Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ:Η Πτώση της Αριστοκρατίας

Κεφάλαιο 34

Το βράδυ,η Ελινέν καθόταν στο κεντρικό μπαλκόνι του παλατιού, και αμφιταλαντευόταν.
"Θες παρέα;"ρώτησε μια φωνή πίσω της.
Η Ελινέν ξαφνιάστηκε.Ήταν ο Νίνκαν.Είχε ακόμα εκείνο το μελαγχολικό βλέμμα.Δεν είχαν ανταλλάξει πολλές κουβέντες από τότε που έφυγαν από το Χαστρεβόγκισταχ.
Τα γαλανά μάτια του λαμπύριζαν στο σκοτάδι.Τα μαύρα μαλλιά του ήταν ανακατωμένα μπροστά.Ο αέρας φύσαγε και είχε πανσέληνο.Το φως του φεγγαριού αντανακλούσε στην θάλασσα.
"Λοιπόν,πώς είσαι;"τον ρώτησε.
Ο Νίνκαν στάθηκε δίπλα της και κοίταζε το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.
"Τι να πω;Τιμή μου που θα πολεμήσω στο πλευρό σου!"απάντησε.
Η Ελινέν έβγαλε ένα αυθόρμητο γέλιο.
"Ίσως,αυτή η μάχη να είναι και η τελευταία μου.Δεν ξέρω..."
Ο Νίνκαν συμφώνησε στα λεγόμενά της.
"Αν είναι να πεθάνω,θα πεθάνω για την Έλναδα,όπως οι εθνικοί μας ήρωες!"
"Εσύ είσαι εξαιρετικός νεροδαμαστής και Ελ.Αγαπάς την πατρίδα σου και αγωνίζεσαι για αυτήν.Δε θα πεθάνεις,διότι θα παλέψεις με νύχια και με δόντια"είπε η Ελινέν.
"Αν είναι να πεθάνω,ξαναλέω,θα πεθάνω για την Έλναδα και για..."
Δεν ολοκλήρωσε τη φράση του.Δεν συνέχισε.Απλώς πήγε να φύγει.Αλλά σταμάτησε και κοίταξε την Ελινέν.
"Ξέρεις κάτι;Ίσως νιώθω τύψεις πριν τη μάχη για αυτό που θα γίνει τώρα!Αλλά ή τώρα ή ποτέ!"
Ο Νίνκαν επιτόπου τη φίλησε.Το φιλί ήταν παθιασμένο.Ο Νίνκαν ήταν τόσο τρυφερός μαζί της.Η Ελινέν ένιωθε τόσο όμορφα.Ο φόβος είχε φύγει μακριά.
Όμως,ο Νίνκαν το μετάνιωσε.
Σταμάτησε να τη φιλά.
"Δεν...δεν έπρεπε να γίνει αυτό..."είπε και έφυγε.
"Νίνκαν!"φώναξε η Ελινέν.Εκείνος όμως είχε φύγει.
Ήταν ολοφάνερο πως δίσταζε να είναι μαζί της.