Me and my guitar

hoofdstuk 5: Het best zie je in het donker

Jade Pov:

Ik druk op de deurbel: opnieuw en opnieuw. Het deuntje herhaalt zich wel duizenden keren. *DING DONG DING DONG DING DONG DING DONG DING DONG DING DONG DING DONG." Ter plekke vind ik dus een nieuwe remix uit.

*Ring ding dong ring a ding ding ding dong

Ring ding dong ring a ding ding ding dong

Ring ding dong ring a ding ding ding dong

Keep your mother fuckin bell ringin'

Ring ding dong ring a ding ding ding dong*

"Regi in de mix! Waar zijn die handjes?" schreeuw ik. Volgens mij vind iedereen in deze buurt me op dit moment een beetje bizar... De deur wordt met een smak opengegooid en mijn zusje verschijnt in het deurgat. "Jade, calm down! Mama is met één of andere belangrijk persoon aan het bellen." schreeuwt ze in mijn oor. Ik lach. "Excuse-me miss. Horan, kunt u me zeggen welk bekend persoon?" Ze glimlacht. "Neen." Dan draait ze zich om en loopt naar binnen.

Ik sluit zacht de voordeur achter me. Mijn lichaam vult zich direct met warmte van ons gezellig huisje: de enige plek waar ik oprecht graag ben. Ik verlang naar onze abnormaal zachte zetel, naar onze flakkerende haard en het aanstekelijke gelach, dat ons huisje altijd  vult. Oost west thuis is the best!

Ik laat mijn gitaar steunen op de trapleuning en loop al zingend mijn zusje achterna.

 "Sit and wait

Does an angel contemplate my fate

And do they know

The places where we go

When we're grey and old

'Cos I've been told

That salvation lets their wings unfold

So when I'm lying in my bed

Thoughts running through my head

And I feel that love is dead

I'm loving angels instead"

In de linkerhoek bemerk ik mijn mama die aan het bellen is. Haar ogen glinsteren helemaal alsof ze met iemand heel belangrijk aan het praten is. Owjah, dat is ze ook. "Mam, wie is het?" vraag ik. Ze doet een gebaar dat ik moet zwijgen. Fijn. Ik kom naast haar staan en probeer het gesprek af te luisteren. "Dat het goed is dat jullie nu langskomen?" "Ja natuurlijk." "Ok. Tot straks!" "Bye."

Ze legt af en trekt me in een knuffel. "Hoe was het meid?" Ik kijk haar vragend aan. "Goed mam. Het was echt fantastisch. Al dat applaus. Wie was het eigenlijk die nog zo laat belde?" Ze glimlacht mysterieus. "Dat zie je straks wel schat. Wees niet zo benieuwd. Je hebt zeker een zware dag achter de rug, leg je maar in de zetel en geniet van de rust. Pap heeft verse koekjes voor je gebakken." Ik grijns. Yes koekies. I love food!!! Ik plof me in de zetel en zap de tv aan. 

*I won't let these little things slip out of my mouth

But if I do,

It's you,

Oh it's you,

They add up to

I'm in love with you,

And all these little things*

Mijn vader zet een plateau met sap en vers gebakken koekjes op mijn schoot. ''Oooow,dankje pap!''