Me and my guitar

hoofdstuk 4: I can see your halo

Jade Pov:

“Wat een dag. Ik heb barstende hoofdpijn van al dat applaus en gefluit.”, mompert Fien. Wat zijn we weer goed gezind Fien. Yani -in tegendeel- is helemaal opgewonden op en neer aan het stuiteren, als een klein hysterisch kleutertje. “OMFG. Omfg. OMFG. Hebben jullie dat gezien? Ons publiek was reusachtig. Het zou me zelfs niet verwonderen als we straks op het nieuws komen. Er stonden mannen tussen met reusachtige camera’s. We worden beroemd! Knijp mij eens. Ik denk dat ik aan het dromen ben.” Ellen knijpt hard in Yani’s arm waardoor ze krijst van de pijn. Fien lacht. “Ik denk dat ons klein Yani’tje een beetje doorgedraaid is.” "Altijd he." fluistert Ellen in haar oor.

Ik zit iets verder in het gras nog aan het nagenieten van het optreden. De grassprietjes kietelen mijn huid. Het was echt fantastisch. Stel je eens voor, dat wij zouden optreden rond heel de wereld? Dat we dagelijks dit grote applaus en gefluit ontvangen. Dat iedereen zot is van ons. Dan schieten me al de nadelen te binnen. Het grootste is dat je geen privacy hebt. Het tweede grootste is dat je je familie en vrienden bijna nooit ziet en wat nog het allerergste is: je krijgt dagelijks haat doorgestuurt. Ik denk niet dat dit leven voor mij zal kunnen voorbestemd zijn. Ik wil vrij zijn. Zo vrij als een vogel in de lucht.

Zachtjes tokkel ik het toontje van Imagine van the beatles. Ik ben grote fan van hen, ook al zijn ze, spijtig genoeg, dood. Zachtjes zing ik mee...

*Imagine there's no countries

It isn't hard to do

Nothing to kill or die for

And no religion too

Imagine all the people living life in peace. You may say I'm a dreamer 

But I'm not the only one 

I hope someday you'll join us 

And the world will be as on*

Ik sluit genietend mijn ogen en vlij me neer in het gras. De zon geeft me een warm gevoel in mijn hele lichaam. Ik hoor de vogels vrolijk fluiten. Stel je nu eens voor: een wereld waar geen oorlog is en geen armoede. Geen jaloezie en geen mensen die doodgaan.Een wereld die niet zo f*cking oneerlijk is al de deze. 

Een warme adem verwarmd mijn nek. Wacht eens even, ik was toch alleen? Ik open tegen mijn zin mijn ogen en zie een blonde jongen met prachtige blauwe kijkers voor mij zitten. De zon valt net op hem in zodat hij net uit de hemel lijkt gevallen. Hij is echt prachtig, zijn haar lijkt van goud, zijn ogen komen uit de hemel en zijn lichaam zwijgen we al over... maar zijn grijns op mijn gezicht irriteert me mateloos.

“Hey beautiful, ook zot van je gitaar?” Ik kijk recht in zijn oceaanblauwe ogen. Ik denk dat ik erin verdrink. “…Beautiful?” Ik schrik op. “Euhm... Ja.” Weer droom ik weg van zijn ogen. Ik hoor hem maar half praten. “Mijn felicitaties ... Het was bijzonder … een geheim vertellen…  jou de beste… nooit zo.. mooi meisje … mooi gitaar …tokkelen. Doe je muziekschool?” Ik knik nee. “Ik heb daar geen geld voor.” Wat ik me afvraag is, dat ik dit allemaal aan het inbeelden ben, want normaal komt er nooit een mooie jongen bij me in de buurt. Een beetje logisch ook, ik ben ook niet een van de mooiste en ben heel verlegen. Mijn vriendinnen in tegendeel flirten met elke jongen op hun pad. Echt waar, niet normaal. Ik ben ook de enigste van ons groepje dat nog nooit een vriendje heeft gehad. Jah sorry dat ik voor de ware wacht.

Hij wrijft over de snaren van mijn gitaar. Er ontsnapt een prachtig toontje dat ik precies herken. Heel mooi, maar één ding moet je weten. Blijf van mijn gitaar af! ''Hé,waarom doe je dat?'' roep ik geschrokken. Hij komt dichter en legt zijn wijsvinger op mijn lippen. Het voelt vreemd aan. Wantrouwig kijk ik hem aan. Wie denkt hij wel dat hij is. Waarschijnlijk een of andere player die enkel op seks uit is.