Me and my guitar

HOOFDSTUK 45: THE END + dankwoord

De metro begon te vertragen en hoe trager hij reed, hoe droeviger ik mij voelde. Ik miste Niall. Ik miste alles aan hem, zijn glimlach, zijn flauwe grapjes, zijn egoïsme, zijn lippen…  Waarom is het allemaal zo gegaan ? Waarom konden wij geen relatie hebben? Waarom kon ik niet gelukkig zijn? Al die vragen spookten door mijn hoofd, maar ik kon op geen enkele een antwoord geven. Ik wou Niall terug. Ik wou zijn sussende woordjes horen dat alles wel goed komt. Ik wou in zijn helderblauwe kijkers kijken die me deden geloven dat ik alles aankon.  Beschermd in zijn armen kruipen als ik bang ben. Ik wou zijn aanstekelijke lach horen, waardoor ik ook meelach, maar ik weet dat ik die nooit meer zal horen.

Toen de trein eindelijk stilstond,  keek ik rond, waar was Britney? Ik besloot om gewoon uit te stappen. Mijn hart bonsde zowat uit mijn lijf. Elke porie zweette. In mijn hoofd werd het licht. Ik voelde dat er iets op het punt stond te gebeuren. De deuren stonden al lang open en ik besefte plots dat ik me moest haasten voor de mensen achter mij,dus gooide ik mijn tas voor me uit op het perron. Daarna sprong ik er zelf achter.

Ik keek rond. Mijn hart maakte een sprongetje. Hij stond daar. Niall. Was hij hier, speciaal voor mij? Ik rende naar hem toe. “Niall,” fluisterde ik zachtjes. “Jade.” “Hoe komt het dat je hier bent… net als ik hier ben?”

Opeens schoot het me te binnen, daarom dat Britney zo mysterieus deed. Ze wist hier van. “Ze hebben ons bij elkaar gebracht. Laten we profiteren van dit moment.”   Zei hij schor. Hij wou me kussen, maar ik hield hem tegen. “Jade, het spijt me,” fluisterde hij zachtjes. Ik zette een stap achteruit.

“Niall, we weten allebei dat we geen relatie kunnen hebben.” “Maar we kunnen een geheime relatie proberen! Niemand weet het dan, behalve jij en ik. Jade, wat heb je te verliezen?” Hij keek me met zijn felblauwe kijkers aan. “Wat ik te verliezen heb? Niall, laat me raden. Ik kan nu al niet meer buiten… Niet meer genieten van mijn vrijheid. Wat moet het dan zijn als wij iets hebben. Waarschijnlijk kan ik nooit met jou dan over straat lopen zonder lastig gevallen te worden door een kudde wilde fans, Simon en paparazzi. Dat is het, ik kan geen normaal leven leiden met jou.”

Zijn gezicht betrok en ik wist dat ik keihard leek, maar het moest zo. Het was beter voor ons allebei.

“Weet je Jade, je moet je hart eens openstellen, want sinds die ene keer doe je zo anders tegen mij. Ik weet niet wat ik moet denken, maar ik weet wat ik voel en ik denk dat jij dat ook voor mij voelt. Je houdt jezelf tegen. Je bouwt een muur rond je, die ik één keer heb kunnen doorbreken. Weet je nog toen we in het aan de oever  stonden? Je kuste me. Je was een heel andere persoon: de echte Jade, niet degene die gemanipuleerd is door Simon. Ik wil weten wat je voelt, please?”

 Hij keek me met smekende ogen aan. “Wil je het echt weten?” Hij knikte. “Ik ben verliefd op je, Niall. Ik geef het toe, ik ben verliefd, maar ik ga mijn hart niet aan iemand geven die me op elk moment kan bedriegen. Ontken het niet. Je zit elke dag op een andere plaats met prachtige vrouwen, die aan je voeten liggen. Ik heb er mij overheen gezet, weliswaar met een gebroken hart, maar zoiets hoort erbij. Het behoort tot de cyclus in het leven die iedereen moet ondergaan en soms zijn de moeilijke beslissingen die je maakt, ook de betere. Hij zette een stap naar voor en nog een tot hij vlak voor me stond. Hij keek me recht in de ogen en ik kon niet anders dan terugkijken. Ik wist dat zijn nabijheid mijn vastberadenheid deed smelten en dat ik vol verlangen zat, maar mijn hoofd zei iets totaal anders dan mijn hart en daardoor lag ik in de knoop.

“Dus je zegt dat je over mij heen bent?” Ik slikte even en probeerde mijn stem te vinden. “Muhu.” Hij grijnsde. “Volgens mij zie je er niet zo zeker uit.” “Ik ben zeker”,zeg ik traag. Ik wist dat hij wist dat het niet zo was. Hoe kan het ook als je grote liefde voor je staat, dicht genoeg om hem aan te raken, dicht genoeg om zijn geur op te snuiven,  dicht genoeg om elke porie te zien? Hij merkte dat mijn ademhaling onregelmatig was, dat het bloed sneller door mijn lichaam pompte en dat mijn pupillen wijder stonden. Hij wist het en ik haatte mijn verraderlijke hart.

