Me and my guitar

Hoofdstuk 32 : It's gone

Heej mensjes, nieuw hoofdstukje. :)

-Als ik niet meer als 10 comments/ votes krijg is dit het einde van me and my guitar en schrijf ik gewoon nog ene proloog :( en een dankwoord. (het lijkt alsof ik voor niemand schrijf)

Maar als dit hoofdstuk 10 comments en 10 votes krijgt schrijf ik verder...

Jullie keuze, xxxxxx 

Jade x

Jade Pov: 

Ik kijk recht in de felgroene slangenogen van Scooter. Ik wil iets zeggen, maar mijn mond valt onmiddelijk weer dicht. Hij ziet er niet boos, maar ook niet blij uit. Hij trekt zo een eng gezicht dat hij en the joker tweelingen zouden kunnen zijn. Ik kijk terug. Ik moet mijn angsten leren overwinnen, als ik een beter leven wil gaan leiden.

De limousine stopt en stap ik uit. Ik voel zijn ogen op mijn rug branden. Stap voor stap. Ik ril en loop zijn huis binnen. Hij betaalt de chauffeur en stapt ook uit. Hij loopt me achterna. Ik loop snel de trap op. Krakend valt de deur dicht. Ik loop snel door de gang naar mijn kamer.

Hij loopt nu net achter mij. Volgens mij wil hij iets zeggen, maar ik loop mijn kamer binnen en draai hem op slot. Ik wil hier weg zo snel ik kan. Ik leg me even op mijn bed. Zal ik dit leven niet missen. Ik denk aan de mooie momenten met Justin in het park. Maar dan komen de beelden van pijn binnen: Scooter die me bijna doodslaat, Justin die me dwingt op hem te zijn.

Ik schuif mijn koffer van onder mijn bed en begin alles in te pakken. Eerst mijn kledij, Wat niet veel is, maar morgen ga ik shoppen met Selena dus geen probleem. Ik zie er echt al naar uit. Ik steek ook een paar fotos van Justin en mij in mijn koffer, die Scooter na het optreden op mijn kamer heeft geplaatst. Ik wil dit niet vergeten, ookal was het zo vreselijk. Ik steek mijn gitaar in zijn hoesje. Ik vraag me af waar mijn gsm ligt. Want ik zie hem nergens liggen. Dan komt me de herinneringen binnen dat Scooter die heeft afgepakt. De klootzak.

Het is al tegen de avond als mijn valies gemaakt is. Mijn maag maakte een grommend geluid. Ik besluit maar even naar beneden te gaan om eten te plunderen. Zo stil als een muis, sluip ik de wenteltrap af en loop richting de woonkamer.  Ik hoor stemmen uit de woonkamer en blijf achter de deur staan luisteren.

''We hebben al iemand anders. Maak je maar geen zorgen.'' ''Ben je zeker dat ze zo goed is?'' ''Nee, maar met een beetje druk moet het wel lukken.'' Ik voel een steek in mijn hart. Ik wordt gewoon vervangen.

Uit nieuwsgierigheid buig ik  mijn hoofd verder om te zien wie er aan het praten is, maar ik verlies mijn evenwicht en  knal tegen de grond. Auw. Opeens worden Alle blikken op mij gericht. ''Wie we daar hebben.'' hoor Ik Josh op een spottende toon zeggen.

Mijn been lag in een rare positie en het brand ook. Ik probeer recht te geraken maar vind geen steun. Niemand komt mij helpen. Ik voel me alleen en verberg mijn gezicht tussen mijn handen. Ik hoor Scooters lage stem  ''Zo meid. Ik ben klaar met jou. Al die moeite dat ik in je heb gestoken heeft niets geholpen. Je blijft ongetalenteerd en zal het altijd blijven. Ik wil je nooit meer zien. Maak dat je wegkomt.'' Er rolt een eenzame traan over mijn wang, een steek in mijn hart.

Ik voel een brandende pijn op mijn wang: ''Trouwens, ik wil zeggen dat je alles playbackte, je kan niet zingen en gitaarspelen'' Weer een steek in mijn hart. Was dit allemaal een leugen om mij te breken. Hoe kon ik ook denken dat ik dit aankon.

 Ik kijk zielig naar Justin. Die me minachtend aankijkt. '' Waarom ben je hier nog. Je was deze kans helemaal niet waard. Ik heb spijt dat ik je ooit vertrouwd heb bitch. Je verdient dit allemaal niet, ik haat je vuile verader'' Weer een steek in mijn hart.