Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ:Η Πτώση της Αριστοκρατίας

Κεφάλαιο 3

Δεν ήξερε πού βρισκόταν.Μήπως βρισκόταν στο Ναυάριο;Μήπως στα Μεδιολάνα;Μήπως στο Ουίδορ;Μήπως στη Σένδενο;Δεν ήξερε.Έβρεχε ακόμα.Καθόταν κάτω από το δέντρο ανήμπορη.Δεν ήρθε κάποιος να τη μαζέψει.Να της προσφέρει στέγαση.Έστω και για λίγο.Η Ελινέν άρχιζε να κλαίει.Προσευχόταν στο θεό Ζέϊο και στην Ανώτερη Δύναμη.Ήλπιζε σε μια χείρα βοηθείας.
Και ήρθε!
Ένα ψηλό κορίτσι την πρόσεξε.Είχε μακριά καστανόξανθα μαλλιά,μαυρισμένο δέρμα από τον ήλιο και μελιά μάτια.
"Ω Ανώτερη Δύναμη!Ήμαρτον Ζέϊε!Τι γυρεύεις εδώ πέρα,μόνη μες τη βροχή;"
Η Ελινέν δε θα αποκάλυπτε ποια ήταν.
"Δε ξέρω πόσες μέρες ταξίδευα.Μπορεί και εβδομάδες.Δε θυμάμαι.Κανείς δε με βοηθά.Έχω να φάω εδώ και μέρες.Η οικογένειά μου χάθηκε.Όλοι πέθαναν!"είπε η Ελινέν έτοιμη να κλάψει.
Οι λέξεις έβγαιναν με πόνο από το στόμα της.
Το κορίτσι τη λυπήθηκε.
"Ω θεέ Ζέϊε!Σφίγγεται η καρδιά μου!Έλα σπίτι μου!Θα πλυθείς,θα φας...Άντε σήκω!"
Η Ελινέν δεν είχε λόγια για να την ευχαριστήσει.

Η Ελινέν πλενόταν στο λουτρό του σπιτιού του κοριτσιού.Επί την ευκαιρία,το κορίτσι είχε ίδια ηλικία με την Ελινέν.
Στο μεταξύ,η πριγκίπισσα τύλιξε γύρω από το σώμα της μια πετσέτα.
Έλουσε το κεφάλι της με ζεστό νερό.Θυμήθηκε τη μοιραία μέρα.
Μητέρα!Πατέρα!
Όχι,Γεώργιε!
Άρχιζε να κλαίει.Δεν περίμενε η ζωή της να πάρει τέτοια τροπή.Από πριγκίπισσα και μέλλουσα βασίλισσα μετατράπηκε σε ζητιάνα.
Αφού στέγνωσε τα κατάμαυρα μακριά μαλλιά της και ντύθηκε,το κορίτσι της έφτιαξε φαγητό.Δηλαδή μαγείρεψε φασόλια.Η Ελινέν κάθισε στο τραπέζι και με μιας τα καταβρόχθισε.Ποτέ της άλλοτε δεν είχε νιώσει τόσο πεινασμένη.
Βέβαια,πώς να πεινάσεις όταν είσαι πριγκίπισσα και ζεις σε παλάτι με εκατό υπηρέτες και μάγειρες πού ήταν πάντα στη διάθεσή σου;
Το κορίτσι κάθισε δίπλα της.
"Σε λυπήθηκε η ψυχή μου!Τι κακό σου έχει συμβεί πια;Τέλος πάντων,μη σε ζαλίζω.Φάε τώρα γιατί με τον άρχοντα Άναξαρ δε θα ξαναφάς τόσο εύκολα".
Η Ελινέν άφησε το πιρούνι κάτω ξαφνιασμένη.Κάτι της θύμισε αυτό το όνομα.Και της ήταν μισητό.
"Ο ποιος;"ρώτησε.
Το κορίτσι την κοίταξε έκπληκτη.
"Ο άρχοντας Άναξαρ.Αυτός που έβαλε φωτιά στο εξοχικό της βασιλικής δυναστείας στη Νικέτα.Είναι προδότης.Όλη η Αντιβασιλεία πήρε το μέρος του και μερικοί αριστοκράτες.Η κόρη του βασιλιά γλίτωσε.Πολλοί λένε πως σχεδιάζει πόλεμο.Αν και κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται.Λάκσμι"είπε το κορίτσι και ύστερα συστήθηκε.
"Ελινέν!"
Και έσφιξαν τα χέρια.Άρχιζε να αναρωτιέται μήπως ήταν λάθος να πει το δικό της όνομα.Ίσως να προδιδόταν.
"Ελινέν;Αριστοκρατικό!Έτσι λένε την κόρη του βασιλιά!"
"Ναι...το ξέρω..."
Η Λάκσμι δεν είχε υποπτευθεί κάτι.Έτσι φάνηκε,δηλαδή.Βέβαια,το όνομα Ελινέν ήταν σπάνιο.Βγαίνει από τη λέξη Έλληνας.Ο Έλληνας ήταν το πνεύμα της σοφίας και της μόρφωσης και σε βοηθούσε να κατακτήσεις την Πνευματική Δύναμη του νεροδαμάσματος.Ή αλλιώς,την κατάσταση του Έλληνα.Αυτή η τεχνική σε συνέδεε με τον πνευματικό σου κόσμο και με όλους τους προγόνους σου.
Η Ελινέν με το που άκουσε την φράση της Λάκσμι για τον Άναξαρ και την Αντιβασιλεία,έβγαζε αφρούς.Η Ελινέν σχεδίαζε,με το που ανέβει στο θρόνο, βασίλισσα να καταργήσει την Αντιβασιλεία.
Κανείς ούτως ή άλλως,δεν εμπιστευόταν,ούτε συμπαθούσε την Αντιβασιλεία.
Το βράδυ,η Ελινέν δεν κοιμήθηκε σε κρεβάτι,αλλά σε ένα άβολο στρώμα.

