκισσα Ελινέν του Σκάλτεουανχ!"αναφώνησε.
"Μεγαλειότατε Ιερεύ!"
Η δούκισσα Ελινέν του φίλησε το χέρι.Το ίδιο και οι άλλοι.Η Ελινέν αποκαλείτο δούκισσα μόνο στα βασίλεια της Σαδουΐας και του Χαστρεβόγκισταχ και στο δουκάτο του Σκάλτεουανχ και του Όκφορντ.Στην κομητεία του Σαντορίν αποκαλείτο κόμισσα.Στο Ουίδορ,λαίδη.Σε όλα τα άλλα,πριγκίπισσα.
"Μεγάλη μου τιμή που σας ξανασυναντώ"είπε η Ελινέν.
Ο Ιερεύς χαμογέλασε φιλικά.
"Αχ,δούκισσά μου!Εγώ σας έδωσα την ευλογία του Ζέϊου,όταν αποκτήσατε τους τίτλους σας.Ο θάνατος του βασιλέως με στενοχώρησε πάρα πολύ!"
Η Ελινέν δεν άντεχε να ακούει τη λέξη θάνατος.Η καρδιά της δεν άντεχε.
Ο Ιερεύς κοιτούσε εξεταστικά τους φίλους της.
"Ποιοι είναι αυτοί,Υψηλοτάτη;"ρώτησε.
"Αυτοί είναι οι φίλοι μου.Τους συνάντησα στη Νέσεφο.Δεν είναι αριστοκράτες,όμως έχουν γενναία καρδιά!Με βοηθούν στην αποστολή μου.Έχουμε ήδη επισκεφτεί τα βασίλεια του Ουίδορ,του Χέλστον,του Όκφορντ,της Λωραίνης..."
Η Λάκσμι,η Λουσίν,ο Νίνκαν και ο Στέφανος συστήθηκαν.
Έπειτα,ο Ιερεύς τους κοίταξε με σοβαρό βλέμμα.
"Φύγετε από εδώ όσο είναι καιρός!"προειδοποίησε.
Τα βλέμματά τους πάγωσαν.
"Τι συμβαίνει;"ρώτησε ο Στέφανος.
"Ο άρχοντας Άναξαρ προετοιμάζεται για εκστρατεία.Θα επιτεθεί στο νησί Σαντορίν.Θα στείλει στρατό και εδώ!Η Αλτίδα και το Σκάλτεουανχ αντιστάθηκαν και νίκησαν".
"Τότε γιατί να μην μείνουμε εδώ;Αφού ο Άναξαρ θα στείλει και εδώ στρατό!"είπε ο Νίνκαν.
Η Λάκσμι έριξε ένα γρήγορο βλέμμα στην οροφή.Ένιωθε τον θεό Ζέϊο και την Ανώτερη Δύναμη να τους παρακολουθούν.
"Το Σαντορίν ανήκει στη δούκισσα.Πρέπει να προστατεύσετε τα μέρη,όπου η δούκισσα ασκούσε εξουσία.Ήδη χάσατε το Όκφορντ και το Ουίδορ.Ο δούκας Όλιβερ και εγώ θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας,προκειμένου το Χαστρεβόγκισταχ να μην πέσει στα χέρια αυτού του αχρείου!Δεν εγγυώμαι νίκη".
Ο Νίνκαν μισογέλασε ειρωνικά.Κανείς δεν το πρόσεξε,μονάχα η Ελινέν.
"...Φύγετε τώρα και οργανώστε στρατό και στόλο!Ο Άναξαρ περιμένει εσάς,Υψηλοτάτη!Θέλει να σας αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο!Νικήστε τον!Αλήθεια,σε πόσες μέρες θα φύγετε από εδώ;"
"Σε τέσσερις!"απάντησε η Λουσίν.
"Ωραία!Φύγετε και να έχετε δρόμο ανοιχτό και σπαθί κοφτερό!Είθε ο Ζέϊος και η Ανώτερη Δύναμη να 'ναι πάντα μαζί σας!"
Οι πέντε φίλοι συνειδητοποίησαν ότι τους περίμενε μια σοβαρή,δύσκολη και επικίνδυνη αποστολή.