“Volgens mij ben je dat niet. Dus je beweert dat dit je niets doet, dat het je niet raakt, dat je er niet naar verlangt?”

Terwijl hij dat zei kwam hij steeds dichter. Onze neuzen raakten elkaar. Ik knipperde met mijn ogen en voor ik het besefte, plantte hij zijn lippen op de mijne. Ik voelde hoe de adrenaline door me heen raasde. Ik voelde hoe het verlangen groeide in mijn hart. Mijn verstand daarentegen zei dat ik hem van me moest afduwen en hem een klap moest geven. Ik werd verscheurd door een innerlijke tweestrijd, als een touw dat van de ene kant naar de andere kant wordt getrokken. Toen hij me losliet, bleef zijn kus branden op mijn lippen. Liefst zou ik hem omhelzen en hem niet meer loslaten, tot het einde der tijden. “Laat dit je nog altijd koud?”

Moest ik eerlijk zijn? “Het doet me wel iets. Mocht het je niet zien of weten, ik verlang naar je. Ik weet dat het verkeerd is en dat dit misschien slecht gaat aflopen, maar ik kan niet zonder je.” Hij glimlachte. “Ik wist het wel. Kom bij me, Jade, en maak ons allebei gelukkig.” Ik sloeg mijn armen rond zijn nek. Toen onze lippen elkaar raakten, voelde het alsof een vuurwerk werd afgestoken in mijn hart en er duizenden vlinders rondvlogen in mijn buik. Het klinkt allemaal wel cliché, maar ik kan het niet anders beschrijven. Toen we elkaar loslieten keken we elkaar diep in de ogen. “Ik hou van je, meer dan wat dan ook. Niall, mijn liefste. I don’t care wat de anderen daarvan vinden.”

THE END

Dankwoord:

Hey Lezers, hopelijk vonden jullie dit een tof, cool, mooi verhaal

(laat hieronder zeker een commentje onder wat je ervan vond en welk hoofdstuk je favoriete was)

Mijn eerste verhaal/boek op wattpad is eindelijk afgerond (snif snif... Emotioneel momentje. Er waren mindere deeltjes (Maar ik leer bij ;) forgive me please )

Ik heb hier 8 maanden aan geschreven (Wow, dit is echt wel lang ;) ) en ik heb veel ervaring opgedaan (bijgeleerd) 

Ik wil ook nog even zeggen dat ik hier met plezier heb aan geschreven en dat ik dit boek echt moeilijk kan loslaten :( maar jah je kan niet blijven schrijven aan dit x

MENSEN ATTENTION!! Ik stop niet met schrijven ;) Grote kans dat er een vervolg op me and my guitar komt ;) maar ik ga eerst aan een nieuw boek beginnen  "laat me" Een gewoon romantisch, actie... verhaal (er gaan wel namen van 5sos in voorkomen, want ik schrijf het voor een supercoolspeciaal persoon Astrid :) )  http://www.wattpad.com/52156557-laat-me Dus ik hoop dat jullie dat dan ook gaan lezen ;) en natuurlijk dit boek aan jullie vriendjes en vriendinnetjes voorschrijven of dwingen te lezen ;) heheheheheh....

Eerst en vooral wil ik 

Directioner1999__x bedanken, Yani dus, omdat ze me in het begin sterk aangemoedigd heeft met mijn verhaal en door haar heb ik het ook op wattpad gezet, anders zou ik dit nooit gedurft hebben. Ik dacht dat ik nooit lezers zou hebben maar zie dit nu ;) Dus Dankuu Yani (ze weet dit wss toch niet meer maar kom :) ) Zij schrijft ook boeken dus neem zeker is een kijkje op haar profiel. xx ben je forever dankbaar xxx

BritneyKennis wil ik ook even bedanken, dus Britney, mijn beste wattpadvriendin ;), dankje voor zo cool en tof te zijn en de commentjes op mijn verhaal. Ik heb u graag <3 xxxxxxxxxxxxxx (lees ook haar verhalen) xxxxx

xoxflore, kheb u graag, ge zijt de beste net zoals je verhalen, god blessed you, love you echt waar meid, jouw comments maakten me keer op keer blij en langs chat ook :) dankjeee xxx 

JoeriDeGroote wil ik ook even bedanken, voor zijn bemoedigende woorden en comments. Hij was degene waar ik altijd voor heb voortgeschreven. Danku Joeri :p kheb u graag dat weet je xxx

dan bedank ik nog Angie, Jenthe, Xxx cupcakelover, Xena en zoveel anderen

Eigenlijk all mensen die gecomment hebben en gevoted :) Dat maakt me zo blij en geeft me nog meer moed om verder te schrijven :) 

Dankje iedereen xx zonder jullie had ik dit nooit geschreven.... xxxx