Η Ελινέν παραμιλούσε.Ήταν πρωΐ.Η Λάκσμι την σκούντηξε.Η Ελινέν ξύπνησε.
"Ψιτ!Ξύπνα και σταμάτα να μιλάς στον ύπνο σου!Δε με άφησες να κοιμηθώ όλο το βράδυ!"παραπονέθηκε η Λάκσμι.
Η Ελινέν ήταν λουσμένη στον ιδρώτα.
"Τι συμβαίνει;"ρώτησε η Ελινέν.
Τη Λάκσμι,εκείνη τη στιγμή,τη διέκρινε μια...υπερκινητικότητα.
"Ντύσου!Πάμε έξω να φάμε πρωϊνό.Θα σου συστήσω τους φίλους μου"την ενημέρωσε.
Η Ελινέν σηκώθηκε.Αναρωτιόταν πού θα την πήγαινε η Λάκσμι.Επίσης,αναρωτιόταν τι θα έκάνε με το ζήτημα Άναξαρ.

Ο άρχοντας Άναξαρ ξύπνησε από τον βαθύ ύπνο.Φόρεσε ρούχα στο χρώμα του μαύρου.Νυχθημερόν σκεφτόταν τι θα έκανε με την πριγκίπισσα.Μπορεί εκείνη να μισούσε τον Άναξαρ,αλλά αυτός την έβρισκε...ένα χαριτωμένο πλασματάκι.Με την κακή την έννοια.Ωστόσο,τη μισούσε.
Στο κρεβάτι του άρχοντα,ξύπνησε μια από τις παλλακίδες του.Εκείνη που είχε μαγέψει τον άρχοντα τις προάλλες και σχετιζόταν με το παρελθόν της βασιλικής οικογένειας.
"Μπορείς να φύγεις"είπε ο Άναξαρ.
Τέλος πάντων.Έπρεπε να πάει στη Βουλή των Ελ.

Συγκάλεσε υψηλά μέλη της Αντιβασιλείας,όπως τον Αρχηγό των Αντιβασιλέων-κάτι σαν ένα είδος πρωθυπουργού-,τον Υπαρχηγό των Αντιβασιλέων και τρεις από τους Ανώτατους Πολιτικούς.Οι Ανώτατοι Πολιτικοί ήταν συνολικά σαράντα πέντε και οι βουλευτές τριακόσιοι.Η Αντιβασιλεία δεν υπήρχε στα παλιά χρόνια.Οι δυναστείες ήταν οι εξής:η δυναστεία των Λαιγίων,μετά των Ισούριων,ύστερα των Κομνανών και τέλος των Σιανέων.Με την άνοδο των Σιανέων στο θρόνο της Έλναδας,οι Ελ ζήτησαν να υπάρχει και μια άλλη κυβέρνηση,η οποία θα έπαιρνε αποφάσεις μαζί με το βασιλιά.Και αυτή η κυβέρνηση δε θα αποτελούνταν από γαλαζοαίματους.Ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος ντε Σιανέος,αν και δεν ήταν σύμφωνος με την ιδέα,εγκαθίδρυσε την Αντιβασιλεία.

Η σύσκεψη άρχισε σε μια αίθουσα όπου συνήθιζε να συνεδριάζει ο βασιλιάς με τους Αντιβασιλείς.
Η σύσκεψη άρχισε.Ο άρχοντας Άναξαρ κάθισε στο θρόνο του βασιλιά.Δεξιά και αριστερά καθόντουσαν οι πολιτικοί.Οι πολιτικοί φαινόντουσαν χαρούμενοι με την πτώση του βασιλιά και γενικά της αριστοκρατίας.
"Πείτε μου,τι εξελίξεις έχουμε;"ρώτησε ο Άναξαρ.
Κάλεσε τον Αρχηγό των Αντιβασιλέων μπροστά του.Ζήτησε το χάρτη της Έλναδας.Ο Άναξαρ διέταξε τους φρουρούς να τον απλώσουν στο πάτωμα,στο κέντρο της αίθουσας.Ο Αρχηγός των Αντιβασιλέων κρατούσε και μια ξύλινη ράβδο.Και αφού άκουσε τος τελευταίες εξελίξεις,πήρε την απόφασή του.
"Πρέπει να κατακτήσουμε τα βασίλεια που μας αντιστέκονται.Δηλαδή,το δουκάτο του Σκάλτεουανχ,το βασίλειο της Σιδίμου και του Χαστρεβόγκισταχ και την κομητεία του νησιού Σαντορίν.Θα ξεκινήσουμε από το νησί.Θα οργανώσουμε εκστρατεία.Αλλά μόνο όταν είναι έτοιμη η πριγκίπισσα.Θέλω να την αντιμετωπίσω εγώ ο ίδιος"αποφάσισε ο Άναξαρ.
Οι πολιτικοί έσκυψαν τα κεφάλια τους ως ένδειξη συμφωνίας.
Υπήρχε βέβαια και ένα άλλο νησί,η Αλτίδα,το μεγαλύτερο νησί στην Έλναδα,όπου κατοικούνταν από καθαρόαιμους νεροδαμαστές Ελ.Ήταν αρκετά δύσκολο να κατακτηθεί αυτό το νησί.Για αυτό,ο άρχοντας δεν έσπευσε στην κατάληψή του.Ήταν ένα ισχυρό βασίλειο.